Okuduğun her fıkra aslında hayata dair iletiler veriyor sana. Bakalım fıkraları okuduktan daha sonra Nasreddin Hoca’nın verdiği bâtın iletisi anlayabilecek misin? Bu fıkraları arkadaşlarınla bir arada okuyabilir, her fıkranın sonunda ne düşündüklerini onlara sorabilirsin.
Nasreddin Hoca Fıkrası 1: Parayı Veren Düdüğü Çalar
Çocuklar, pazara gelen Nasreddin Hoca’nın etrafını sarmış. “Hoca, bana düdük al!” demiş biri. “Bana da, bana da!” demiş bir oburu.
Diğerleri de sırayla:
– Ben de düdük isterim!
– Bir tane de bana!, demişler.
İçlerinden yalnızca biri Nasreddin Hoca’ya düdük parası vermiş. Hoca, parayı alıp pazara gitmiş.
Hoca, akşam pazardan dönünce çocuklar etrafını sarmış. Her biri düdüğünü istemiş. Cebinden bir düdük çıkaran hoca, parayı veren çocuğa vermiş.
Diğer çocuklar daima bir ağızdan bağırmış:
– Hani bizim düdüğümüz?
Nasrettin Hoca gülerek,
– Parayı veren düdüğü çalar, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 2: Ya Tutarsa!
Nasreddin Hoca bir gün gölün kıyısına masraf. Elinde koca bir kaşık yoğurdu da yanına almış.
Nasreddin Hoca, kaşığındaki yoğurdu göle sokmuş ve yoğurdu göle boşaltmış.
O sırada köylülerden biri onu görmüş ve şaşkınlıkla:
– Hoca ne yapıyorsun, diye sormuş.
Hoca gülümseyerek:
– Gölü mayalıyorum, ne yapayım, demiş.
Adam, Hoca’ya bakmış ve kahkaha atarak:
– Ne diyorsun be Hoca, çıldırmış olmalısın. Koskoca göl hiç maya meblağ mı?, demiş.
Hoca gülümsemesini hiç bozmadan:
– Pekala lakin ya tutarsa, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 3: Gönlüm Buna Razı Olmadı
Eşeği ile kasabaya alışverişe giden Nasreddin Hoca; kitap, elma, limon üzere birfazlaca ağır şey almış. Aldıklarını kocaman bir çuvala yerleştirmiş. Çuvalı da sırtına alıp eşeğine binmiş.
Yolda giderken Hoca’yı nazarann köylüler:
– Ey Hoca, çuvalı niçin kendi sırtına aldın?, diye sormuşlar.
Hoca:
– Ne yapayım? Zavallı hayvan aslına bakarsan beni taşıyor, çuvalı da ona taşıtmaya gönlüm razı olmadı, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 4: Vasiyet Etmiş
Nasreddin Hoca bir gün meskende otururlarken karısına:
– Hanım güzel dinle, size vasiyetimdir. Ben öldüğümde beni baş aşağı gömün, demiş.
Karısı şaşırmış:
– Hoca o ne demek? niye bu biçimde bir şey istiyorsun, demiş.
Hoca önemli bir biçimde:
– Yarın öbür gün kıyamet koparsa her şey karşıt düz olacak. bu biçimde ben de düz olarak ayağa kalkabilirim, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 5: Bugün Ayın Kaçı
Nasreddin Hoca bir gün bir işi için Konya’ya gitmiş. Yolda giderken bir adam Hoca’yı durdurmuş:
– Pardon Amca, bugün ayın kaçı biliyor musun?, demiş.
Hoca:
– Ne bileyim yahu! Ben buraların yabancısıyım, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 6: Onu Kendisi Sanmış
Nasreddin Hoca bir gün yolda giderken bir adamla karşılaşmış. Adamla sohbet etmeye başlamışlar. Bir saat havadan sudan konuştuktan daha sonra Hoca:
– Kusura bakma arkadaş. Ben seni tanıyamadım, ismin neydi?, diye sormuş.
Adamcağız epeyce şaşırmış:
– Madem beni tanımadın, niye benimle bir saattir sohbet ediyorsun?, demiş.
Nasreddin Hoca:
– Kıyafetlerin benimkine epey benziyordu. Ben de seni ben sandım, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 7: Birinin Anası Ağlayacak
Nasreddin Hoca’nın iki oğlu varmış. Oğullarından biri çömlekçilik yaparak geçimini sağlarmış. Hoca bir gün oğlunun yanına onu ziyarete gitmiş. Oğlu sıkıntılı bir biçimde:
– Baba fazlaca heyecanlıyım zira bütün paramı bu çömleklere yatırdım. Hava güneşli olur da kururlarsa güçlü olacağım. Yağmur yağarsa hepsi çatlayacak ve anam ağlayacak, demiş.
Hoca sıkıntılı bir biçimde öteki oğluna gitmiş. Oğlu o sırada tarlasında oturmuş düşünüyormuş:
– Ah baba beğenilen geldin. Bütün paramı bu tarlaya yatırdım. Şayet yağmur yağarsa zenginim fakat kuraklık olursa her şeyimi kaybederim ve anam ağlar, demiş.
Nasreddin Hoca konuta dönmüş. Problemli olduğunu goren karısı:
– Ne oldu Hoca canın sıkkın, demiş.
– Asıl keder senin, halini düşün. Zira yağmur yağsa da yağmasa da oğlanlardan birinin anası ağlayacak.
Nasreddin Hoca Fıkrası 8: Hamam Bahşişi
Nasreddin Hoca bir gün hamama gitmiş. Fakat içeri girdiğinde kimse onunla ilgilenmemiş, havlu vermemiş, kese yapmamış ve çıkarken “iyi günler” dememiş. Buna karşın Hoca ona uzatılan bahşiş kutusuna yüklüce bir bahşiş bırakmış.
Bir daha sonraki hafta tekrar hamama giden Hoca, içeri girer girmez herkes başına toplanmış, ikramlar, havlular ve pek fazla ilgiyle karşılanmış. Çıkarken de ona uzatılan bahşiş kutusuna hiç bahşiş bırakmamış.
Hamamcı şaşkın bir biçimde:
– Hoca bu ilgi bu alakaya bu kadar mı bahşiş bırakılır, demiş.
