Anne baba olmaya hazırlanan çiftlerin hamilelik devri yahut evvelden en hayli düşündüğü konulardan birisi de bebeğe verilecek isimdir. Erkek yahut kız çocuğu sahibi olmaya hazırlanan ebeveynler çocuklarını hayat uzunluğu taşıyacağı isme karar verirken seçici davranırlar. Erkek bebek bekleyen çiftlerin çocuklarını verebileceği birbirinden hoş ve manalı bir epeyce isim yer alıyor.
‘A’ İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Manaları
Abad: Şen, bayındır, Sonsuz gelecek vakit içinder.
Abadın: Ezeli.
Abak: Köylü.
Abakan/Abakay: Bir Türk uzunluğunun ismi.
Abakay: Bir Türk uzunluğunun adı
Abamüslüm: İslamiyete inanların ulusu, büyüğü.
Abat: Şen, rahat, memnun olmuş
Abay: Hüner, beceri
Abaza: Kafkaslarda yaşayan bir Türk soyu.
Abbad: Allaha itaat ve ibadet eden, kulluğunu hakkıyla yerine getiren. Yasaklarından kaçınan kişi manasındadır. Abbad b. Bişr. Ashab dan.
Abbas: Sert, çatık kaşlı kimse. 2. Arslan – Abbas b. Abdülmuttalib. Rasûlullah (s.a.s)’ın amcası, Mekke’nin fethinde müslüman olmuştur.
Abdal: Derviş, bilgili kişi.
Abdi: Kulluk ve itaat edendir. Kullukla, kölelikle ilgili
Abdulhamit: Hamdolunmuş, övülmüş, bütün varlığın lisanıyla övülmüş Allah’ın kulu
Abdulkadir: Her şeye gücü ve kelamı yeten
Abdullah: Allah’ ın kulu
Abdulrezzak: Üstten gelen birinci kullardan biri
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah’ın kulu.
Abduş: “Abdullah” isminin kısaltılarak bir öbür söyleniş biçimi.
Abdülalim: Herşeyi bilen Tanrı’nın kulu.
Abdülaziz: En şanlı, en bedelli olan Allah ın kulu. Büyük ve aziz olan, izzet ve erdem sahibi Allah ın kulu. Aziz Allah’ın isimlerindendi r. – Sultan Abdülaziz
Abdülbaki: Her vakit var olan Allah ın kulu. Sonsuz, ebedi olan ve ölmenin kendisi için sözkonusu olmadığı. Allah ın kulu-Allah’ın isimlerinden.
Abdülbari: Yaratan, yaratıcı Allah’ın kulu. Bari ismi, Allah ın isimlerindendir. Abd takısı almadan kullanılmaz. Yaratan, yaratıcı olan Allah’ın kulu
Abdülbasir: Her şeyi görüp gözeten ve saklılığın kendisi için kelam konusu olmadığı şanlı Allah’ın kulu.Her şeyi görüp anlayan Allah ın kulu.
Abdülsıradan: Genişlik, ferahlık ve kolaylık verici olan Allah ın kulu. – Allah ın isimlerinden.Rızkı yayıp bollaştıran Allah ın kulu
Abdülbedi: Allah’ın isimlerinden. Bedinin kulu.
Abdülberr: Berr in kulu. Cömert ve ihsan edicinin kulu.Berr, Allah ın isimlerindendir.
Abdülcabbar: Zorlayıcı güce sahip olan Tanrı’nın kulu.
Abdülcebbar: Cebredici, zorlayıcı, kuvvet ve kudret sahibi Allah ın kulu. Cebbar, Allah ın isimlerindendir. Zorlayıcı güce sahip olan Allah ın kulu.
Abdülcelil: Büyük, ulu, aziz Allah ın kulu. Celil, Allah ın isimlerindendir. En büyük olan Allah ın kulu
Abdülcemal: Hoşlukları kendinde toplayan Allah ın kulu.
Abdülcevat: Cömert olan Allah ın kulu.
Abdüleelal: Tanrı’nın kulu.
Abdülehad: Şeriki ve ortağı bulunmayan, tek olan Allah ın kulu. Ehad, Allah ın isimlerindendir.
Abdülesed: Aslan ın kulu.- Hz. Rasûlullah (s.a.s) m reddettiği isimlerdendir. Müslümanlar kullanmazlar.
Abdülönceden: Herşeyin öncedeni, birinci olan, varlığının başlangıcı bulunmayan Allah ın kulu.
Abdülezel: Ezelden beri var olan varlığı için başlangıç kelam konusu olmayan Allah ın kulu. Ezelden beri var olan Allah ın kulu.
Abdülferid: Tek, eşsiz, eşi olmayan, kıyas kabul etmez, üstün olan. Allah ın kulu.
Abdülferit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdülfettah: Bâtın şeyleri açığa çıkaran Allah ın kulu. Zafer kazanmış, üstün gelmiş, fetheden-açan, kullarınının kapalı-müşkil işlerini açan Allah ın kulu. Allah ın isimlerindendir.
Abdülgaffar: Kullarının günahlarını affeden Allah ın kulu. Allah ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.
Abdülgafur: Bağışlayan, acıyan Tanrı’nın kulu.
Abdülgani: Güçlü ve eli açık Tanrı’nın kulu.
Abdülhak: Büyük Allahın kulu
Abdülhakim: Her şeyi bilen Tanrı’nın kulu.
Abdülhalik: Yaratan Tanrı’nın kulu.
Abdülhalim: Anlayışlı, izanlı Tanrı’nın kulu.
Abdülhamit: Övülen Tanrı’nın kulu.
Abdülkadir: Kudretli ve kuvvetli olan, Allah`ın kulu.
Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan Allah ın kulu.
Abdüllatif: Zenginliğini paylaşan Tanrı’nın kulu.
Abdüllazim: Büyük, ulu, ulu, yüksek.
Abdülmecit: Şan ve onur sahibi Tanrı’nın kulu.
Abdülmelik: Tüm kozmosa hükümran olan Tanrı’nın kulu.
Abdülmetin: Kudrete sahip Tanrı’nın kulu.
Abdülrezzak: Soylu, gücüne güç katan
Abdülvahap: Eli açık Tanrı’nın kulu.
Abdülvahip: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdülvahit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdürrahman: Rahmet sahibi olan Tanrı’nın kulu.
Abdürrauf: Çok merhamet eden, esirgeyen Allah ın kulu. Rauf olan Allah ın kulu.
Abdürreşit: Doğruluğu öğreten Tanrı’nın kulu.
Abdürreşit-Abdürreşid: Allah´ın isimlerinden. Reşid´in kulu, yanlışsız yolu gösteren Allah´nın kulu.
Abdürrezzak: Bütün mahlûkların rızkını veren Allah´ın kulu. – Rezzak, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz. Tüm yaratıklara rızkını veren Allah´ın kulu.
Abdüssamed-Abdüssamet: Kimseye ve hiç bir şeye muhtaçlığı olmayan Allah´ın kulu. Kimseye hiç bir şeye muhtaç olmayan, Allah´ın kulu. – Samed, Allah´ın isimlerindendir.
Abdüsselâm: Barışçı olan Tanrı´nın kulu Barış, rahatlık, selamete çıkaran, selam eden, zevalsiz ebedi olan Allah´ın kulu. – es-Selam sözü, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılamaz.
Abdüssemi: Her şeyi işiten, duyan Allah´ın kulu. Her şeyden arınmış olarak bütün sesleri, sözleri ve sözleri işitip ayırdeden yüce Allah´ın kulu.
Abdüssettar: Günahları örten, gizleyen Allah´ın kulu.
Abdüşşahid: Şahid´in kulu. Görünen ve görünmeyen eşyanın hepsini görücü ve tasarruf edici olan ve her şeyi müşahade altında bulunduran Allah´ın kulu. Şahid, Allah´ın isimlerindendir.
Abdüşşekür: Buyruğuna uyan, yasaklarından sakınan kullarını seven ve hayli ikramda bulunan Allah´ın kulu. Şekür, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.
Abdüzzahir: Varlık ve birliği sonsuz sayıda eserler ve kanıtlarla belirli olan Allah´ın kulu. Ez Zahir, Allah´ın isimlerindendir.
Aber: Hz. Nuh´un erkek torunu.
Abgun: Mavi renk. Gök. 2. Parlak. 3. Nişasta
Abıd: Dindar, sofu, din kurallarına bağlı.
Abır: Huzur, barış.
Abid: Dini bütün, dindar, sofu.
Abide: Anıt değerli ve kıymetli yapıt anlamındadır
Abidin: Dua eden, duacı
Abir: Hoş kokan, mis, hoş koku.
Aborkar: Tavırlı, tavırlı davranan.
Abrek: Yaşadığı toplumun nizamına karşı gelen, savaşçı
Abuşka: hanımın kocasına verilen bir isim.
Abuzer: Altın suyu. Altın suyu misali parlak ve görkemli
Abuzettin: Dindar, din yolunda süratli giden.
Acabay: kuvvetli güçlü kişi.
Acabey: kuvvetli güçlü kişi.
Acahan: kuvvetli güçlü kişi
Acar: Mahir, atılgan, ele avuca sığmaz
Acaralp: Yiğit, mahir, gözü pek kişi
Acarbay: Varlıklı, güçlü
Acarbey: kuvvetli, cesaretli, atılgan, mahir kimse.
Acarer: kuvvetli, mahir, gözü pek kimse.
Acarkan: Atılgan, kuvvetli, güçlü
Acarman: Çevik, mahir, girişken insan.
Acaröz: Özü kuvvetli, yiğit kimse
Acarsoy: Yiğit soy, kuvvetli soy
Acartürk: Yiğit Türk, kuvvetli Türk, gözüpek Türk
Acatay: kuvvetli tay
Acem: Açık ve hakikat Arapça konuşamayan kimse 2. İran haklarından birine mensup.
Aclan: Yerinde duramayan, telâşlı.
Acun: Dünya, varlık
Acunal: Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden; Dünyayı fethet; dünyaya yayıl” manasında kullanılan bir isimdir.
Acunalp: Dünyaca tanınmış yiğit.
Acuner: Dünya eri, dünya yiğidi
Acunseven: Cihanı seven, dünyayı seven
Açıkalın: Alnı açık kimse, pak kişi
Açıkel: Cömert insan.
Açıker: Doğruluğun, dürüstlüğün savunucusu olan
Açıkgün: Güneşli gün, bulutsuz gün
Ada: Deniz yahut göl suları ile çevrilmiş küçük kara modülü.
Adahan: Ada ve han kelamlarından oluşan bir isim.
Adal: İsmin yayılsın, ün kazan” manasında.
Adalan: İsmi bilinen, tanınan, âlâ ünü olan
Adalettin-Adaleddin: Dinin adaleti.
Adalı: Ada halkından olan kimse.
