Metin Özdamarlar Kayseri Develi İmam Hatip Lisesi’nde ortaokul öğrencisiyken Türkçe öğretmeni ona bir gün derste, ‘sen bu ülkede öğretmen olabilecek son kişisin’ demişti. Bu kelam senelerca aklından çıkmadı. Özdamarlar, Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi’ni bitirip 2002 yılında öğretmen oldu, 2004 yılında da birinci kitabını yazdı. Birinci işi bu kitabı imzalayıp ortaokuldaki Türkçe öğretmenine göndermek oldu. Fakat öğretmeninden bir ne bir tebrik ne de karşılık geldi.
Mersin’in Tarsus ilçesinde bulunan Memleketler arası Ashabı Kehf Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde Toplumsal Bilgiler Öğretmeni olarak nazaranv yapan Metin Özdamarlar’ın tarihi karakterleri ve olayları çocuklara eğlenceli bir lisanla anlatan 50 kitabı var. Bunlardan diğer meslektaşlarına tavsiye niteliğinde “Yeni Jenerasyon Öğretmen Olmak” ve son yazdığı Mustafa Kemal isimli kitabıyla birlikte o, tam 52 kitabı olan bir müellif. Öğretmen ve müellif Metin Özdamarlar hayat hikayesini değiştiren kırgınlığı şu biçimde anlattı:
Mersin’in Tarsus ilçesinde bulunan Memleketler arası Ashabı Kehf Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde Toplumsal Bilgiler Öğretmeni olarak bakılırsav yapan Metin Özdamarlar’ın tarihi karakterleri ve olayları çocuklara eğlenceli bir lisanla anlatan 50 kitabı var. Bunlardan öbür meslektaşlarına tavsiye niteliğinde olan “Yeni Kuşak Öğretmen Olmak” ve son yazdığı Mustafa Kemal isimli son kitabıyla bir arada o tam 52 kitabı olan bir müellif. Öğretmen ve muharrir Metin Özdamarlar hayat hikayesini değiştiren kırgınlığı şu biçimde anlattı:
MOTİVE ETMEK YERİNE YÜZÜNÜ EKŞİTİYORDU
“Çocukluğumda yazmayı fazlaca seviyordum ve bir defter almış oraya öyküler karalıyordum. Ortaokul 2’inci sınıfa giderken yazdığım öyküleri Türkçe öğretmenime gösteriyordum. O da ne vakit yazdıklarımı okusa beni teşvik etmek ya da motive etmek yerine yüzünü ekşitiyordu. bununla birlikte imtihanda yazdığım kompozisyonları da beğenmiyordu. Güya beni müellif olma hayalinden uzaklaştırmaya çalışır üzereydi. Hatta ‘ben muharrir olmak istiyorum’ dedikçe ‘bu memlekette muharrir olacak en son insan sensin’ diyordu.
YAZMAYI BIRAKIP, İŞTAHTAN KESİLMİŞTİM
Türkçe öğretmenimin o devir bana yaklaşımı karşısında hayli üzüldüğümü hatırlıyorum. Öğretmenimizin girdiği derse karşı da soğukluk oluştu. O devirlerde evdeysen kitap okur dışarıdaysan oyun oynardın. O denli bir devirde kitap okumayı ve yazmayı da bırakmıştım, iştahtan bile kesildiğimi hatırlıyorum. Çocukluk hayalim olan yazarlığa karşı farklı bir bakış açısı geliştirdim. Hayalime ket vurdum. Öğrencilerin önünde yol açması gereken, hayalleri için yönlendirmesi gereken bir öğretmenin bu cins tutumu beni epeyce kırmıştı.
O CÜMLE HIRS KAYNAĞI OLDU
Yazarlığın uzun müddetli disiplinli, planlı bir çalışmanın kararı olduğunu biliyordum. Öğrencin yazdığı birkaç kompozisyon ve öyküye bakılırsa yapılan bir değerlendirmenin gerçekçi olmayacağına kendimi inandırdım lakin bir daha ayağa kalkıp, elime kalemi alıp, hikayelerimi yazdığım defterin başına geçmek ve bir daha cümleler kurmak güç oldu. daha sonrasında iç motivasyonumu artırarak “Bu benin hayalim, ne olursa olsun, kim ne derse desin ben bu hayale ulaşacağım” dedim. Öğretmenimin bu biçimde bir cümle kurması evvel kırdı lakin daha sonra beni hırslandırdı mı? Mutlaka evet!
BİRİNCİ KİTABIMI İMZALAYIP GÖNDERDİM
Çocuklarımızda tarih şuuru oluşması için her bir kitapta Türk tarihinin önde gelen isimlerini karikatürlerle, eğlenceli tarih formatında yazıyorum. 2004 yılında resmi olarak bir yayınevinden birinci kitabım olan ‘Barbaros Denizler Fatihi’ basıldığında imzalayıp, kendisine yolladım. Lakin rastgele bir reaksiyon ya da karşılık vermedi.
ÖĞRENCİMİN HAYALİNİ KÜÇÜMSEMEYECEĞİM
yıllar ortasında yalnızca hayli kısa bir yazışmamız oldu, ben yalnızca halini hatırını sordum onun haricinde rastgele bir diyaloğumuz olmadı. Kırgınlığım var, ağaç rüzgârı affetse de kırılmıştır bir kez. Öğretmenliğe başladığımda da kendime ‘asla hiç bir öğrencimin hayalini küçümsemeyeceğim’ diye yemin ettim ve öğrencilerini gayeleri doğrultusunda destekleyen bir öğretmen olmaya çalışıyorum.