Nasreddin Hoca çabucak gülerek:
– Bu geçen haftanın bahşişiydi. Bu haftanın bahşişini aslına bakarsan geçen hafta vermiştim, diyerek hoş bir karşılık vermiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 9: Akıl Sır Ermiyor
Nasreddin Hoca bir gün yolda yürürken iki yüz akçe parasını kaybetmiş. Kaybettiği parasını bulamayan ve fazlaca üzülen Hoca, “ne olur bulunsun” diye dua etmiş.
bununla birlikte yaşadığı kentin en zenginlerinden biri uzak diyarlarda bir yerde çıktığı gemi seyahatinde berbat bir fırtınaya yakalanmış ve “Eğer kurtulursam Nasreddin Hoca’ya iki yüz akçe para vereceğim” diye adak adamış çabucak.
Kötü fırtınadan kurtulan adam çabucak gelip bu parayı Hoca’ya vermiş. Hoca şaşırmış ve:
– Ey Allah’ım sağ ol. Bu ne dolambaçlı yolmuş, ben parayı ben nerede yitirdim, nerden çıktı. Sahiden de akıl sır ermiyor, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 10: Ben Küçük Yangınlara Karışmam
Murat Ağa Nasreddin Hoca’nın yaşadığı kasabanın en zenginlerinden biriymiş. Ağa hem aklı ve zekası yardımıyla varlıklı olduğunu düşünür, daima kendiyle övünürmüş.
İşine geldiğinde Hoca’ya danışır, işine geldiğinde ise onu dinlemezmiş. Yalnızca cuma günleri mescide gelirmiş. Murat Ağa’nın üç katlı, kocaman bahçeli ve fazlaca lüks bir konutu varmış. Bütün altınlarını ve paralarını da meskeninin bahçesinde saklarmış.
Cuma günleri mescide gelip de Hoca’nın doğruluk ve dürüstlükle ilgili kelamlarını dinlerken işine gelmezse:
– Hoca Efendi, sen dünya işlerine karışma! Din ve dünya işi başka, dermiş.
Günlerden bir gün Murat Ağa’nın meskeninde yangın çıkınca koşarak mescide gelmiş. O sırada herkes öğlen namazından çıkıyormuş. Ağa, Hoca’yı görür görmez:
– Hoca koşun yardım edin meskenim yanıyor, demiş.
Bunu duyan Hoca durur mu?:
– Bana din işleri ile dünya işlerini ayırmam gerektiğini sen öğrettin. örneğin bu yangın benim asla karışmamam gereken bir dünya işi, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 11: Bulmanın Tadı
Nasreddin Hoca bir gün alışveriş yapmaya en sevdiği eşeğini de alarak gitmiş. Eşeğini bir ağaca güzelce bağlamış ve alışveriş yapmaya başlamış. Bir sürü şey alıp eşeğine gerçek yürümeye başlamış. Lakin eşeği orada yokmuş.
Hemen bir adam tutarak bağırmasını istemiş:
– Nasreddin Hoca’nın eşeğini kim bulup getirirse; Hoca ona alışveriş çuvallarını, eşeğin semerini ve parasını verecek.
Duyanlar şaşkın bir biçimde:
– Hoca Efendi madem bulunduğunda eşeğini geri vereceksin niye arıyorsun, demişler.
Hoca gülümseyerek:
– Kaybolan şeyi bulmanın tadı oburdur. Her şeyi kaybedeceğimi de bilsem o eşeği bulup çalana geri vereceğim, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 12: İp Olur
Nasreddin Hoca’nın yaşadığı köyde yaşayanlar Eyyübi sözünü bir türlü hakikat söyleyemiyorlarmış.
Bazısı Eyip, birtakımı İyip, kimileri da İyp diye yanlış bir biçimde söylüyorlarmış.
Buna artık dayanamayan Hoca vaazında:
– Ey komşular sakın ola ki oğlunuz olursa ismini Eyyûb koymayın. Beşerler onu söyleyemez çocuğun ismi olur İp, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 13: Şu Koca Tasla
Hoca bir gün mescitte vaaz veriyormuş. vaazında yanlışsız ve dürüst olmanın değerini anlatıyormuş. Bakmış dinleyenler yarı uykulu ve esniyorlar. Öğlen vakti olduğu için de hepsinin karnı aç.
Düşünmüş:
– Haydi, toplanın bize gidiyoruz. Etli pilav ve yoğurt yiyelim, demiş.
Herkes süratlice toplanmış ve meskene gelmişler. Hoca karısına:
– Hanım masayı hazırla, daima birlikte etli pilav ve yoğurt yemeye geldik, demiş.
Karısı:
– Hoca Efendi ne yaptın? Konutta ne, pirinç ne et, ne de yoğurt yok, demiş.
Hoca düşünmüş, taşınmış ve içeri gitmiş ve elinde bir kaşık ve tencereyle gelmiş:
– Kusura bakmayın çocuklar, meskende şayet pirinç, et ve yoğurt olsaydı bu kazan ve kaşıkla size ikram edecektim, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 14: Ben Sözümden Dönmem
Bir gün Hoca ile komşusu bahçede oturuyor ve sohbet ediyorlarmış.
Komşusu Hoca’ya sormuş:
– Hoca’m, sen kaç yaşındasın?
Nasreddin Hoca derin derin düşünmüş ve ak sakallarını sıvazlayarak:
– Kırk yaşındayım.
Komşusu şaşkın bir biçimde çabucak itiraz etmiş:
– Nasıl olur bu Hoca Efendi, 10 yıl evvel de sorduğumda birebir karşılığı vermiştin, demiş.
Hoca sakince gülümsemiş ve:
– Komşu Efendi ben sözümün eriyim. Sözümden dönmek bana yakışmaz. On yıl daha sonra da sorsan tıpkı karşılığı vereceğim, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 15: Kim Daha Büyük
Köylüler bir gün Nasreddin Hoca’ya sormuşlar:
– Hocam padişah mı büyük, yoksa çiftçi mi?
Hoca çabucak karşılığını vermiş:
– Alışılmış ki çiftçi büyük. Zira çiftçi buğday yetiştirip vermezse padişah acından ölür.