Adalır: İsimlenir, isim alır, bilinir
Adamış: Adak yapmış olan kimse.
Adanır: İsmi ünlenen kimse.
Adar: Uygur metinlerinde geçen bir Türk ismi, olgunluk, erginlik, müddet vakit, omuzdaş
Adaş: İsimleri eş olanlar, birebir ismi taşıyanlardan her biri, kardeş, edinilmiş olan, arkadaş
Adem: Yeterli, pak insan. Birinci insanın ismi Hz. Adem
Adıcan: İsmi ile sevilen, ismi sevgili olan.
Adıgün: İsmi aydınlık, gün üzere olan
Adıgüzel: İsmi hoş manasında.
Adın: El, kimse.
Adınamlı: İsmiyle ünlü olan.
Adısanlı: İsmiyle ünlü olan.
Adısoylu: İsminin hayli seçkin olduğu manasında.
Adısönmez: İsmi daima olarak yaşar, ismi sürer sarfiyat, nesilden jenerasyona sürer.
Adıvar: İsmi yok değil isimsiz değil, isimlendirilmiş.
Adıyahşi: İsmi hoş manasında.
Adil: Adaletli
Adilhan: Doğruluğun, Hakkın Hükümdarı.
Adin: Cennet
Adiyan: Bervari ilçesi halkından kabile.
Adlı: Zamir
Adlığ: İsmi var, ismi sanı bilinen, tanınmış ünlü
Adnan: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan kişidir. Bir yere yerleşip ikamet eden kişi manasındadır ayrıyeten.
Adni: Cennetlik insan
Adsay: Moğol hakanlarından biri
Adsız: İsmi olmayan, isimsiz
Adsoy: İsmi soyunu söz ediyor manasında.
Aduşan: Ateş, alev
Afacan: Ele avuca sığmaz, epey zeki.
Afer: Çok beyaz, bembeyaz.
Affan: Kendini kötülüklerden uzak tutan
Afgan: Çabuk sonlanan.
Afif: Pak, namuslu.
Afra: Beyaz toprak. 2. Ayın 13. gecesi.
Afrin: Suriye’de bir şehir
Afşin: Zırh, silah
Aga: Haber, bilgili kişi, bilen.
Agah: Bilgili, uyanık
Agâh: Bilgili, uyanık
Ager: Pak, hakikat kimse
Agıl: Akıl, zeki.
Agid: Yiğit, kuvvetli, yürekli.
Agir: Ateş.
Agra: Çok sempatik, hayli güzel.
Ağa: Ağabey, köy ve kasabalarda büyük toprak sahibi olan Varlıklı kimse
Ağababa: Bir yerde kelamı geçen ve ileri gelen kimse.
Ağabay: Ağa ve epey varsıl kimse
Ağabey: Ağa, hayli varsıl, kuvvetli kişi.
Ağacan: Cömert, içten kimse.
Ağahan: Ağaların ağası.
Ağakan: Ağa soyundan gelme.
Ağan: Geceleri gökte, birtakım bazı, süratle akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız
Ağaner: Akanyıldız üzere hoş er, akaner
Ağansoy: Yüksek soylu.
Ağaoğlu: Hürmet duyulan birinin oğlu. 2. Beyzade.
Ağar: Sadık kişi.
Ağarantan: Sabahın erken vakti, tan vakti
Ağca: Çok beyaz, apak
Ağcabey: Pak ve kişilikli insan.
Ağçelik: Çok düzgün su verilmiş, çelik, ak çelik
Ağer: Pak kişi, pak erkek, ak er
Ağırtaş: Tartısı fazlaca olan taş, ağırbaşlı kimse
Ahen: Demir üzere sert.
Ahıska: Gürcistan’da bir kent.
Ahi: Dost canlısı. 2.Erkek kardeş. 3. Eli açık, cömert.
Ahlas: Saf, halis, karışımsız. 2. Âlâ yürekli, pak kimse. 3. Kur´anî ıstılahta, Allah´a halis olarak yönelip ihlaslılıkta ileri bir dereceye varmış kul.
Ahmed: Çok, en epeyce övülmüş, methedilmiş kimse manasındadır. Kur’an-ı Kerim’de Saf mühletinin 2. ayetinde
Ahmet: Övgüye kıymet.
Ahter: Yıldız.
Ahves: Bahadır, kahraman, yiğit.
Aka: Saygıdeğer kimse, ağa
Akabay: Varlıklı kimse, ağa
Akabey: Varlıklı kimse, ağa ve bey
Akad: Soyluluk, Onurlu bir kişiliğe sahip olmak
Akadlı: İsmi ak, soyu temiz
Akagündüz: Asıl ismi Enis Avni olan bir muharririmizin takma adı
Akal: Akal
Akalan: Ak alan, ak meydan, beyaz alan
Akalın: Pak alın, açık alın, ak alın.
Akalp: Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.
Akam: Tesir, sonuç, vargı.
Akan: Akıp gitmekte olan
Akaner: Akıp giden yiğit
Akansel: Akan, uzun aradan daha sonra denize dökülen su.
Akansu: Akıp giden su
Akant: Pak, dürüst, kelamının eri.
Akar: Akmak aksiyonunu yapar
Akarca: Akıp giden su, akan su, akarsu
Akarçay: Akıp giden su, akıp giden çay
Akarsel: Akıp giden sel
Akarsoy: Soyun devam etmesi.
Akartuna: Tuna üzere gürül gürül akan.
Akartürk: Akıp giden Türk.
Akasoy: Ağa soylu, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu
Akata: Pak cet, namuslu cet, lekesiz ata
Akatay: Pak ve herkesçe bilinen kimse
Akay: Dolunay, ayın ondördü.
Akaydın: Aydınlık, temiz
Akba: Sazlık, bataklık, ağba
Akbal: Beyaz, pak, bal üzere.
Akbaran: Ak güç
Akbaş: Tane tutamamış ekin, başağı, bir cins ak buğday, şahinden büyük bir av kuşu
Akbaşak: İnce sık yapraklı, beyaz çiçekli bir bitki.
Akbatu: Yiğit erkek
Akbatur: Namuslu ve yiğit
Akbay: Namuslu ve varsıl, Mısır Türk Kölemenlerinden bir kişi.
Akbayar: Namuslu, pak ve yüce
Akbeğ: Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey
Akbek: Namuslu ve varsıl
Akbel: Ak, beyaz, ile “bir dağın iki zirvesi içinde geçit veren çukurca yer manasına gelen “bel” sözcüğünden gelmektedir
Akbey: Pak ve sağlam kişi.
Akbilge: Bilge, pak bilge
Akbora: Ak yel, ak fırtına
Akboy: Pak ve muteber bir soydan gelen.
Akbudak: Ak renkli budak
Akbulut: Beyaz bulut
Akburç: Ak renkli kale burcu
Akburçak: Bir metre uzunluğu olabilen bir burçak türü
Akcebe: Savaşlarda kullanılan beyaz zırh
Akçakaya: çok ak renkli kaya, beyazca kaya
Akçakıl: Ak renkte küçük taş, akarsu kıyılarındaki ak renkli küçük taş
Akçal: Ak renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan
Akçalı: Para ile ilgili, parası olan zengin
Akçar: Pak ruhlu.
Akçasu: Duru su, ak su
Akçay: Duru çay, ak su
Akçıl: Beyaza yakın, beyazı fazlaca, ortasında ak renk bulunan, kırçıl
Akçınar: Bir çınar türü
Akçit: Aydınlık yüz, ışıklı yüz
Akdağ: Ak renkli dağ. 2. Kar kaplı dağ.
Akdal: Beyaz dal
Akdamar: Beyaz damar, akan damar
Akdemir: Demir üzere kuvvetli
Akdeniz: Ülkemizin güneyindeki deniz
Akdik: Ak renkte ve dik
Akdiken: Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir bitki alıç
Akdil: Güzel, hoş konuşan
Akdoğ: Doğ ve ak git
Akdoğan: Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş.
Akdoğdu: Tertemiz doğan
Akdoğmuş: Akça pakça doğmuş, beyaz ciltli doğmuş
Akdoğu: Beyaz şafak, ak ışıklı doğu.
Akdora: Ak renkte dağ zirvesi, ak doruk
Akdoru: Karla kaplı tepe.
Akdoruk: Beyaz renkte, ağaçsız dağ tepesi
Akduman: Beyaz duman
Akdur: Akıp git ve dur, akıp dur
Akel: Muteber kişi manasındadır bunun yanında hakikat, dürüst işler yapan kişi
Aker: Dürüst, er kişi.
Akergin: Ak ve olgun
Akerman: Soylu kişi
Akersan: Yiğit sanlı
Akersoy: Yiğit soylu, dürüst, namuslu
Akgil: Soyu pak olan
Akgiray: Pak ve yaraşır
Akgüç: Namuslu ve kuvvetli
Akgün: Sevinçli gün
Akgündüz: Aydınlık gündüz.
Akgüner: Aydınlık sabah vakti
Akhan: Ak soylu han
Akı: Yiğit, ağa, kardeş, eli açık
Akıalp: Eli açık, yiğit, yiğitler yiğidi
Akıl: Zeka.
Akıman: Eli açık, yiğit, yiğit kimse
Akın: Her mahzuru aşan, kuvvetliklerden yılmayan, süratli hareket kabiliyetine sahip
Akınal: Saldır ve kazan.
Akınalp: Akın eden yiğit. Yiğit.
Akıner: Akın eri, akın yapan er
Akıneri: Akın yapan yiğit, akıncı yiğit
Akınsoy: Savaşçı soyu.
Akıntan: Tan vakti, tanyeri ağarırken yapılan akın
Akıntürk: Akıncı Türkler.
Akış: Akma eylemi
Akif: Bir şeyde sebat eden. 2. İbadet eden, ibadet gayesiyle mübarek bir yere çekilen. İ’tikafa giren.
Akil: Akıllı, Rüştünü kanıtlama pozisyonuna gelmiş, yaptıklarının farkında olan.
Akimaş: Şelale
Akkan: Soyu pak insan.
Akkaş: Beyaz renkli yeşim taşı
Akkaya: Beyaz kaya.
Akkerman: Yüksek burçları olan kale .
Akkılıç: Kirlenmemiş kılıç.
Akkın: Dilekli, aşık.
Akköz: Ak renkte göz, ak kor
Akkurt: Beyaz renkli kurt.
Akkuş: Yırtıcı bir kuş çeşidi.
Aklan: Süratli akan derecik
Akman: Pak, beyaz, hoş insan.
Akmaner: Lekesiz yiğit, ak alınlı kimse
Akmeriç: Duru akan Meriç.
Akozan: İçten, hisli şair.
Akönder: Muteber önder.
Aköz: Özü ak, temiz
Akpolat: Pak, kuvvetli güçlü kişi.