YENİ JENERASYON ÖĞRETMENLERİ GÖRÜNCE MEMNUN OLUYORUM
Yeni kuşak öğretmenler hakikaten çok farklı. Öğrenci ve öğretmen içindeki yaş farkı az olunca, öğretmenin de öğrenciyle birebir frekansta buluşması son derece kolaylaşıyor. Jenerasyon çatışması az olunca öğrenciyle ortalarındaki ahengin arttığını görmekten çok memnun oluyorum.”
Mersin’in Tarsus ilçesinde bulunan Memleketler arası Ashabı Kehf Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde Toplumsal Bilgiler Öğretmeni olarak nazaranv yapan Metin Özdamarlar’ın tarihi karakterleri ve olayları çocuklara eğlenceli bir lisanla anlatan 50 kitabı var. Bunlardan diğer meslektaşlarına tavsiye niteliğinde “Yeni Jenerasyon Öğretmen Olmak” ve son yazdığı Mustafa Kemal isimli kitabıyla birlikte o, tam 52 kitabı olan bir müellif. Öğretmen ve müellif Metin Özdamarlar hayat hikayesini değiştiren kırgınlığı şu biçimde anlattı:
Mersin’in Tarsus ilçesinde bulunan Memleketler arası Ashabı Kehf Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde Toplumsal Bilgiler Öğretmeni olarak bakılırsav yapan Metin Özdamarlar’ın tarihi karakterleri ve olayları çocuklara eğlenceli bir lisanla anlatan 50 kitabı var. Bunlardan öbür meslektaşlarına tavsiye niteliğinde olan “Yeni Kuşak Öğretmen Olmak” ve son yazdığı Mustafa Kemal isimli son kitabıyla bir arada o tam 52 kitabı olan bir müellif. Öğretmen ve muharrir Metin Özdamarlar hayat hikayesini değiştiren kırgınlığı şu biçimde anlattı:
MOTİVE ETMEK YERİNE YÜZÜNÜ EKŞİTİYORDU
“Çocukluğumda yazmayı fazlaca seviyordum ve bir defter almış oraya öyküler karalıyordum. Ortaokul 2’inci sınıfa giderken yazdığım öyküleri Türkçe öğretmenime gösteriyordum. O da ne vakit yazdıklarımı okusa beni teşvik etmek ya da motive etmek yerine yüzünü ekşitiyordu. bununla birlikte imtihanda yazdığım kompozisyonları da beğenmiyordu. Güya beni müellif olma hayalinden uzaklaştırmaya çalışır üzereydi. Hatta ‘ben muharrir olmak istiyorum’ dedikçe ‘bu memlekette muharrir olacak en son insan sensin’ diyordu.
YAZMAYI BIRAKIP, İŞTAHTAN KESİLMİŞTİM
Türkçe öğretmenimin o devir bana yaklaşımı karşısında hayli üzüldüğümü hatırlıyorum. Öğretmenimizin girdiği derse karşı da soğukluk oluştu. O devirlerde evdeysen kitap okur dışarıdaysan oyun oynardın. O denli bir devirde kitap okumayı ve yazmayı da bırakmıştım, iştahtan bile kesildiğimi hatırlıyorum. Çocukluk hayalim olan yazarlığa karşı farklı bir bakış açısı geliştirdim. Hayalime ket vurdum. Öğrencilerin önünde yol açması gereken, hayalleri için yönlendirmesi gereken bir öğretmenin bu cins tutumu beni epeyce kırmıştı.
O CÜMLE HIRS KAYNAĞI OLDU
Yazarlığın uzun müddetli disiplinli, planlı bir çalışmanın kararı olduğunu biliyordum. Öğrencin yazdığı birkaç kompozisyon ve öyküye bakılırsa yapılan bir değerlendirmenin gerçekçi olmayacağına kendimi inandırdım lakin bir daha ayağa kalkıp, elime kalemi alıp, hikayelerimi yazdığım defterin başına geçmek ve bir daha cümleler kurmak güç oldu. daha sonrasında iç motivasyonumu artırarak “Bu benin hayalim, ne olursa olsun, kim ne derse desin ben bu hayale ulaşacağım” dedim. Öğretmenimin bu biçimde bir cümle kurması evvel kırdı lakin daha sonra beni hırslandırdı mı? Mutlaka evet!
BİRİNCİ KİTABIMI İMZALAYIP GÖNDERDİM
Çocuklarımızda tarih şuuru oluşması için her bir kitapta Türk tarihinin önde gelen isimlerini karikatürlerle, eğlenceli tarih formatında yazıyorum. 2004 yılında resmi olarak bir yayınevinden birinci kitabım olan ‘Barbaros Denizler Fatihi’ basıldığında imzalayıp, kendisine yolladım. Lakin rastgele bir reaksiyon ya da karşılık vermedi.
ÖĞRENCİMİN HAYALİNİ KÜÇÜMSEMEYECEĞİM
yıllar ortasında yalnızca hayli kısa bir yazışmamız oldu, ben yalnızca halini hatırını sordum onun haricinde rastgele bir diyaloğumuz olmadı. Kırgınlığım var, ağaç rüzgârı affetse de kırılmıştır bir kez. Öğretmenliğe başladığımda da kendime ‘asla hiç bir öğrencimin hayalini küçümsemeyeceğim’ diye yemin ettim ve öğrencilerini gayeleri doğrultusunda destekleyen bir öğretmen olmaya çalışıyorum.
YENİ JENERASYON ÖĞRETMENLERİ GÖRÜNCE MEMNUN OLUYORUM
Yeni kuşak öğretmenler hakikaten çok farklı. Öğrenci ve öğretmen içindeki yaş farkı az olunca, öğretmenin de öğrenciyle birebir frekansta buluşması son derece kolaylaşıyor. Jenerasyon çatışması az olunca öğrenciyle ortalarındaki ahengin arttığını görmekten çok memnun oluyorum.”