Nasrettin Hoca Fıkrası 16: Rüyada Gözlük
Gece yatağında mışıl mışıl uyuyan Nasreddin Hoca ansızın uyanmış. Çabucak kapısını uyandırmış:
– Hanım kalk gözlüğümü bulamıyorum.
Kadıncağız uykulu bir biçimde:
– Hoca gözlüğü uykuda ne yapacaksın?, demiş.
Hoca gözlüğünü bulmuş ve gözüne takarken:
– Duşta daha düzgün nazaranceğim, demiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 17: Hepsinin Tadı Birebirdir
Üzüm bağıdan dönen Nasreddin Hoca’nın eşeğinin üstünde koca bir kasa üzüm varmış.
Tam meskene varacakken Hoca’nın peşine çocuklar takılmış ve:
– Hoca, Hoca bize üzüm verir misin?, demişler.
Hoca düşünmüş, çocukları saymış. “Eğer hepsine bir salkım verirsem bana üzüm kalmaz” diye düşünmüş. Hoca, kasadan bir salkım üzüm almış ve çocukların her birine birer tane üzüm vermiş.
Çocuklar ellerindeki üzüme bakmış ve içlerinden biri:
– Hoca bu epeyce az değil mi?, demiş.
Nasreddin Hoca bu ya çabucak yanıtı vermiş:
– Canım niçin ısrar ediyorsunuz. Ha bir tane, ha on tane ne fark eder. Nasıl olsa hepsinin tadı birebir değil mi?
Nasrettin Hoca Fıkrası 18: Yağmurdan Kaçıyorum
O gün fazlaca yağmur yağıyormuş. Nasreddin Hoca da pencere kenarında oturmuş, dışarıyı seyrediyormuş.
O sırada bir komşusunu yağmurun altında koşarken görmüş. Camı açmış ve:
– İnsan hiç Allah’ın rahmetinden kaçar mı komşu, demiş.
Komşusu utanmış ve yürümeye başlamış.
Başka bir gün bir daha yağmur yağıyormuş lakin Hoca bu sefer dışardaymış. Yağmura yakalanınca koşmaya başlamış. Bu sefer de komşusu evdeymiş ve onu görür görmez:
– Hoca utanmıyor musun rahmetten kaçıyorsun, demiş.
Nasreddin Hoca:
– Ben rahmetten kaçmıyorum, düşen rahmetin üstüne basmamak için koşuyorum, demiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 19: Parayı Kim verecek
Nasreddin Hoca küçük bir çocukken arkadaşları ona bir oyun oynamak isterler.
– Nasreddin, biz bahçede yumurta yapacağız, gelir misin?, demişler.
Arkadaşlarının kıkırdadıklarını goren Nasreddin ona bir oyun oynadıklarını anlamış fakat bir daha de:
– Gelirim, demiş.
Çocuklar önden giderek, önce sakladıkları yumurtaların üzerine oturmuş ve içlerinden biri Nasreddin’e:
– Biz hepimiz artık yumurtlayacağız. Şayet ortamızda yumurtlayamayan biri olursa hepimize gazoz alacak, demiş.
daha sonra da daima bir ağızdan gıdaklamaya başlamışlar:
– Gıt–gıt–gıdaaaak.
Nasreddin çabucak düşünmüş ve:
– Üüüü–ürü–üüü, diye bağırmaya başlamış.
Diğer çocuklar şaşırıp:
– Ne oluyor Nasreddin?, diye sormuşlar.
Nasreddin:
– Eee bu kadar tavuğu koruyacak bir de horoz lazım, değil mi?, diye zekice bir yanıt vermiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 20: Bal ile Sirke Uyuşmamış
Köylüler toplanmış Nasreddin Hoca’nın zirvesine ve sormuşlar:
– Hocam bal ve sirke birbiriyle uyuşmazmış derler, hakikat mu sence?
Hoca biraz düşünmüş ve gidip mutfaktan bal ve sirke almış. Bir kaşık bal yiyip üstüne sirke içmiş. Yüzünü ekşiterek:
– niye uyuşmasın, çok de düzgün anlaşırlar, demiş.
Yüzünü gorenler:
– E, Hoca yüzün ekşidi.
Hoca bir daha karşılığını vermiş:
– Onlar anlaştı mutabakatına ancak beni ortadan çıkarmaya çalışıyorlar.
Nasreddin Hoca Fıkrası 21: Acemi bülbül
Nasreddin Hoca, bir gün yolda giderken bir meskenin bahçesinde bir incir ağacı görmüş. Canı incir çekince çıkıp incirleri yemeğe başlamış.
Yoldan geçerken onu nazaran bir adam:
– Sen de kimsin? Ne yapıyorsun orada?, demiş.
Hoca:
– Ben bir bülbülüm, diye karşılık vermiş.
Adam:
– Bülbül üzere öt de gorelim, demiş.
Hoca çabucak ötmeye başlayınca adam:
– Bu nasıl bülbül sesi bu biçimde, demiş
Hoca:
Acemi bülbülüm ben, diye karşılık vermiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 22: Saz çalması
Hoca bir gün bir yemeğe davet edilmiş. Yemek sonunda ona sormuşlar:
– Saz çalmayı bilir misin?
– Bilirim, demiş.
“Buyur, Hoca çal bakalım” diyerek eline bir saz tutuşturmuşlar.
Hoca sazı alıp tuhaf sesler çıkarmaya başlamış.
– Saz bu biçimde mi çalınır Hoca? Parmaklar perdeler üzerinde gezdirilir, mızrap tellere vuruldukça da sazdan makamlara göre ses çıkar, demişler.
Hoca:
– Perdeleri bulamayanlar o denli çalar. Ben sazı elime alır almaz perdeyi buldum! Ne diye boşuna gezineyim, diye karşılığını vermiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 23: Hırsızın Akabinde
Nasreddin Hoca ile kapısının meskenine bir gece hırsız girmiş. Hırsız her şeyi toplamış ve çuvalına doldurmuş. Hoca bunları yaparken hırsızı görmüş ve sesini çıkarmamış.