Aksal: biroldukca kalın direğin yan yana bağlanmasıyla yapılan, düz ve korkuluksuz Deniz ya da ırmak taşıtı.
Aksan: Pak, lekesiz ün.
Aksay: Ak renkte yassı taş, boz renkli kayalık yer.
Aksoy: Pak soy, lekesiz soy.
Aksun: Paklık, dürüstlük, veren.
Aksungur: Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan
Akşın: Derisi ve kılları ak renkli kimse
Akşit: Kutlu, uğurlu. Ak güneş, ışık, aydınlık.
Aktan: Aydınlık sabah manasındadır. Güneşin ağırma vakti.
Aktaş: Beyaz taş, kireçtaşı.
Aktay: Beyaz renkli at.
Aktekin: Parlak, görkemli, pak huylu.
Aktemür: Beyaz demir.
Akter: Beyaz ter
Aktimur: Dövme demir, akdemir
Aktolga: Ak kargı
Aktöre: Ahlakçı
Aktuğ: Pahalı, değerli.
Aktuna: Duru, berrak akan Tuna ırmağı.
Aktunç: Beyaz tunç.
Aktün: Aydınlık gece, ışıklı gece
Aktürk: Beyaz, pak Türk.
Akünal: Pak ün sahibi olan
Akyel: Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz
Akyiğit: Pak ve emniyetli kişi.
Akyol: Dürüstlüğün yolu.
Akyurt: Düzgün ve hoş bir vatan.
Akyürek: Yüreği pak olan, içten yürekli.
Akyüz: Dürüstlüğü yüzüne vurmuş olan kişi.
Ala: Karışık renkli, epeyce renkli, alaca. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka.
Alaaddin: Dinin büyüğü, ulusu, büyüğü. Dini yüceltmek için din uğruna çalışan kimse.
Alaatin: Dini yükseltmek, yüceltmek için çalışan
Alacan: Renkli kişiliği olan.
Aladoğan: Bir kuş çeşidi.
Alakoç: Kürkü karışık renkli olan koç.
Alakurt: Derisi karışık renkli olan kurt.
Alakuş: Tavus kuşu.
Alaner: Alan eri, meydan yiğidi
Alangu: Altın geyik
Alasay: Kişiliğiyle etrafında hürmet uyandıran.
Alasoy: Çok renkli bir soydan gelen.
Alatan: Seher vakti rengi.
Alataş: Karışık renkli taşlar
Alatay: Karışık renkli tay.
Alatürk: Çok renkli bir kişiliğe sahip olan.
Alaz: Ateş
Albora: Kırmızı fırtına.
Alcan: Yürekli, cesur
Alçın: Kırmızıya çalan küçük bir kuş
Alçin: Kızıl ve parlak renkli küçük bir kuş.
Aldemir: Ateşte ısıtılıp kırmızı hale getirilen demir Al-Demir.
Aldoğan: Bir cins doğan
Alem: Dünya, cihan, halk.
Alemdar: Bayrak taşıyan, bayraktar manasındadır. Lider.
Alen: Ermenice kökenlidir. Saygınlık muvaffakiyet anlamlarında
Algan: Fetihler yapan.
Algın: Sevdalı, tutkun, vurgun, âşık, kuvvetli, dolgun, keskin, uygun, güzel
Algur: Sakinlik, sessizlik.
Algün: Kızıl gün, al renkli Güneş
Alhan: Al renkli prens
Alışık: Kırmızı renkli ışık.
Ali: Aziz, üstün, yüksek
Alican: Şanlı olan can
Aligir: Yandaş, taraftar
Alikan: Hizan’da yaşayan Kürt aşireti.
Alim: Bilen bilgili, epey okumuş kişi manasındadır.
Alinur: Işık saçan ulu kişi.
Aliş: Ali isminin sevecenlik verilmiş biçimi.
Alişah: Ulu hükümdar.
Alişan: Ünü büyük.
Aliyan: Nusaybin, cizre içinde yaşayan.
Aliyar: Yar, dost, sevgili manalarını taşır. Bunun yanında birleşik isimdir
Alkan: Kırmızı kan, soylu.
Alkım: Gökkuşağı
Alkın: Korkusuz, yiğit, kızıl kın.
Alkin: Korkusuz ve kin dolu.
Alkor: Kıpkırmızı ateş, kızıl köz
Alkun: El gün, herkes
Allahverdi: Allah’ın inayetiyle manasında.
Aloz: Haşin kimse.
Alp: Yiğit bir sıfat, kahraman manası taşır.
Alpagu/Alpagut: Tek başına düşmanla savaşan kahraman. 2. Eski Türklerde kurda verilen bir isim.
Alpagut: Mal mülk sahibi, çiftlik sahibi, kurt seçkin yiğit
Alpağan: Yiğit
Alpak: Cüret sahibi, kahraman kişi.
Alpan: Etrüsk mitolojisinde bir tanrıça. Aşk tanrıçası, yeraltı tanrısı
Alpar: Yiğit, kahraman, yiğit er, alp er, yiğit kişi
Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan üzere anlamında
Alparslan/Alpaslan: Kahramanlar kahramanı.
Alpartun: Yiğit ve onurlu
Alpas: Kızıl pas al renkli pas
Alpaslan: Aslan gib yiğit
Alpat: Yiğit al
Alpay: kuvvetli, cesur
Alpaydın: Yiğit ve aydınlık, yiğit ve bilgili yiğit ve aydın
Alpayer: kuvvetli ve delikanlı olan.
Alpbilge: kuvvetli ve hem de da akıllı olan kişi.
Alpçetin: Yiğit ve çetin kişi
Alpdemir: Yiğit ve demir gibi
Alpdoğan: Yavuz doğan
Alper: Yiğit kişi
Alperen: Yiğit ve ermiş kişi.
Alpergin: Yiğit ve ergin, yiğit ve olgun
Alpermiş: Yiğit ve ermiş kişi
Alpertunga: Bir Türk destanı kahramanı.
Alpgiray: Kırım hanlarından, “Giray” Kırım hanlarına verilen bir ünvan
Alphan: Yiğit han.
Alphun: Yiğit.
Alpkan: Yiğit, yiğit kanlı, soyca yiğit olan
Alpkartal: Yiğit kartal.
Alpkutlu: Yiğit ve uğurlu, uğurlu yiğit
Alpman: Yiğit kimse
Alpsoy: Soyca yiğit olan.
Alpsu: Yiğit ve su üzere.
Alpsü: Yiğit asker, yiğit subay, yiğit er
Alptekin: Yalnız ve uğurlu yürekli kişi
Alptuğ: Yiğit tuğu, yiğitlik simgesi.
Alptuğrul: Yiğit alıcı kuş, yiğit doğan
Alpyürek: Yüreğinde yiğitlik, bulunan.
Alsan: Yiğitlik sanı.
Alsoy: Soyu sıcak insanlardan oluşan.
Altan: Altın
Altaner: Kızıl tan eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak
Altar: Tapınaklarda üzerinde dini merasimler yapılan taş, masa
Altaş: Kızıl renkli taş.
Altay: Asya’da Batı Sibirya ile Moğolistan’ı ayıran dağlık alan.
Altemur: Kırmızı demir
Altemür: Kızıl renginde demir.
Altınbaran: Altın üzere değerli.
Altınel: Altın üzere kişiliğe sahip olan.
Altıner: Altın üzere kıymetli kimse
Altınhan: Çok kıymetli kahraman.
Altınkaya: Altın üzere parıldayan kaya.
Altınkılıç: Altın üzere değerli kılıç.
Altınok: Altın üzere değerli ok.
Altınöz: Özü altın üzere olan kimse
Altınsoy: Kıymetli bir soydan gelen.
Altıntuğ: Çok kıymetli tuğ
Altmay: Altın üzere pahalı ve ay üzere ışıklı.
Altuğ: Kırmızı tüy.
Altuna: Kızıl renkli Tuna.
Altunç: Kızıl tunç.
Altuner: Çok pahalı kimse, altın yiğit.
Alvin: Soylu arkadaş.
Alya: (Arapça.) Er. Yüksek yer, yükseklik. 2. Gök, sema.
Amade: Hazır, istenen, dilek.
Amber: Hoş koku. 2. Güzellerin saçı.
Amil: Aktif olan
Amir: Devlete ilişkin, şenlendiren
Ammar: Birinci Müslüman olanlardan
Anak: Kibar, şık beyefendi. 2. Soyu pak olan.
Anapa: Temel, temel, köken.
Andaç: Ajanda, hatırlatıcı. 2. Anılar, anılar.
Andak: Ak ant, pak yemin, diken, sellerin oyduğu yar
Andarkan: Ateşin efendisi, eski Kırgızlarda bir bitki tanrıçası
Anday: And içmek, yemin etmek
Andıç: Anılar, armağan, armağan.
Anı: Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, bir olguyu anımsatan şey, hatıra
Anıl: Maksat, amaç.
Anıt: Abide
Anlı: Namı yürümüş olan.
Ansıma: Hatırlanmayı beklemek.
Ant: Yemin, kelam verme.
Anter: Arap edebiyatında kahraman.
Anya: Kutsal kitapta ismi geçen İsrail peygamberi
Apa: Büyük kız kardeş, abla
Apan: Aniden
Apaydın: Işıklar ortasında, fazlaca aydınlık
Ape: Amca, büyük.
Ar: Ateş .
Arabul: Arabuluculuk yap, iki yanın ortasını bul, orta ve bul
Araf: Cennet ve cehennem içindeki yer.
Arafat: Mekke’de bir zirvenin adı
Aral: Büyük bir göl
Aram: Sakin, huzurlu.
Aran: Sıcak yer, ova, ölçülü yer. At ahırı.
Aras: Kalın Yün, At kılı manasında (Aras nehri)
Arat: Yürekli cesur
Araz: İşaret, alamet
Arbas: Çok kuvvetli erkek
Arbaş: Mavi gözlü ve sarı saçlı erkek, yaramaz
Arbay: Mütevazi insan.
Arca: Çam ağacı, temiz
Arcan: Pak saf, namuslu
Arda: Asa, işaret için dikilen değnek. Ardıl, daha sonra gelen, halife.
Ardakan: Arda ırmağı civarındakilerin soyu
Ardıç: Hoş kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot
Ardıl: Geriden gelen, daha sonra gelen (ilk ya da birkaç çocuktan daha sonra doğan), evvelkinden daha sonra, akabinde gelen
Ardil: Yürek ateşi.
Aref: Pek maruf, epey bilinen. Arif, anlayışlı ve bilgili
Arel: Dürüst ve pak kimse.
Aren: Kum tanesi.
Arer: Pak ve emniyetli kişi.
Ares: Mitolojide geçen savaş tanrısı
Argın: Yorgun, bitkin
Argon: Ateş rengi.
Arguç: Gururlu.
