“Film bir şeyleri değiştirmez, hikayeler değiştirir”

[Actinopteri]

“Film bir şeyleri değiştirmez, hikayeler değiştirir. Hala Yarın Var, sekiz buçuk yaşında kadınların katlanmak zorunda kaldığı yoksunluklara inanmakta zorlanan kızıma ithaf edildi. Bu hikayenin kızlara ulaşmasını, onları etkilemesini istedim. hepsi, çünkü artık geri dönme zamanıdır ve hakların savunulması gerekir”. Paola Cortellesi, There’s Still Tomorrow adlı filmini Ostia’daki Cineland’de sunarken böyle yaptı. Kadına yönelik şiddetin ne yazık ki güncel olduğu bir dönemde vizyona giren ilk eser O. “Maalesef yıllar süren bir dönem” diyor. “Her sosyal kesimden kadınlara sessiz olmaları tavsiye edildi. Biz de bunu kişisel olarak yaşamamış olsak bile yorulduk.” Evdeki dayak sahnesi semboliktir ve bir bale gibi temsil edilir; “kendini tekrarlayan bir sahne,” diye açıklıyor, “kimse bizi ayıramaz” şarkısını söyleyen müzikle birlikte bir rutin. Ve hiç kimse Delia’yı ondan ayıramaz. kocası, onun için bir kınamadır”.

Valerio rolü hakkında konuşan Paola Cortellesi şöyle açıklıyor: “Bir aktör için böylesine nefret dolu, aptal bir karakteri, telafisi olmadan, çok dramatik bir düzlemde ve bir yandan da gülünç bir alanda ilerlemenin zorluğuyla oynamayı kabul etmek çok büyük bir zorluktu.” Mastandrea – Ona minnettar olmaktan asla vazgeçmeyeceğim. İnanıyorum ki bu filmin başarısının esası, herkesin kendisini küçük bir parçada, tek kelimeyle, bir tavırla tanımasından kaynaklanıyor – diyor seyirciye – Ve Bunun, onu kimin izlediği, kimin insanları konuşmaya, paylaşıma geri getirdiği arasında bir karşılaştırmaya yol açtığını düşünmek hoşuma gidiyor.”