Hırsız sükunet içinde meskenden çıkıp kendi konutuna yanlışsız yola çıkmış. Hoca da onu takip edip gerisinden meskenine girmiş.
Hırsız onu fark edip:
– Sen de kimsin?, demiş.
Hoca:
– Bir az evvel evimdeki her şeyi toplayıp buraya getirdin. Ben de buraya taşındığım için seninle geldim, demiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 24: Yıldız Yaparlar
Nasreddin Hoca’ya sormuşlar:
– Hocam yeni ay çıktığı vakit eskisini ne yaparlar?
Hoca, yanıtı yapıştırır.
– Ne yapacaklar, kırpar kırpar yıldız yaparlar!
Nasrettin Hoca Fıkrası 25: Pazarlık
Hoca bir gün derenin yanından yürürken iki adam onu görmüş ve:
– Biz yüzme bilmiyoruz sana iki altın verirsek bizi karşıya geçirebilir misin?, demiş.
Hoca:
– Tamam, demiş.
Nasreddin Hoca birinci adamı karşıya geçirmiş, ötekini alıp geçirmeye çalışırken adam akıntıyla elinden kaçmış.
Bunun üzerine arkadaşı Hoca’ya bağırmaya başlamış:
– Ne yaptın? Su arkadaşımı gdolayıyor? Çabuk, çabuk kurtar onu!
Hoca, adamı boğulmadan yakalamış ve bir taraftan da şu biçimde demiş:
– Kardeşim, niçin telaş ediyorsunuz. Siz de bir altın eksik verirdiniz. bu biçimdece ödeşirdik!
Nasreddin Hoca Fıkrası 26: Bindiği Kısmı Kesen Hoca
Günlerden bir gün Nasreddin Hoca, köy meydanındaki koca çınar ağacının üzerine çıkmış ve elindeki balta ile bindiği kolu kesmeye başlamış.
Yoldan geçen bir adam:
– Hoca Efendi ne yapıyorsun? Bindiğin kısmı kesiyorsun, düşeceksin!, diye bağırmaya başlamış.
Hoca kesmeye devam etmiş ve düşmüş. Düşer düşmez adamın yanına gitmiş ve:
– Madem ki benim düşeceğimi bildin, öleceğimi de bilirsin. İlla benim öleceğim vakti haber ver, diye yakasına sarılmış.
Nasreddin Hoca Fıkrası 27: Oğlumun Babası Öldü De
Nasreddin hoca bir gün siyah elbiselerle geziyormuş. Onu gorenler şaşkınlıkla:
– Ne oldu Hoca Efendi? bu gün karalar giymişsin?, diye sormuşlar.
Hoca:
– Oğlumun babası öldü de, O’nun yasını tutuyorum, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 28: Su Dediğin Böyle Olur
Nasreddin Hoca bir yaz günü hayli susamış. Yolda karşısına çıkan ve suyu tuzlu olan gölden bir yudum su içmiş. Tuzlu su hem aç birebir vakitte susamış olan Nasreddin Hoca’nın midesini bulandırmış ve daha da susatmış.
Yürümeye devam eden Hoca ileride bir çeşmeye rastlamış ve tatlı suyu olan bu çeşmeden kana kana su içmiş. ondan sonrasında şişelerini doldurup eşeğine de su vermiş.
Şişesine doldurduğu suyla gölün kenarına gelen Hoca:
– O denli şişinip durma, su dediğin bu biçimde olur, demiş ve şişedeki suyu göle boşaltmış.
Nasreddin Hoca Fıkrası 29: Mevsimlerden Yakınanlara
Bir gün köyde bir küme adam toplanmış sohbet ediyorlarmış. Evvel havadan sudan sohbet etmişler. Bahis sonunda sıcak ve soğuğa gelmiş ve içlerinden birisi:
– Şu insanoğlu haline şükretmesini hiç bilmez; kışın soğuktan, yazın sıcaktan yakınırlar, demiş.
Konuşmaya kulak konuğu olan Hoca:
– O denli deme bilgisiz adam, bak bahara kimsenin bir şey dediği var mı?, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 30: Belki Ağaçtan Öteye Bir Yol Düşer
Nasreddin Hoca’nın yaşadığı köyde çocuklar ona bir latife yapmayı düşünmüşler. Yoldan geçerken uçurtmalarının ağaca takıldığını söyleyip onu ağaca çıkarmaya ve ayakkabılarını alıp kaçmaya karar vermişler.
Planlarına karar verip beklemeye başlamışlar. Hoca yolun başına gelince uçurtmalarını ağaca takıp ağlamaya başlamışlar. Bunu goren Hoca:
– Ne oldu çocuklar?, demiş.
Çocuklar:
– Hocam uçurtmamız ağaca takıldı. Biz çıkıp kurtaramadık. Bize yardımcı olur musunuz?, demişler.
Hoca çabucak:
– Alışılmış ki, demiş ve ayakkabılarını çıkarıp çantasına sokuşturmuş.
Bu duruma şaşıran çocuklar:
– Hoca’m niye ayakkabılarını yanına alıyorsun, diye sormuşlar.
Nasreddin Hoca gülerek:
– Aşikâr mi olur çocuklar tahminen yaptığım bu uygunluğa karşı Rabbim, bana ağaçtan öteye bir yol ikram eder, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 31: Ben Senin Gençliğini de Bilirim
Bir gün Nasreddin Hoca yolda hoş bir at görmüş. Sahibinden müsaade alarak üstüne binmeye çalışmış fakat bir türlü binememiş. İnsanların etrafına toplanmaya başladığını görür görmez sesli bir biçimde:
– Ah Nasreddin ah! Yaşlandın artık, gençliğinde bu biçimde miydin, demiş.
İnsanların ona hak verdiğini görür görmez bu sefer de sessizce kendi kendine:
– Ben senin gençliğini de biliyorum Nasreddin, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 32: Tarhana Çorbası
Günlerden bir gün Nasreddin Hoca’nın canı tarhana çorbası çekmiş. Üzerine ekmek doğrayıp çorba içmeye hayali kurarken kapısı çalınmış.
Yan komşunun oğluymuş gelen.
– Hocam annem epeyce hasta, yemek yapamadık. Bir tas çorban var ise verebilir misin?, demiş.