Argun: İlhanlı hükümdarlarından biri
Argüden: Erdemlilik peşinde olan.
Argüder: Erdemlilik peşinde olan.
Argün: Pak gün, günlük güneşlik, yaşama sevinci veren gün.
Arhan: Pak han, pak yönetici, yiğit han
Arıbal: Arının yaptığı bal, arı balı, tatlı kimse, beğenilen kimse, katışıksız, bal, pak bal, saf bal
Arıbaş: Pak kimse, çalışkan kimse, arı üzere çalışan baş
Arıca: Pakça arı gibi
Arıcan: Pak kimse.
Arıç: Dirlik, sistemlik, barış
Arıel: Dürüst, pak kimse, pak elli
Arıer: Pak er, katışıksız, er, pak kimse
Arığ: Arı, pak, saf, katışıksız, eti yağı erimiş, arık zayıf
Arık: Eti yağı erimiş, zayıf
Arıkal: Pak kal
Arıkan: Saf kan, pak kan, soylu kan.
Arıkar: Yardım, yardımcı.
Arıker: Pak kimse, çelimsiz erkek
Arıkut: Pak ve kutlu
Arıman: Dürüst ve pak kişi
Arısal: Arı üzere çalışkan
Arısan: İsmi, sanı pak kimse
Arısoy: Pak soy, soyu pak kimse
Arış: Kağnı otu
Arıt: Arınmasını sağla, pak bir duruma getir, arılaştır
Arıtan: Pak bir duruma getiren, temizleyen
Arıtaş: Pak taş
Arıyüz: Pak yüz, pak yüzlü
Ari: İran’dan geçerek Kuzey Hindistan’a yerleşen halk yahut bu halktan olan kimse.
Arif: Bilen, bilgili
Aril: Temizlenmek, tohum zarı.
Arin: Pak, saf
Arjen: Volkan alevi
Arjin: Ömür ateşi, yiğit.
Arkadaş: Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren bireylerden her biri, bir işte birlikte bulunanlardan her biri
Arkan: Arı kan, pak kan, soylu kan
Arkın: Artta, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin
Arkış: Haberci. 2.Kervan.
Arkoç: Pak ve kuvvetli.
Arkun: Yavaş, geri kalan.
Arkut: Pak ve uğurlu arı ve kutlu
Arma: Yelken kadrosu, halat, ip, seren, 2. Bir devletin, bir hanedanın yahut bir kentin sembolü olarak kabul
Armağan: Birini sevindirmek, memnun etmek için verilen şey, armağan. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.
Arman: İstek, gaye, dürüst, pak insan, arı insan.
Armanç: Gaye.
Armin: Özgürlük ve barış yanlısı.
Arol: Arı ol, çalışkan ol
Arpad: Arpacık.
Arpağ: Büyü sihir
Arpak: Büyü, sihir.
Arpat: Hun Uygur halkının başkanı. Arpatlar hanedanının kurucusu.
Arpınar: Su üzere pak.
Arsan: Pak adlı
Arsen: Kurtuluş, özgürlük.
Arslan: kuvvetli, yırtıcı.
Arslaner: Aslaner
Arsoy: Arısoy
Artaç: Utanma hissini baş tacı eden
Artam: iyilikçilik, doğruluk, fazilet.
Artanç: ince ruhlu, hassas, sanatkar.
Artemis: Orman ve savaş tanrıçası
Artuç: Ucuna sivri demir eklenmiş mızrak.
Artuk: Artmış olan, artan, üstün, ünlü Selçuklu emiri
Artun: Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı.
Artunç: Arı tunç, katışıksız tunç.
Aru: Arı, katışıksız
Arukan: Soylu kan, pak kan, arı kan
Arya: Operalarda solistlerden birinin orkestra eşliğinde söylemiş olduği, ekseriyetle kendi ortasında bütünlüğü olan kesim.
Aryüz: Arı yüz, pak yüzlü
Arzık: Dine epey bağlı kimse, uysal, düzgün huylu
Arzüdar: istekli.
Asaf: Vezir. 2. Fazilet, ileri görüşlülük, idarede muvaffakiyet. hz. süleyman’ın ünlü veziri. süleyman (a.s.)’ın en çok güvendiği kişiydi. Neml müddetinde anlatılanlar Asaf üzerine yorumlandı, çabucak sonrasında padişahın vezirlerine Asaf unvanı verildi.
Asal: Bir şeyde öğe olan, temel
Asan: Rahat.
Asar: Vezir, nazır, bakan.
Asgar: Küçük, ufak
Asıf: Çok şiddetli esen rüzgâr
Asıl: En önemli, başta gelen, bir şeyin kendisi, oburu değil, kök, köken, gerçeklik
Asım: Pak, namuslu, sağlam karakterli.
Asi: Başkaldırıcı, dikbaşlı.
Asil: Yüksek hislerle hareket eden kişi; soyu sopu belirli, sağlam soylu kişi demektir.
Aslan: Gürbüz, yürekli, yiğit adam
Aslaner: Yiğit erkek, yiğit kimse, aslan üzere kimse
Aslanhan: Aslanların aslanı.
Asli: Asıl, tek.
Asrın: Bu asıra ilişkin, bu devire uygun
Asri: Çağdaş.
Asur: Mezopotamya’da bir devlet ve bu devletin halkı.
Asutay: Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk
Aşan: Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, Uygur yazıtlarında geçen bir ad
Aşar: Aşıp sarfiyat, öte yana geçer
Aşık: Bir kimseye yahut bir şeye karşı çok sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse.
Aşir: Samimi dost, arkadaş
Aşkan: Renk, beniz
Aşkın: Ölçüyü kaçırmış olan, coşkun. 2. Muadillerinden yeğ, üstün. 3. Fazla
Aşkınay: Ay’ın hayli değişik ve epeyce hoş görünmesi.
Aşkıner: Üstün er, üstün kimse
Ata: Soy
Atabay: Saygıdeğer ve varsıl kimse, Seçuklu periyodunda bir unvan, atabey
Atabek: Selçuklu devrinde şehzadeleri eğiten kimse.
Ataberk: Selçuklu Devleti’nde şehzadelerin terbiyesiyle görevli şahıs, lala.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle misyonlu bireylere verilen ünvan24
Atacan: Müsamahası olan kimse, babacan.
Ataç: Atalardan sürüp gelen
Atadan: Atalardan sürüp gelen, ataç
Ataeli: Cet yurdu, cetlerin doğup büyüdüğü, yaşadığı yer
Atagün: Büyüklerin günü.
Atahan: Büyük yönetici, cet durumundaki han.
Atak: Atılgan yiğit, yürekli
Atakan: Ceddinin kanını taşıyan, ceddinin kanından gelen gücü barındıran88
Ataker: Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit
Atakol: Atılgan ol
Atakul: Cedde kul, cedde kul olan, cet kulu, lala
Atakurt: Kurt soyundan gelen.
Atalay: Çarçabuk ileri atılabilen, yavuz kimse
Atalay/ Atılay: Çarçabuk ileri atılabilen, yiğit kimse
Ataman: Kazak lideri
Atamer: Benim ceddim er kişidir, yiğit ceddim.
Ataner: Senin atan er kişidir, yiğittir
Atanur: Ceddinden aldığı parıltısı taşıyan.
Ataol: Gelecek nesillere baba, cet olasın
Ataöv: Atalar seni övsün
Atar: İleriye fırlatır. 2.Gücü yeten.
Atasagun: Tabiplerin babası, atası
Atasan: Soyuyla ünlü olan, övünen kişi.
Atasay: Atayı say, cedde hürmet göster
Atasev: Atayı, ataları, babayı sev
Ataseven: Atasını, babasını seven
Atasever: Atalarını seven kimse.
Atasevin: Atalarınla sevin
Atasoy: Cet soyu, atadan
Atasöz: Büyük kelamı dinleyen.
Atasü: Asker babası, asker atası
Ataullah: Allah’ın ikram ettiği birinci erkek çocuk, Allah’ın bağışladığı, ikram ettiği, ihsanı, lütfü
Atay: Herkesçe bilinen, tanınmış, ünlü
Ateş: Yanıcı hususların yanmasıyla ısı ve ışığın ortaya çıkması
Atıf: Eğilimli, birine şefkatle eğilen, sevgi duyan / Bir şeye yönlendirilen
Atıl: Fırla
Atılay: Çarçabuk ileri atılabilen, yiğit kimse
Atılgan: kuvvetliklerden ve tehlikelerden yılmayarak ebediyen ileriye atılan, Girişken, tez canlı
Atılhan: Dinamik hükümdar.
Atım: Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık
Atınç: Atılgan, atak
Atik: Çok süratli davranan, çevik
Atilla: Hunların “Tanrının Kırbacı” denilen büyük hükümdarı
Atlan: Cet bin, at sahibi ol
Atlas: Üstü ipek, altı pamuk kumaş, büyük harita.
Atlı: Atı olan, güzel bir ismi bulunan, ünlü, tanınmış, adlı
Atlığ: Ünlü, şöhretli.
Atlıhan: Atlı yönetici.
Attila: Hun imparatoru
Atuf: Birine sevgisi olan, sevgi duyan. Allah’a karşı sevgi duyan
Avar: Orta Avrupa’da hayatış bir Türk uzunluğu.
Avcı: Avlanmayı seven yahut avı kendine iş edinen kişi. 2. Bir şeyi büyük bir istekle izleyen ve bulup ortaya çıkaran tanıtan kimse.
Avedis: Düzgün haber getiren kişi
Aver: Sert ve dik bakışlı kişi.
Avni: Yardım etmek, yardımda bulunmak, yardımla ilgili
Avşar: Bir Türkmen uzunluğu.
Avunç: Teselli, avunma.
Ay Pak: Ay üzere berrak ve pak olan.
Ay Timur: Ay üzere ışıltılı ve demir üzere sağlam.
Ayalp: Ay üzere hoş ve yiğit.
Ayanç: Saygı
Ayas: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, ayaz
Ayata: Eski Türklerin inanışına bakılırsa gökyüzünün ikinci katında oturan ilah, Ay tanrısı
Ayaydın: Çok aydınlık, ay üzere aydınlık, ay ışığı
Ayaz: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, bulutsuz ve Ay ışıklı gecede Çıkan soğuk.
Ayaz Ada: Soğuk ve sakin hava
Aybala: Ay üzere çocuk, Ay üzere parlak ve hoş çocuk.
Aybar: Beşerde hürmet uyandıran görünüş, görkem
Aybars: Ay üzere parlak vegüzel, pars üzere yırtıcı.
Aybay: Ay kadar hoş ve zengin
Aybek: Hindistan kumandanı.
Ayberk: kuvvetli
Aybey: Ay üzere doğan erkek, bey
Aybora: Ay kadar hoş, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına
Ayca: Yüzü ay üzere aydınlık ve hoş olan
Ayçetin: Ay kadar hoş ve çetin.
Aydar: Perçem, Manas destanındaki kahraman.
Aydemir: Demir kadar sert kimse manasındadır.
Aydın: Bilge.
Aydınalp: Aydınlık ve yiğit.
Aydınay: Ay’ın fazlaca parlak hali.
Aydınbay: Saygın ve de bilgili olan kimse.
Aydınbey: Saygın ve de bilgili olan kimse, bilge kişi.
Aydınel: Aydınlık yer, ışıklı yer.
Aydıner: Aydınlık yüzlü kimse.
Aydınol: Okumuş ve bilgili biri ol.
Aydıntan: Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti
Aydıntuğ: Üzerine ışık düşmüş tuğ.
Aydınyol: Doğruyol.
Aydinç: Ay üzere hoş, ışıklı ve dinç.
Aydoğan: Ay üzere doğmuş olan.
Aydoğdu: Ay üzere doğmuş olan, ay üzere doğan
Aydoğmuş: Ay üzere doğmuş, ay kadar hoş olan
Aydolun: Dolunay üzere.
Ayet: Kuran surelerindeki cümlelerin her biri.
Aygün: Ay üzere parlak ve ışıklı hoş gün
Ayhan: Büyük hükümdar
Ayık: Anlayışlı, uyanık, açıkgöz, zeki
Aykaç: Hoş kelam söyleyen, ozan
Aykal: Aydınlık kal.
Aykan: Kanı ay üzere parlak ve pak Ay Kanlı.
Aykın: Işıltılı kın.
Aykul: Ay üzere kutlu, ay kadar uğurlu
Aykurt: Üzerine ay ışıltısı düşmüş kurt.
Aykut: Ay üzere uğurlu.
Aykutalp: Uğurlu, hamasetli.
Aykutlu: Ay üzere hoş ve uğurlu, uğurlu ay
Ayman: Ay üzere hoş kimse
Aymete: Hun İmparatoru Mete’nin bir ismi.
Aymutlu: Ay üzere hoş ve memnun.
Aypar: Görkem, hürmet uyandıran görünüş, aybar
Aypars: Ay üzere hoş ve pars üzere yırtıcı
Aypolat: Ay üzere hoş ve polat üzere sağlam.
Aysal: Ayla alakalı, ay üzere.
Aysar: Ayın tesiriyle huyu değişen kimse
Aysoy: Aydınlık soydan gelen.
Aysungur: Ay üzere hoş, sungur, üzere, akdoğan üzere avlayıcı kimse
Aytaç: Başında ay üzere ışıklı taç bulunan.
Aytar: Olanları bildiren, haber veren
Aytek: Ay üzere.
Aytekin: Ay üzere parlak ve biricik. Çok kıymetli.
Aytemur: Ay üzere hoş ve demir üzere sağlam
Aytok: Ay üzere hoş ve tok
Aytolun: Dolunay.
Aytop: Yuvarlak ay, nurtopu gibi
Aytuğ: Mızrağın ucuna yapılmış ayın üstüne yapılan tüy.
Aytuna: Ay üzere hoş ve Tuna Irmağı üzere görkemli.
Aytunca: Ay üzere hoş ve Tunca Irmağı üzere görkemli
Aytunç: Ay üzere hoş ve tunç üzere sağlam.
Aytün: Aylı gece
Aytürk: Ay üzere hoş ve Türk üzere kuvvetli
Ayvaz: koca, eş. Hoş, güzel.
Ayyüce: Yücelerdeki Ay
Azad: Bağımsız olan.
Azadi: Bağımsızlık, özgürlük.
Azam: En büyük, ulu.
Azamet: Büyüklük, ululuk, Büyüklük. 2. Gurur. 3. Görkem, heybet. 4. Çalım, kurum. 5. Debdebe.
Azametdin: Dinin büyüklüğü.
Azat: Özgür, kimseye bağlı olmayan.
Azem: Arkadaş. dost.
Azer: Ateş
Azim: Bir şeyler yapmak için kararlı kişi, azmeden, azimli
Aziz: Onur sahibi büyük, Saygıdeğer, Manevi gücü epeyce üstün
Azmi: Kemikli, kemikle ilgili, azim sahibi
Aznavur: Bahadır, kahraman, yiğit.
Azrak: Çok az bulunur, değerli
‘B’ İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Manaları
Babacan: Cana yakın, olgun, muteber kimse.
Babaç: Azameti olan, heybetli.
Babayiğit: kuvvetli güçlü. 2. Mert, korkusuz adam, kabadayı. 3. Bir teşebbüste kendine güvenebilecek
Babek: Kafkas kökenli ayaklanma kahramanı
Babür: Hindistan aslanı
Babürşah: Moğol Devleti’ni kuran hükümdar
Badak: Ufak tefek, ufak yapılı
Badakalp: Ufak tefek yiğit
Badi: Rüzgarla ilgili
Bafun: Tunç.
Bagatur: Yiğit, kahraman, batur, alp, bahadır
Bagay: Afacan, yaramaz.
Bager: Karla birlikte esen şiddetli rüzgar, fırtına
Bağatur: Yiğit, kahraman, mert.
Bağdaç: Bağdaşan, uyuşan dost
Bağdaş: Dost, yakın arkadaş.
Bağır: Göğüs. 2. Ok yayı ve dağda orta kısım.
Bağış: Bağışlamak işi yahut biçimi. 2. Bağışlanan şey, hibe.
Bağışhan: Hükmeden bağışlayıcı.
Baha: Kıymet, güzellik
Bahadır: Yiğit, kahraman, atak, gözünü koldan budaktan esirgemeyen
Bahadırhan: Güce ve kuvvete hükmeden.
Bahai: Samimi toplum bağı kuran.Toplumun bir kesimi olan.
Bahattin: Dinin hoşluğu.
Bahir: Derya, deniz
Bâhir: (ba
Bahra: Eski bir hudut kalesi
Bahri: Denizci, denizle ilgili
Bahşı: Alım, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Tabip.
Bahti: Yazgıyla ilgili olan.
Bahtiyar: Memnun, şanslı
Bakanay: Açık, ortada. 2. Gökyüzünde duran ay.
Bakır: Kızıl renkli maden
Bakırhan: Bakır üzere işe yarayan hükümdar.
Baki: Kalıcı, sürekli
Baksı: Alım, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Tabip. bk. Bahşı
Bakur: Kuzey.
Bala: Yavru, çocuk.
Balaban: Bir çeşit yırtıcı kuş, iri cins bir tıp Doğan
Balabey: iri cüsseli ve hürmet duyulan kişi.
Balaman: İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Balamir: Tarihimizde bir kağan, hükümdar
Balatekin: Küçümen ve biricik, küçük şehzade
Balatürk: kuvvetli güçlü Türk.
Balay: Ay yüzlü
Balaz: Ağaç, sürgün.
Balbal: Eski Türklerde kişinin anılması için mezarının yahut birtakım kurganların etrafına dikilen taş.
Balbay: Bal-bay.
Balbey: iyiliksever, hoşgörülü, saygın ve sevecen kişi.
Balcan: Bal üzere sempatik ve tatlı olan.
Baldaş: Bal üzere tatlı, taş, üzere sağlam, sert
Baldemir: Sempatik lakin yeri geldiğinde de demir üzere sert olabilen kişi anlamında
Baler: Bal üzere tatlı kimse, bal üzere erkek, yiğit
Balhan: Bal üzere tatlı yöneten.
Balı: Büyük kardeş. 2. Sevgi gösterilen kimse. 3. Veli, ermiş.
Balıbaş: Ermiş kimse.
Balıbey: Kıymet verilen olgun beyefendi.
Balibey: Paha verilen olgun beyefendi. bk. Balıbey.
Balk: Şimşek. 2. Parıltı, parlayış.
Balkan: Sarp ve geniş ormanlıklarla bezeli sıradağlar.
Balkı: Şimşek, ışık, parlayış.
Balkır: Işıl ışıl parıldar, ışık saçar
Balkırtan: Tan ışığı.
Balkış: Hoş geçen bir kış mevsimi manasında.
Balkoç: Bal üzere tatlı ve şirin yiğit.
Balla: şimşek, ışık, parlayış.
Balsan: Sevecen ve hoşgörülü hükümdar manasında.
Baltaş: Bal üzere tatlı, taş üzere sağlam, sert
Bangu: Çığlık, tiz, ses, yüksek ses, bağırtı, yankı
Barak: Akıllı kişi, şaşkın
Baran: Ulu, büyük, yüksek, iri.
Baran Ege: yağmur mevsimi, büyük ulu
Baranalp: kuvvetli yiğit
Baransel: Güce, kuvvete ait
Baray: Ezeli, öncesi olmayan, öncesiz.
Barayı: Öncesi, başlangıcı olmayan.
Barbaros: Büyük denizci, kırmızı sakal
Barça: Hükümdar
Barçın: İpekli bir kumaş.
Barın: Güç, kuvvet.
Barış: Uzlaşma, sulh.
Barışcan: Barışı yürekten isteyen.
Barışkan: Barışçıl
Barışta: Barış vakti doğmuş olan
Barik: Dar, ince, narin. 2. Parıldayan.
Barka: Büyük bir çeşit sandal
Barkal: Sağlam, kuvvetli, sert ol
Barkan: Arap çöllerindeki kumul yapısı
Barkev: Hediye
Barkın: Gezip, dolaşan, seyyah, gezgin
Barksal: kuvvetli, sağlam.
Barlas: Âlâ savaşçı
Bars: Arının oğul vermesi.
Bartık: Heykel.
Bartu: Eski bir hükümdar.
Bartunç: kuvvetli tunç.
Baruk: Evvelden kalan kişi.
Barut: Yanıcı, yakıcı madde
Basim: Sempatik kişi
Baskan: Düşmanı alt etme, yengi.
Baskı: Kuvvet uygulamak
Baskın: Beklenmeyen ani saldırı
Basri: bakılırsan, görme ile ilgili, nazaranbilmek.
Başağa: Ağaların başı, kıdemli
Başar: Yaptığın işlerde muvaffakiyete ulaş, başarılı ol.
Başaran: Ereğine ulaşan, işlerini yapan.
Başat: Hepsinden üstün, benzerlerinden üstün, hâkim, en başta gelen
Başaydın: Aydınlık baş.
Başbay: Çok varsıl kimse, baş zengin
Başbuğ: Eski Türklerde ordunun başındaki kumandanlar ya da hükümdarlar.
Başdemir: Demir üzere sağlam.
Başdoğan: Birinci doğan
Başeğmez: kuvvetli, baş eğmeyen, yenilmez
Başer: Başta gelen kimse, başta gelen er.
Başhan: Hanların başı.