Bunu duyan Hoca kendi kendine:
Bu komşular da bir alem! Kurduğum hayalin bile kokusunu almayı beceriyorlar, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 1: Parayı Veren Düdüğü Çalar
Çocuklar, pazara gelen Nasreddin Hoca’nın etrafını sarmış. “Hoca, bana düdük al!” demiş biri. “Bana da, bana da!” demiş bir oburu.
Diğerleri de sırayla:
– Ben de düdük isterim!
– Bir tane de bana!, demişler.
İçlerinden yalnızca biri Nasreddin Hoca’ya düdük parası vermiş. Hoca, parayı alıp pazara gitmiş.
Hoca, akşam pazardan dönünce çocuklar etrafını sarmış. Her biri düdüğünü istemiş. Cebinden bir düdük çıkaran hoca, parayı veren çocuğa vermiş.
Diğer çocuklar daima bir ağızdan bağırmış:
– Hani bizim düdüğümüz?
Nasrettin Hoca gülerek,
– Parayı veren düdüğü çalar, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 2: Ya Tutarsa!
Nasreddin Hoca bir gün gölün kıyısına masraf. Elinde koca bir kaşık yoğurdu da yanına almış.
Nasreddin Hoca, kaşığındaki yoğurdu göle sokmuş ve yoğurdu göle boşaltmış.
O sırada köylülerden biri onu görmüş ve şaşkınlıkla:
– Hoca ne yapıyorsun, diye sormuş.
Hoca gülümseyerek:
– Gölü mayalıyorum, ne yapayım, demiş.
Adam, Hoca’ya bakmış ve kahkaha atarak:
– Ne diyorsun be Hoca, çıldırmış olmalısın. Koskoca göl hiç maya meblağ mı?, demiş.
Hoca gülümsemesini hiç bozmadan:
– Pekala lakin ya tutarsa, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 3: Gönlüm Buna Razı Olmadı
Eşeği ile kasabaya alışverişe giden Nasreddin Hoca; kitap, elma, limon üzere birfazlaca ağır şey almış. Aldıklarını kocaman bir çuvala yerleştirmiş. Çuvalı da sırtına alıp eşeğine binmiş.
Yolda giderken Hoca’yı nazarann köylüler:
– Ey Hoca, çuvalı niçin kendi sırtına aldın?, diye sormuşlar.
Hoca:
– Ne yapayım? Zavallı hayvan aslına bakarsan beni taşıyor, çuvalı da ona taşıtmaya gönlüm razı olmadı, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 4: Vasiyet Etmiş
Nasreddin Hoca bir gün meskende otururlarken karısına:
– Hanım güzel dinle, size vasiyetimdir. Ben öldüğümde beni baş aşağı gömün, demiş.
Karısı şaşırmış:
– Hoca o ne demek? niye bu biçimde bir şey istiyorsun, demiş.
Hoca önemli bir biçimde:
– Yarın öbür gün kıyamet koparsa her şey karşıt düz olacak. bu biçimde ben de düz olarak ayağa kalkabilirim, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 5: Bugün Ayın Kaçı
Nasreddin Hoca bir gün bir işi için Konya’ya gitmiş. Yolda giderken bir adam Hoca’yı durdurmuş:
– Pardon Amca, bugün ayın kaçı biliyor musun?, demiş.
Hoca:
– Ne bileyim yahu! Ben buraların yabancısıyım, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 6: Onu Kendisi Sanmış
Nasreddin Hoca bir gün yolda giderken bir adamla karşılaşmış. Adamla sohbet etmeye başlamışlar. Bir saat havadan sudan konuştuktan daha sonra Hoca:
– Kusura bakma arkadaş. Ben seni tanıyamadım, ismin neydi?, diye sormuş.
Adamcağız epeyce şaşırmış:
– Madem beni tanımadın, niye benimle bir saattir sohbet ediyorsun?, demiş.
Nasreddin Hoca:
– Kıyafetlerin benimkine epey benziyordu. Ben de seni ben sandım, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 7: Birinin Anası Ağlayacak
Nasreddin Hoca’nın iki oğlu varmış. Oğullarından biri çömlekçilik yaparak geçimini sağlarmış. Hoca bir gün oğlunun yanına onu ziyarete gitmiş. Oğlu sıkıntılı bir biçimde:
– Baba fazlaca heyecanlıyım zira bütün paramı bu çömleklere yatırdım. Hava güneşli olur da kururlarsa güçlü olacağım. Yağmur yağarsa hepsi çatlayacak ve anam ağlayacak, demiş.
Hoca sıkıntılı bir biçimde öteki oğluna gitmiş. Oğlu o sırada tarlasında oturmuş düşünüyormuş:
– Ah baba beğenilen geldin. Bütün paramı bu tarlaya yatırdım. Şayet yağmur yağarsa zenginim fakat kuraklık olursa her şeyimi kaybederim ve anam ağlar, demiş.
Nasreddin Hoca konuta dönmüş. Problemli olduğunu goren karısı:
– Ne oldu Hoca canın sıkkın, demiş.
– Asıl keder senin, halini düşün. Zira yağmur yağsa da yağmasa da oğlanlardan birinin anası ağlayacak.
Nasreddin Hoca Fıkrası 8: Hamam Bahşişi
Nasreddin Hoca bir gün hamama gitmiş. Fakat içeri girdiğinde kimse onunla ilgilenmemiş, havlu vermemiş, kese yapmamış ve çıkarken “iyi günler” dememiş. Buna karşın Hoca ona uzatılan bahşiş kutusuna yüklüce bir bahşiş bırakmış.
Bir daha sonraki hafta tekrar hamama giden Hoca, içeri girer girmez herkes başına toplanmış, ikramlar, havlular ve pek fazla ilgiyle karşılanmış. Çıkarken de ona uzatılan bahşiş kutusuna hiç bahşiş bırakmamış.
Hamamcı şaşkın bir biçimde:
– Hoca bu ilgi bu alakaya bu kadar mı bahşiş bırakılır, demiş.
Nasreddin Hoca çabucak gülerek:
– Bu geçen haftanın bahşişiydi. Bu haftanın bahşişini aslına bakarsan geçen hafta vermiştim, diyerek hoş bir karşılık vermiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 9: Akıl Sır Ermiyor
Nasreddin Hoca bir gün yolda yürürken iki yüz akçe parasını kaybetmiş. Kaybettiği parasını bulamayan ve fazlaca üzülen Hoca, “ne olur bulunsun” diye dua etmiş.
bununla birlikte yaşadığı kentin en zenginlerinden biri uzak diyarlarda bir yerde çıktığı gemi seyahatinde berbat bir fırtınaya yakalanmış ve “Eğer kurtulursam Nasreddin Hoca’ya iki yüz akçe para vereceğim” diye adak adamış çabucak.
Kötü fırtınadan kurtulan adam çabucak gelip bu parayı Hoca’ya vermiş. Hoca şaşırmış ve:
– Ey Allah’ım sağ ol. Bu ne dolambaçlı yolmuş, ben parayı ben nerede yitirdim, nerden çıktı. Sahiden de akıl sır ermiyor, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 10: Ben Küçük Yangınlara Karışmam
Murat Ağa Nasreddin Hoca’nın yaşadığı kasabanın en zenginlerinden biriymiş. Ağa hem aklı ve zekası yardımıyla varlıklı olduğunu düşünür, daima kendiyle övünürmüş.
İşine geldiğinde Hoca’ya danışır, işine geldiğinde ise onu dinlemezmiş. Yalnızca cuma günleri mescide gelirmiş. Murat Ağa’nın üç katlı, kocaman bahçeli ve fazlaca lüks bir konutu varmış. Bütün altınlarını ve paralarını da meskeninin bahçesinde saklarmış.
Cuma günleri mescide gelip de Hoca’nın doğruluk ve dürüstlükle ilgili kelamlarını dinlerken işine gelmezse:
– Hoca Efendi, sen dünya işlerine karışma! Din ve dünya işi başka, dermiş.
Günlerden bir gün Murat Ağa’nın meskeninde yangın çıkınca koşarak mescide gelmiş. O sırada herkes öğlen namazından çıkıyormuş. Ağa, Hoca’yı görür görmez:
– Hoca koşun yardım edin meskenim yanıyor, demiş.
Bunu duyan Hoca durur mu?:
– Bana din işleri ile dünya işlerini ayırmam gerektiğini sen öğrettin. örneğin bu yangın benim asla karışmamam gereken bir dünya işi, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 11: Bulmanın Tadı
Nasreddin Hoca bir gün alışveriş yapmaya en sevdiği eşeğini de alarak gitmiş. Eşeğini bir ağaca güzelce bağlamış ve alışveriş yapmaya başlamış. Bir sürü şey alıp eşeğine gerçek yürümeye başlamış. Lakin eşeği orada yokmuş.
Hemen bir adam tutarak bağırmasını istemiş:
– Nasreddin Hoca’nın eşeğini kim bulup getirirse; Hoca ona alışveriş çuvallarını, eşeğin semerini ve parasını verecek.
Duyanlar şaşkın bir biçimde:
– Hoca Efendi madem bulunduğunda eşeğini geri vereceksin niye arıyorsun, demişler.
Hoca gülümseyerek:
– Kaybolan şeyi bulmanın tadı oburdur. Her şeyi kaybedeceğimi de bilsem o eşeği bulup çalana geri vereceğim, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 12: İp Olur
Nasreddin Hoca’nın yaşadığı köyde yaşayanlar Eyyübi sözünü bir türlü hakikat söyleyemiyorlarmış.
Bazısı Eyip, birtakımı İyip, kimileri da İyp diye yanlış bir biçimde söylüyorlarmış.
Buna artık dayanamayan Hoca vaazında:
– Ey komşular sakın ola ki oğlunuz olursa ismini Eyyûb koymayın. Beşerler onu söyleyemez çocuğun ismi olur İp, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 13: Şu Koca Tasla
Hoca bir gün mescitte vaaz veriyormuş. vaazında yanlışsız ve dürüst olmanın değerini anlatıyormuş. Bakmış dinleyenler yarı uykulu ve esniyorlar. Öğlen vakti olduğu için de hepsinin karnı aç.
Düşünmüş:
– Haydi, toplanın bize gidiyoruz. Etli pilav ve yoğurt yiyelim, demiş.
Herkes süratlice toplanmış ve meskene gelmişler. Hoca karısına:
– Hanım masayı hazırla, daima birlikte etli pilav ve yoğurt yemeye geldik, demiş.
Karısı:
– Hoca Efendi ne yaptın? Konutta ne, pirinç ne et, ne de yoğurt yok, demiş.
Hoca düşünmüş, taşınmış ve içeri gitmiş ve elinde bir kaşık ve tencereyle gelmiş:
– Kusura bakmayın çocuklar, meskende şayet pirinç, et ve yoğurt olsaydı bu kazan ve kaşıkla size ikram edecektim, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 14: Ben Sözümden Dönmem
Bir gün Hoca ile komşusu bahçede oturuyor ve sohbet ediyorlarmış.
Komşusu Hoca’ya sormuş:
– Hoca’m, sen kaç yaşındasın?
Nasreddin Hoca derin derin düşünmüş ve ak sakallarını sıvazlayarak:
– Kırk yaşındayım.
Komşusu şaşkın bir biçimde çabucak itiraz etmiş:
– Nasıl olur bu Hoca Efendi, 10 yıl evvel de sorduğumda birebir karşılığı vermiştin, demiş.
Hoca sakince gülümsemiş ve:
– Komşu Efendi ben sözümün eriyim. Sözümden dönmek bana yakışmaz. On yıl daha sonra da sorsan tıpkı karşılığı vereceğim, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 15: Kim Daha Büyük
Köylüler bir gün Nasreddin Hoca’ya sormuşlar:
– Hocam padişah mı büyük, yoksa çiftçi mi?
Hoca çabucak karşılığını vermiş:
– Alışılmış ki çiftçi büyük. Zira çiftçi buğday yetiştirip vermezse padişah acından ölür.
Nasrettin Hoca Fıkrası 16: Rüyada Gözlük
Gece yatağında mışıl mışıl uyuyan Nasreddin Hoca ansızın uyanmış. Çabucak kapısını uyandırmış:
– Hanım kalk gözlüğümü bulamıyorum.