Başkal: Her vakit baş kalasın
Başkan: Baş olan kimse, bir topluluğun başı, önder
Başkara: Başı kara manasında.
Başkaya: Temel, temel ve kaya üzere sağlam.
Başkurt: Başkurdistanıda yaşayan Türk halkı yahut bu halkın soyundan olan kimse.
Başkut: Şanslı, talihli
Başman: İleri gelen, kelamı geçen kimse, bir topluluğun ileri gelen başı
Başol: Başkan ol, başa geç.
Başöz: Asıl hükümdar, öz yönetici.
Başsoy: Liderler soyundan gelen manasında. .
Baştemir: Demir üzere sert lider manasında.
Baştugay: Tugay kumandanı.
Baştuğ: Liderlere yaraşacak kadar hoş tuğ manasında.
Baştürk: Türk ileri gelenlerinden manasında.
Başur: Güney.
Batı: Bir yön
Batıbay: Batıda kelamı geçen, hürmet duyulan kişi.
Batıbey: Batıda kelamı geçen, hürmet duyulan kişi.
Batıcan: İçten ve sevecen kişiliği olan manasında.
Batıhan: Batının sultanı, hanı
Batıkan: Batı’nın Hanı ya da Batı’nın Kanı anlamında
Batın: İç, bilinmeyen, görünmeyen manasındadır.Allah’ın 99 isminden biri.
Batır: Kahraman, savaşçı yiğit.
Batıray: Yiğit Ay, hem yiğit hem ay üzere.
Batırhan: Yiğit han
‘A’ İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Manaları
Abad: Şen, bayındır, Sonsuz gelecek vakit içinder.
Abadın: Ezeli.
Abak: Köylü.
Abakan/Abakay: Bir Türk uzunluğunun ismi.
Abakay: Bir Türk uzunluğunun adı
Abamüslüm: İslamiyete inanların ulusu, büyüğü.
Abat: Şen, rahat, memnun olmuş
Abay: Hüner, beceri
Abaza: Kafkaslarda yaşayan bir Türk soyu.
Abbad: Allaha itaat ve ibadet eden, kulluğunu hakkıyla yerine getiren. Yasaklarından kaçınan kişi manasındadır. Abbad b. Bişr. Ashab dan.
Abbas: Sert, çatık kaşlı kimse. 2. Arslan – Abbas b. Abdülmuttalib. Rasûlullah (s.a.s)’ın amcası, Mekke’nin fethinde müslüman olmuştur.
Abdal: Derviş, bilgili kişi.
Abdi: Kulluk ve itaat edendir. Kullukla, kölelikle ilgili
Abdulhamit: Hamdolunmuş, övülmüş, bütün varlığın lisanıyla övülmüş Allah’ın kulu
Abdulkadir: Her şeye gücü ve kelamı yeten
Abdullah: Allah’ ın kulu
Abdulrezzak: Üstten gelen birinci kullardan biri
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah’ın kulu.
Abduş: “Abdullah” isminin kısaltılarak bir öbür söyleniş biçimi.
Abdülalim: Herşeyi bilen Tanrı’nın kulu.
Abdülaziz: En şanlı, en bedelli olan Allah ın kulu. Büyük ve aziz olan, izzet ve erdem sahibi Allah ın kulu. Aziz Allah’ın isimlerindendi r. – Sultan Abdülaziz
Abdülbaki: Her vakit var olan Allah ın kulu. Sonsuz, ebedi olan ve ölmenin kendisi için sözkonusu olmadığı. Allah ın kulu-Allah’ın isimlerinden.
Abdülbari: Yaratan, yaratıcı Allah’ın kulu. Bari ismi, Allah ın isimlerindendir. Abd takısı almadan kullanılmaz. Yaratan, yaratıcı olan Allah’ın kulu
Abdülbasir: Her şeyi görüp gözeten ve saklılığın kendisi için kelam konusu olmadığı şanlı Allah’ın kulu.Her şeyi görüp anlayan Allah ın kulu.
Abdülsıradan: Genişlik, ferahlık ve kolaylık verici olan Allah ın kulu. – Allah ın isimlerinden.Rızkı yayıp bollaştıran Allah ın kulu
Abdülbedi: Allah’ın isimlerinden. Bedinin kulu.
Abdülberr: Berr in kulu. Cömert ve ihsan edicinin kulu.Berr, Allah ın isimlerindendir.
Abdülcabbar: Zorlayıcı güce sahip olan Tanrı’nın kulu.
Abdülcebbar: Cebredici, zorlayıcı, kuvvet ve kudret sahibi Allah ın kulu. Cebbar, Allah ın isimlerindendir. Zorlayıcı güce sahip olan Allah ın kulu.
Abdülcelil: Büyük, ulu, aziz Allah ın kulu. Celil, Allah ın isimlerindendir. En büyük olan Allah ın kulu
Abdülcemal: Hoşlukları kendinde toplayan Allah ın kulu.
Abdülcevat: Cömert olan Allah ın kulu.
Abdüleelal: Tanrı’nın kulu.
Abdülehad: Şeriki ve ortağı bulunmayan, tek olan Allah ın kulu. Ehad, Allah ın isimlerindendir.
Abdülesed: Aslan ın kulu.- Hz. Rasûlullah (s.a.s) m reddettiği isimlerdendir. Müslümanlar kullanmazlar.
Abdülönceden: Herşeyin öncedeni, birinci olan, varlığının başlangıcı bulunmayan Allah ın kulu.
Abdülezel: Ezelden beri var olan varlığı için başlangıç kelam konusu olmayan Allah ın kulu. Ezelden beri var olan Allah ın kulu.
Abdülferid: Tek, eşsiz, eşi olmayan, kıyas kabul etmez, üstün olan. Allah ın kulu.
Abdülferit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdülfettah: Bâtın şeyleri açığa çıkaran Allah ın kulu. Zafer kazanmış, üstün gelmiş, fetheden-açan, kullarınının kapalı-müşkil işlerini açan Allah ın kulu. Allah ın isimlerindendir.
Abdülgaffar: Kullarının günahlarını affeden Allah ın kulu. Allah ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.
Abdülgafur: Bağışlayan, acıyan Tanrı’nın kulu.
Abdülgani: Güçlü ve eli açık Tanrı’nın kulu.
Abdülhak: Büyük Allahın kulu
Abdülhakim: Her şeyi bilen Tanrı’nın kulu.
Abdülhalik: Yaratan Tanrı’nın kulu.
Abdülhalim: Anlayışlı, izanlı Tanrı’nın kulu.
Abdülhamit: Övülen Tanrı’nın kulu.
Abdülkadir: Kudretli ve kuvvetli olan, Allah`ın kulu.
Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan Allah ın kulu.
Abdüllatif: Zenginliğini paylaşan Tanrı’nın kulu.
Abdüllazim: Büyük, ulu, ulu, yüksek.
Abdülmecit: Şan ve onur sahibi Tanrı’nın kulu.
Abdülmelik: Tüm kozmosa hükümran olan Tanrı’nın kulu.
Abdülmetin: Kudrete sahip Tanrı’nın kulu.
Abdülrezzak: Soylu, gücüne güç katan
Abdülvahap: Eli açık Tanrı’nın kulu.
Abdülvahip: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdülvahit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdürrahman: Rahmet sahibi olan Tanrı’nın kulu.
Abdürrauf: Çok merhamet eden, esirgeyen Allah ın kulu. Rauf olan Allah ın kulu.
Abdürreşit: Doğruluğu öğreten Tanrı’nın kulu.
Abdürreşit-Abdürreşid: Allah´ın isimlerinden. Reşid´in kulu, yanlışsız yolu gösteren Allah´nın kulu.
Abdürrezzak: Bütün mahlûkların rızkını veren Allah´ın kulu. – Rezzak, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz. Tüm yaratıklara rızkını veren Allah´ın kulu.
Abdüssamed-Abdüssamet: Kimseye ve hiç bir şeye muhtaçlığı olmayan Allah´ın kulu. Kimseye hiç bir şeye muhtaç olmayan, Allah´ın kulu. – Samed, Allah´ın isimlerindendir.
Abdüsselâm: Barışçı olan Tanrı´nın kulu Barış, rahatlık, selamete çıkaran, selam eden, zevalsiz ebedi olan Allah´ın kulu. – es-Selam sözü, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılamaz.
Abdüssemi: Her şeyi işiten, duyan Allah´ın kulu. Her şeyden arınmış olarak bütün sesleri, sözleri ve sözleri işitip ayırdeden yüce Allah´ın kulu.
Abdüssettar: Günahları örten, gizleyen Allah´ın kulu.
Abdüşşahid: Şahid´in kulu. Görünen ve görünmeyen eşyanın hepsini görücü ve tasarruf edici olan ve her şeyi müşahade altında bulunduran Allah´ın kulu. Şahid, Allah´ın isimlerindendir.
Abdüşşekür: Buyruğuna uyan, yasaklarından sakınan kullarını seven ve hayli ikramda bulunan Allah´ın kulu. Şekür, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.
Abdüzzahir: Varlık ve birliği sonsuz sayıda eserler ve kanıtlarla belirli olan Allah´ın kulu. Ez Zahir, Allah´ın isimlerindendir.
Aber: Hz. Nuh´un erkek torunu.
Abgun: Mavi renk. Gök. 2. Parlak. 3. Nişasta
Abıd: Dindar, sofu, din kurallarına bağlı.
Abır: Huzur, barış.
Abid: Dini bütün, dindar, sofu.
Abide: Anıt değerli ve kıymetli yapıt anlamındadır
Abidin: Dua eden, duacı
Abir: Hoş kokan, mis, hoş koku.
Aborkar: Tavırlı, tavırlı davranan.
Abrek: Yaşadığı toplumun nizamına karşı gelen, savaşçı
Abuşka: hanımın kocasına verilen bir isim.
Abuzer: Altın suyu. Altın suyu misali parlak ve görkemli
Abuzettin: Dindar, din yolunda süratli giden.
Acabay: kuvvetli güçlü kişi.
Acabey: kuvvetli güçlü kişi.
Acahan: kuvvetli güçlü kişi
Acar: Mahir, atılgan, ele avuca sığmaz
Acaralp: Yiğit, mahir, gözü pek kişi
Acarbay: Varlıklı, güçlü
Acarbey: kuvvetli, cesaretli, atılgan, mahir kimse.
Acarer: kuvvetli, mahir, gözü pek kimse.
Acarkan: Atılgan, kuvvetli, güçlü
Acarman: Çevik, mahir, girişken insan.
Acaröz: Özü kuvvetli, yiğit kimse
Acarsoy: Yiğit soy, kuvvetli soy
Acartürk: Yiğit Türk, kuvvetli Türk, gözüpek Türk
Acatay: kuvvetli tay
Acem: Açık ve hakikat Arapça konuşamayan kimse 2. İran haklarından birine mensup.
Aclan: Yerinde duramayan, telâşlı.
Acun: Dünya, varlık
Acunal: Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden; Dünyayı fethet; dünyaya yayıl” manasında kullanılan bir isimdir.
Acunalp: Dünyaca tanınmış yiğit.
Acuner: Dünya eri, dünya yiğidi
Acunseven: Cihanı seven, dünyayı seven
Açıkalın: Alnı açık kimse, pak kişi
Açıkel: Cömert insan.
Açıker: Doğruluğun, dürüstlüğün savunucusu olan
Açıkgün: Güneşli gün, bulutsuz gün
Ada: Deniz yahut göl suları ile çevrilmiş küçük kara modülü.
Adahan: Ada ve han kelamlarından oluşan bir isim.
Adal: İsmin yayılsın, ün kazan” manasında.
Adalan: İsmi bilinen, tanınan, âlâ ünü olan
Adalettin-Adaleddin: Dinin adaleti.
Adalı: Ada halkından olan kimse.
Adalır: İsimlenir, isim alır, bilinir
Adamış: Adak yapmış olan kimse.
Adanır: İsmi ünlenen kimse.
Adar: Uygur metinlerinde geçen bir Türk ismi, olgunluk, erginlik, müddet vakit, omuzdaş
Adaş: İsimleri eş olanlar, birebir ismi taşıyanlardan her biri, kardeş, edinilmiş olan, arkadaş
Adem: Yeterli, pak insan. Birinci insanın ismi Hz. Adem
Adıcan: İsmi ile sevilen, ismi sevgili olan.
Adıgün: İsmi aydınlık, gün üzere olan
Adıgüzel: İsmi hoş manasında.
Adın: El, kimse.
Adınamlı: İsmiyle ünlü olan.
Adısanlı: İsmiyle ünlü olan.
Adısoylu: İsminin hayli seçkin olduğu manasında.
Adısönmez: İsmi daima olarak yaşar, ismi sürer sarfiyat, nesilden jenerasyona sürer.
Adıvar: İsmi yok değil isimsiz değil, isimlendirilmiş.
Adıyahşi: İsmi hoş manasında.
Adil: Adaletli
Adilhan: Doğruluğun, Hakkın Hükümdarı.
Adin: Cennet
Adiyan: Bervari ilçesi halkından kabile.
Adlı: Zamir
Adlığ: İsmi var, ismi sanı bilinen, tanınmış ünlü
Adnan: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan kişidir. Bir yere yerleşip ikamet eden kişi manasındadır ayrıyeten.
Adni: Cennetlik insan
Adsay: Moğol hakanlarından biri
Adsız: İsmi olmayan, isimsiz
Adsoy: İsmi soyunu söz ediyor manasında.
Aduşan: Ateş, alev
Afacan: Ele avuca sığmaz, epey zeki.
Afer: Çok beyaz, bembeyaz.
Affan: Kendini kötülüklerden uzak tutan
Afgan: Çabuk sonlanan.
Afif: Pak, namuslu.
Afra: Beyaz toprak. 2. Ayın 13. gecesi.
Afrin: Suriye’de bir şehir
Afşin: Zırh, silah
Aga: Haber, bilgili kişi, bilen.
Agah: Bilgili, uyanık
Agâh: Bilgili, uyanık
Ager: Pak, hakikat kimse
Agıl: Akıl, zeki.
Agid: Yiğit, kuvvetli, yürekli.
Agir: Ateş.
Agra: Çok sempatik, hayli güzel.
Ağa: Ağabey, köy ve kasabalarda büyük toprak sahibi olan Varlıklı kimse
Ağababa: Bir yerde kelamı geçen ve ileri gelen kimse.
Ağabay: Ağa ve epey varsıl kimse
Ağabey: Ağa, hayli varsıl, kuvvetli kişi.
Ağacan: Cömert, içten kimse.
Ağahan: Ağaların ağası.
Ağakan: Ağa soyundan gelme.
Ağan: Geceleri gökte, birtakım bazı, süratle akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız
Ağaner: Akanyıldız üzere hoş er, akaner
Ağansoy: Yüksek soylu.
Ağaoğlu: Hürmet duyulan birinin oğlu. 2. Beyzade.
Ağar: Sadık kişi.
Ağarantan: Sabahın erken vakti, tan vakti
Ağca: Çok beyaz, apak
Ağcabey: Pak ve kişilikli insan.
Ağçelik: Çok düzgün su verilmiş, çelik, ak çelik
Ağer: Pak kişi, pak erkek, ak er
Ağırtaş: Tartısı fazlaca olan taş, ağırbaşlı kimse
Ahen: Demir üzere sert.
Ahıska: Gürcistan’da bir kent.
Ahi: Dost canlısı. 2.Erkek kardeş. 3. Eli açık, cömert.
Ahlas: Saf, halis, karışımsız. 2. Âlâ yürekli, pak kimse. 3. Kur´anî ıstılahta, Allah´a halis olarak yönelip ihlaslılıkta ileri bir dereceye varmış kul.
Ahmed: Çok, en epeyce övülmüş, methedilmiş kimse manasındadır. Kur’an-ı Kerim’de Saf mühletinin 2. ayetinde
Ahmet: Övgüye kıymet.
Ahter: Yıldız.
Ahves: Bahadır, kahraman, yiğit.
Aka: Saygıdeğer kimse, ağa
Akabay: Varlıklı kimse, ağa
Akabey: Varlıklı kimse, ağa ve bey
Akad: Soyluluk, Onurlu bir kişiliğe sahip olmak
Akadlı: İsmi ak, soyu temiz
Akagündüz: Asıl ismi Enis Avni olan bir muharririmizin takma adı
Akal: Akal
Akalan: Ak alan, ak meydan, beyaz alan
Akalın: Pak alın, açık alın, ak alın.
Akalp: Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.
Akam: Tesir, sonuç, vargı.
Akan: Akıp gitmekte olan
Akaner: Akıp giden yiğit
Akansel: Akan, uzun aradan daha sonra denize dökülen su.
Akansu: Akıp giden su
Akant: Pak, dürüst, kelamının eri.
Akar: Akmak aksiyonunu yapar
Akarca: Akıp giden su, akan su, akarsu
Akarçay: Akıp giden su, akıp giden çay
Akarsel: Akıp giden sel
Akarsoy: Soyun devam etmesi.
Akartuna: Tuna üzere gürül gürül akan.
Akartürk: Akıp giden Türk.
Akasoy: Ağa soylu, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu
Akata: Pak cet, namuslu cet, lekesiz ata
Akatay: Pak ve herkesçe bilinen kimse
Akay: Dolunay, ayın ondördü.
Akaydın: Aydınlık, temiz
Akba: Sazlık, bataklık, ağba
Akbal: Beyaz, pak, bal üzere.
Akbaran: Ak güç
Akbaş: Tane tutamamış ekin, başağı, bir cins ak buğday, şahinden büyük bir av kuşu
Akbaşak: İnce sık yapraklı, beyaz çiçekli bir bitki.
Akbatu: Yiğit erkek
Akbatur: Namuslu ve yiğit
Akbay: Namuslu ve varsıl, Mısır Türk Kölemenlerinden bir kişi.
Akbayar: Namuslu, pak ve yüce
Akbeğ: Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey
Akbek: Namuslu ve varsıl
Akbel: Ak, beyaz, ile “bir dağın iki zirvesi içinde geçit veren çukurca yer manasına gelen “bel” sözcüğünden gelmektedir
Akbey: Pak ve sağlam kişi.
Akbilge: Bilge, pak bilge
Akbora: Ak yel, ak fırtına
Akboy: Pak ve muteber bir soydan gelen.
Akbudak: Ak renkli budak
Akbulut: Beyaz bulut
Akburç: Ak renkli kale burcu
Akburçak: Bir metre uzunluğu olabilen bir burçak türü
Akcebe: Savaşlarda kullanılan beyaz zırh
Akçakaya: çok ak renkli kaya, beyazca kaya
Akçakıl: Ak renkte küçük taş, akarsu kıyılarındaki ak renkli küçük taş
Akçal: Ak renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan
Akçalı: Para ile ilgili, parası olan zengin
Akçar: Pak ruhlu.
Akçasu: Duru su, ak su
Akçay: Duru çay, ak su
Akçıl: Beyaza yakın, beyazı fazlaca, ortasında ak renk bulunan, kırçıl
Akçınar: Bir çınar türü
Akçit: Aydınlık yüz, ışıklı yüz
Akdağ: Ak renkli dağ. 2. Kar kaplı dağ.
Akdal: Beyaz dal
Akdamar: Beyaz damar, akan damar
Akdemir: Demir üzere kuvvetli
Akdeniz: Ülkemizin güneyindeki deniz
Akdik: Ak renkte ve dik
Akdiken: Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir bitki alıç
Akdil: Güzel, hoş konuşan
Akdoğ: Doğ ve ak git
Akdoğan: Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş.
Akdoğdu: Tertemiz doğan
Akdoğmuş: Akça pakça doğmuş, beyaz ciltli doğmuş
Akdoğu: Beyaz şafak, ak ışıklı doğu.
Akdora: Ak renkte dağ zirvesi, ak doruk
Akdoru: Karla kaplı tepe.
Akdoruk: Beyaz renkte, ağaçsız dağ tepesi
Akduman: Beyaz duman
Akdur: Akıp git ve dur, akıp dur
Akel: Muteber kişi manasındadır bunun yanında hakikat, dürüst işler yapan kişi
Aker: Dürüst, er kişi.
Akergin: Ak ve olgun
Akerman: Soylu kişi
Akersan: Yiğit sanlı
Akersoy: Yiğit soylu, dürüst, namuslu
Akgil: Soyu pak olan
Akgiray: Pak ve yaraşır
Akgüç: Namuslu ve kuvvetli
Akgün: Sevinçli gün
Akgündüz: Aydınlık gündüz.
Akgüner: Aydınlık sabah vakti
Akhan: Ak soylu han
Akı: Yiğit, ağa, kardeş, eli açık
Akıalp: Eli açık, yiğit, yiğitler yiğidi
Akıl: Zeka.
Akıman: Eli açık, yiğit, yiğit kimse
Akın: Her mahzuru aşan, kuvvetliklerden yılmayan, süratli hareket kabiliyetine sahip
Akınal: Saldır ve kazan.
Akınalp: Akın eden yiğit. Yiğit.
Akıner: Akın eri, akın yapan er
Akıneri: Akın yapan yiğit, akıncı yiğit
Akınsoy: Savaşçı soyu.
Akıntan: Tan vakti, tanyeri ağarırken yapılan akın
Akıntürk: Akıncı Türkler.
Akış: Akma eylemi
Akif: Bir şeyde sebat eden. 2. İbadet eden, ibadet gayesiyle mübarek bir yere çekilen. İ’tikafa giren.