Kadıncağız uykulu bir biçimde:
– Hoca gözlüğü uykuda ne yapacaksın?, demiş.
Hoca gözlüğünü bulmuş ve gözüne takarken:
– Duşta daha düzgün nazaranceğim, demiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 17: Hepsinin Tadı Birebirdir
Üzüm bağıdan dönen Nasreddin Hoca’nın eşeğinin üstünde koca bir kasa üzüm varmış.
Tam meskene varacakken Hoca’nın peşine çocuklar takılmış ve:
– Hoca, Hoca bize üzüm verir misin?, demişler.
Hoca düşünmüş, çocukları saymış. “Eğer hepsine bir salkım verirsem bana üzüm kalmaz” diye düşünmüş. Hoca, kasadan bir salkım üzüm almış ve çocukların her birine birer tane üzüm vermiş.
Çocuklar ellerindeki üzüme bakmış ve içlerinden biri:
– Hoca bu epeyce az değil mi?, demiş.
Nasreddin Hoca bu ya çabucak yanıtı vermiş:
– Canım niçin ısrar ediyorsunuz. Ha bir tane, ha on tane ne fark eder. Nasıl olsa hepsinin tadı birebir değil mi?
Nasrettin Hoca Fıkrası 18: Yağmurdan Kaçıyorum
O gün fazlaca yağmur yağıyormuş. Nasreddin Hoca da pencere kenarında oturmuş, dışarıyı seyrediyormuş.
O sırada bir komşusunu yağmurun altında koşarken görmüş. Camı açmış ve:
– İnsan hiç Allah’ın rahmetinden kaçar mı komşu, demiş.
Komşusu utanmış ve yürümeye başlamış.
Başka bir gün bir daha yağmur yağıyormuş lakin Hoca bu sefer dışardaymış. Yağmura yakalanınca koşmaya başlamış. Bu sefer de komşusu evdeymiş ve onu görür görmez:
– Hoca utanmıyor musun rahmetten kaçıyorsun, demiş.
Nasreddin Hoca:
– Ben rahmetten kaçmıyorum, düşen rahmetin üstüne basmamak için koşuyorum, demiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 19: Parayı Kim verecek
Nasreddin Hoca küçük bir çocukken arkadaşları ona bir oyun oynamak isterler.
– Nasreddin, biz bahçede yumurta yapacağız, gelir misin?, demişler.
Arkadaşlarının kıkırdadıklarını goren Nasreddin ona bir oyun oynadıklarını anlamış fakat bir daha de:
– Gelirim, demiş.
Çocuklar önden giderek, önce sakladıkları yumurtaların üzerine oturmuş ve içlerinden biri Nasreddin’e:
– Biz hepimiz artık yumurtlayacağız. Şayet ortamızda yumurtlayamayan biri olursa hepimize gazoz alacak, demiş.
daha sonra da daima bir ağızdan gıdaklamaya başlamışlar:
– Gıt–gıt–gıdaaaak.
Nasreddin çabucak düşünmüş ve:
– Üüüü–ürü–üüü, diye bağırmaya başlamış.
Diğer çocuklar şaşırıp:
– Ne oluyor Nasreddin?, diye sormuşlar.
Nasreddin:
– Eee bu kadar tavuğu koruyacak bir de horoz lazım, değil mi?, diye zekice bir yanıt vermiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 20: Bal ile Sirke Uyuşmamış
Köylüler toplanmış Nasreddin Hoca’nın zirvesine ve sormuşlar:
– Hocam bal ve sirke birbiriyle uyuşmazmış derler, hakikat mu sence?
Hoca biraz düşünmüş ve gidip mutfaktan bal ve sirke almış. Bir kaşık bal yiyip üstüne sirke içmiş. Yüzünü ekşiterek:
– niye uyuşmasın, çok de düzgün anlaşırlar, demiş.
Yüzünü gorenler:
– E, Hoca yüzün ekşidi.
Hoca bir daha karşılığını vermiş:
– Onlar anlaştı mutabakatına ancak beni ortadan çıkarmaya çalışıyorlar.
Nasreddin Hoca Fıkrası 21: Acemi bülbül
Nasreddin Hoca, bir gün yolda giderken bir meskenin bahçesinde bir incir ağacı görmüş. Canı incir çekince çıkıp incirleri yemeğe başlamış.
Yoldan geçerken onu nazaran bir adam:
– Sen de kimsin? Ne yapıyorsun orada?, demiş.
Hoca:
– Ben bir bülbülüm, diye karşılık vermiş.
Adam:
– Bülbül üzere öt de gorelim, demiş.
Hoca çabucak ötmeye başlayınca adam:
– Bu nasıl bülbül sesi bu biçimde, demiş
Hoca:
Acemi bülbülüm ben, diye karşılık vermiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 22: Saz çalması
Hoca bir gün bir yemeğe davet edilmiş. Yemek sonunda ona sormuşlar:
– Saz çalmayı bilir misin?
– Bilirim, demiş.
“Buyur, Hoca çal bakalım” diyerek eline bir saz tutuşturmuşlar.
Hoca sazı alıp tuhaf sesler çıkarmaya başlamış.
– Saz bu biçimde mi çalınır Hoca? Parmaklar perdeler üzerinde gezdirilir, mızrap tellere vuruldukça da sazdan makamlara göre ses çıkar, demişler.
Hoca:
– Perdeleri bulamayanlar o denli çalar. Ben sazı elime alır almaz perdeyi buldum! Ne diye boşuna gezineyim, diye karşılığını vermiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 23: Hırsızın Akabinde
Nasreddin Hoca ile kapısının meskenine bir gece hırsız girmiş. Hırsız her şeyi toplamış ve çuvalına doldurmuş. Hoca bunları yaparken hırsızı görmüş ve sesini çıkarmamış.
Hırsız sükunet içinde meskenden çıkıp kendi konutuna yanlışsız yola çıkmış. Hoca da onu takip edip gerisinden meskenine girmiş.
Hırsız onu fark edip:
– Sen de kimsin?, demiş.
Hoca:
– Bir az evvel evimdeki her şeyi toplayıp buraya getirdin. Ben de buraya taşındığım için seninle geldim, demiş.
Nasrettin Hoca Fıkrası 24: Yıldız Yaparlar
Nasreddin Hoca’ya sormuşlar:
– Hocam yeni ay çıktığı vakit eskisini ne yaparlar?
Hoca, yanıtı yapıştırır.
– Ne yapacaklar, kırpar kırpar yıldız yaparlar!
Nasrettin Hoca Fıkrası 25: Pazarlık
Hoca bir gün derenin yanından yürürken iki adam onu görmüş ve:
– Biz yüzme bilmiyoruz sana iki altın verirsek bizi karşıya geçirebilir misin?, demiş.
Hoca:
– Tamam, demiş.
Nasreddin Hoca birinci adamı karşıya geçirmiş, ötekini alıp geçirmeye çalışırken adam akıntıyla elinden kaçmış.
Bunun üzerine arkadaşı Hoca’ya bağırmaya başlamış:
– Ne yaptın? Su arkadaşımı gdolayıyor? Çabuk, çabuk kurtar onu!
Hoca, adamı boğulmadan yakalamış ve bir taraftan da şu biçimde demiş:
– Kardeşim, niçin telaş ediyorsunuz. Siz de bir altın eksik verirdiniz. bu biçimdece ödeşirdik!
Nasreddin Hoca Fıkrası 26: Bindiği Kısmı Kesen Hoca
Günlerden bir gün Nasreddin Hoca, köy meydanındaki koca çınar ağacının üzerine çıkmış ve elindeki balta ile bindiği kolu kesmeye başlamış.
Yoldan geçen bir adam:
– Hoca Efendi ne yapıyorsun? Bindiğin kısmı kesiyorsun, düşeceksin!, diye bağırmaya başlamış.
Hoca kesmeye devam etmiş ve düşmüş. Düşer düşmez adamın yanına gitmiş ve:
– Madem ki benim düşeceğimi bildin, öleceğimi de bilirsin. İlla benim öleceğim vakti haber ver, diye yakasına sarılmış.
Nasreddin Hoca Fıkrası 27: Oğlumun Babası Öldü De
Nasreddin hoca bir gün siyah elbiselerle geziyormuş. Onu gorenler şaşkınlıkla:
– Ne oldu Hoca Efendi? bu gün karalar giymişsin?, diye sormuşlar.
Hoca:
– Oğlumun babası öldü de, O’nun yasını tutuyorum, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 28: Su Dediğin Böyle Olur
Nasreddin Hoca bir yaz günü hayli susamış. Yolda karşısına çıkan ve suyu tuzlu olan gölden bir yudum su içmiş. Tuzlu su hem aç birebir vakitte susamış olan Nasreddin Hoca’nın midesini bulandırmış ve daha da susatmış.
Yürümeye devam eden Hoca ileride bir çeşmeye rastlamış ve tatlı suyu olan bu çeşmeden kana kana su içmiş. ondan sonrasında şişelerini doldurup eşeğine de su vermiş.
Şişesine doldurduğu suyla gölün kenarına gelen Hoca:
– O denli şişinip durma, su dediğin bu biçimde olur, demiş ve şişedeki suyu göle boşaltmış.
Nasreddin Hoca Fıkrası 29: Mevsimlerden Yakınanlara
Bir gün köyde bir küme adam toplanmış sohbet ediyorlarmış. Evvel havadan sudan sohbet etmişler. Bahis sonunda sıcak ve soğuğa gelmiş ve içlerinden birisi:
– Şu insanoğlu haline şükretmesini hiç bilmez; kışın soğuktan, yazın sıcaktan yakınırlar, demiş.
Konuşmaya kulak konuğu olan Hoca:
– O denli deme bilgisiz adam, bak bahara kimsenin bir şey dediği var mı?, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 30: Belki Ağaçtan Öteye Bir Yol Düşer
Nasreddin Hoca’nın yaşadığı köyde çocuklar ona bir latife yapmayı düşünmüşler. Yoldan geçerken uçurtmalarının ağaca takıldığını söyleyip onu ağaca çıkarmaya ve ayakkabılarını alıp kaçmaya karar vermişler.
Planlarına karar verip beklemeye başlamışlar. Hoca yolun başına gelince uçurtmalarını ağaca takıp ağlamaya başlamışlar. Bunu goren Hoca:
– Ne oldu çocuklar?, demiş.
Çocuklar:
– Hocam uçurtmamız ağaca takıldı. Biz çıkıp kurtaramadık. Bize yardımcı olur musunuz?, demişler.
Hoca çabucak:
– Alışılmış ki, demiş ve ayakkabılarını çıkarıp çantasına sokuşturmuş.
Bu duruma şaşıran çocuklar:
– Hoca’m niye ayakkabılarını yanına alıyorsun, diye sormuşlar.
Nasreddin Hoca gülerek:
– Aşikâr mi olur çocuklar tahminen yaptığım bu uygunluğa karşı Rabbim, bana ağaçtan öteye bir yol ikram eder, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 31: Ben Senin Gençliğini de Bilirim
Bir gün Nasreddin Hoca yolda hoş bir at görmüş. Sahibinden müsaade alarak üstüne binmeye çalışmış fakat bir türlü binememiş. İnsanların etrafına toplanmaya başladığını görür görmez sesli bir biçimde:
– Ah Nasreddin ah! Yaşlandın artık, gençliğinde bu biçimde miydin, demiş.
İnsanların ona hak verdiğini görür görmez bu sefer de sessizce kendi kendine:
– Ben senin gençliğini de biliyorum Nasreddin, demiş.
Nasreddin Hoca Fıkrası 32: Tarhana Çorbası
Günlerden bir gün Nasreddin Hoca’nın canı tarhana çorbası çekmiş. Üzerine ekmek doğrayıp çorba içmeye hayali kurarken kapısı çalınmış.
Yan komşunun oğluymuş gelen.
– Hocam annem epeyce hasta, yemek yapamadık. Bir tas çorban var ise verebilir misin?, demiş.
Bunu duyan Hoca kendi kendine:
Bu komşular da bir alem! Kurduğum hayalin bile kokusunu almayı beceriyorlar, demiş.