Akil: Akıllı, Rüştünü kanıtlama pozisyonuna gelmiş, yaptıklarının farkında olan.
Akimaş: Şelale
Akkan: Soyu pak insan.
Akkaş: Beyaz renkli yeşim taşı
Akkaya: Beyaz kaya.
Akkerman: Yüksek burçları olan kale .
Akkılıç: Kirlenmemiş kılıç.
Akkın: Dilekli, aşık.
Akköz: Ak renkte göz, ak kor
Akkurt: Beyaz renkli kurt.
Akkuş: Yırtıcı bir kuş çeşidi.
Aklan: Süratli akan derecik
Akman: Pak, beyaz, hoş insan.
Akmaner: Lekesiz yiğit, ak alınlı kimse
Akmeriç: Duru akan Meriç.
Akozan: İçten, hisli şair.
Akönder: Muteber önder.
Aköz: Özü ak, temiz
Akpolat: Pak, kuvvetli güçlü kişi.
Aksal: biroldukca kalın direğin yan yana bağlanmasıyla yapılan, düz ve korkuluksuz Deniz ya da ırmak taşıtı.
Aksan: Pak, lekesiz ün.
Aksay: Ak renkte yassı taş, boz renkli kayalık yer.
Aksoy: Pak soy, lekesiz soy.
Aksun: Paklık, dürüstlük, veren.
Aksungur: Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan
Akşın: Derisi ve kılları ak renkli kimse
Akşit: Kutlu, uğurlu. Ak güneş, ışık, aydınlık.
Aktan: Aydınlık sabah manasındadır. Güneşin ağırma vakti.
Aktaş: Beyaz taş, kireçtaşı.
Aktay: Beyaz renkli at.
Aktekin: Parlak, görkemli, pak huylu.
Aktemür: Beyaz demir.
Akter: Beyaz ter
Aktimur: Dövme demir, akdemir
Aktolga: Ak kargı
Aktöre: Ahlakçı
Aktuğ: Pahalı, değerli.
Aktuna: Duru, berrak akan Tuna ırmağı.
Aktunç: Beyaz tunç.
Aktün: Aydınlık gece, ışıklı gece
Aktürk: Beyaz, pak Türk.
Akünal: Pak ün sahibi olan
Akyel: Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz
Akyiğit: Pak ve emniyetli kişi.
Akyol: Dürüstlüğün yolu.
Akyurt: Düzgün ve hoş bir vatan.
Akyürek: Yüreği pak olan, içten yürekli.
Akyüz: Dürüstlüğü yüzüne vurmuş olan kişi.
Ala: Karışık renkli, epeyce renkli, alaca. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka.
Alaaddin: Dinin büyüğü, ulusu, büyüğü. Dini yüceltmek için din uğruna çalışan kimse.
Alaatin: Dini yükseltmek, yüceltmek için çalışan
Alacan: Renkli kişiliği olan.
Aladoğan: Bir kuş çeşidi.
Alakoç: Kürkü karışık renkli olan koç.
Alakurt: Derisi karışık renkli olan kurt.
Alakuş: Tavus kuşu.
Alaner: Alan eri, meydan yiğidi
Alangu: Altın geyik
Alasay: Kişiliğiyle etrafında hürmet uyandıran.
Alasoy: Çok renkli bir soydan gelen.
Alatan: Seher vakti rengi.
Alataş: Karışık renkli taşlar
Alatay: Karışık renkli tay.
Alatürk: Çok renkli bir kişiliğe sahip olan.
Alaz: Ateş
Albora: Kırmızı fırtına.
Alcan: Yürekli, cesur
Alçın: Kırmızıya çalan küçük bir kuş
Alçin: Kızıl ve parlak renkli küçük bir kuş.
Aldemir: Ateşte ısıtılıp kırmızı hale getirilen demir Al-Demir.
Aldoğan: Bir cins doğan
Alem: Dünya, cihan, halk.
Alemdar: Bayrak taşıyan, bayraktar manasındadır. Lider.
Alen: Ermenice kökenlidir. Saygınlık muvaffakiyet anlamlarında
Algan: Fetihler yapan.
Algın: Sevdalı, tutkun, vurgun, âşık, kuvvetli, dolgun, keskin, uygun, güzel
Algur: Sakinlik, sessizlik.
Algün: Kızıl gün, al renkli Güneş
Alhan: Al renkli prens
Alışık: Kırmızı renkli ışık.
Ali: Aziz, üstün, yüksek
Alican: Şanlı olan can
Aligir: Yandaş, taraftar
Alikan: Hizan’da yaşayan Kürt aşireti.
Alim: Bilen bilgili, epey okumuş kişi manasındadır.
Alinur: Işık saçan ulu kişi.
Aliş: Ali isminin sevecenlik verilmiş biçimi.
Alişah: Ulu hükümdar.
Alişan: Ünü büyük.
Aliyan: Nusaybin, cizre içinde yaşayan.
Aliyar: Yar, dost, sevgili manalarını taşır. Bunun yanında birleşik isimdir
Alkan: Kırmızı kan, soylu.
Alkım: Gökkuşağı
Alkın: Korkusuz, yiğit, kızıl kın.
Alkin: Korkusuz ve kin dolu.
Alkor: Kıpkırmızı ateş, kızıl köz
Alkun: El gün, herkes
Allahverdi: Allah’ın inayetiyle manasında.
Aloz: Haşin kimse.
Alp: Yiğit bir sıfat, kahraman manası taşır.
Alpagu/Alpagut: Tek başına düşmanla savaşan kahraman. 2. Eski Türklerde kurda verilen bir isim.
Alpagut: Mal mülk sahibi, çiftlik sahibi, kurt seçkin yiğit
Alpağan: Yiğit
Alpak: Cüret sahibi, kahraman kişi.
Alpan: Etrüsk mitolojisinde bir tanrıça. Aşk tanrıçası, yeraltı tanrısı
Alpar: Yiğit, kahraman, yiğit er, alp er, yiğit kişi
Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan üzere anlamında
Alparslan/Alpaslan: Kahramanlar kahramanı.
Alpartun: Yiğit ve onurlu
Alpas: Kızıl pas al renkli pas
Alpaslan: Aslan gib yiğit
Alpat: Yiğit al
Alpay: kuvvetli, cesur
Alpaydın: Yiğit ve aydınlık, yiğit ve bilgili yiğit ve aydın
Alpayer: kuvvetli ve delikanlı olan.
Alpbilge: kuvvetli ve hem de da akıllı olan kişi.
Alpçetin: Yiğit ve çetin kişi
Alpdemir: Yiğit ve demir gibi
Alpdoğan: Yavuz doğan
Alper: Yiğit kişi
Alperen: Yiğit ve ermiş kişi.
Alpergin: Yiğit ve ergin, yiğit ve olgun
Alpermiş: Yiğit ve ermiş kişi
Alpertunga: Bir Türk destanı kahramanı.
Alpgiray: Kırım hanlarından, “Giray” Kırım hanlarına verilen bir ünvan
Alphan: Yiğit han.
Alphun: Yiğit.
Alpkan: Yiğit, yiğit kanlı, soyca yiğit olan
Alpkartal: Yiğit kartal.
Alpkutlu: Yiğit ve uğurlu, uğurlu yiğit
Alpman: Yiğit kimse
Alpsoy: Soyca yiğit olan.
Alpsu: Yiğit ve su üzere.
Alpsü: Yiğit asker, yiğit subay, yiğit er
Alptekin: Yalnız ve uğurlu yürekli kişi
Alptuğ: Yiğit tuğu, yiğitlik simgesi.
Alptuğrul: Yiğit alıcı kuş, yiğit doğan
Alpyürek: Yüreğinde yiğitlik, bulunan.
Alsan: Yiğitlik sanı.
Alsoy: Soyu sıcak insanlardan oluşan.
Altan: Altın
Altaner: Kızıl tan eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak
Altar: Tapınaklarda üzerinde dini merasimler yapılan taş, masa
Altaş: Kızıl renkli taş.
Altay: Asya’da Batı Sibirya ile Moğolistan’ı ayıran dağlık alan.
Altemur: Kırmızı demir
Altemür: Kızıl renginde demir.
Altınbaran: Altın üzere değerli.
Altınel: Altın üzere kişiliğe sahip olan.
Altıner: Altın üzere kıymetli kimse
Altınhan: Çok kıymetli kahraman.
Altınkaya: Altın üzere parıldayan kaya.
Altınkılıç: Altın üzere değerli kılıç.
Altınok: Altın üzere değerli ok.
Altınöz: Özü altın üzere olan kimse
Altınsoy: Kıymetli bir soydan gelen.
Altıntuğ: Çok kıymetli tuğ
Altmay: Altın üzere pahalı ve ay üzere ışıklı.
Altuğ: Kırmızı tüy.
Altuna: Kızıl renkli Tuna.
Altunç: Kızıl tunç.
Altuner: Çok pahalı kimse, altın yiğit.
Alvin: Soylu arkadaş.
Alya: (Arapça.) Er. Yüksek yer, yükseklik. 2. Gök, sema.
Amade: Hazır, istenen, dilek.
Amber: Hoş koku. 2. Güzellerin saçı.
Amil: Aktif olan
Amir: Devlete ilişkin, şenlendiren
Ammar: Birinci Müslüman olanlardan
Anak: Kibar, şık beyefendi. 2. Soyu pak olan.
Anapa: Temel, temel, köken.
Andaç: Ajanda, hatırlatıcı. 2. Anılar, anılar.
Andak: Ak ant, pak yemin, diken, sellerin oyduğu yar
Andarkan: Ateşin efendisi, eski Kırgızlarda bir bitki tanrıçası
Anday: And içmek, yemin etmek
Andıç: Anılar, armağan, armağan.
Anı: Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, bir olguyu anımsatan şey, hatıra
Anıl: Maksat, amaç.
Anıt: Abide
Anlı: Namı yürümüş olan.
Ansıma: Hatırlanmayı beklemek.
Ant: Yemin, kelam verme.
Anter: Arap edebiyatında kahraman.
Anya: Kutsal kitapta ismi geçen İsrail peygamberi
Apa: Büyük kız kardeş, abla
Apan: Aniden
Apaydın: Işıklar ortasında, fazlaca aydınlık
Ape: Amca, büyük.
Ar: Ateş .
Arabul: Arabuluculuk yap, iki yanın ortasını bul, orta ve bul
Araf: Cennet ve cehennem içindeki yer.
Arafat: Mekke’de bir zirvenin adı
Aral: Büyük bir göl
Aram: Sakin, huzurlu.
Aran: Sıcak yer, ova, ölçülü yer. At ahırı.
Aras: Kalın Yün, At kılı manasında (Aras nehri)
Arat: Yürekli cesur
Araz: İşaret, alamet
Arbas: Çok kuvvetli erkek
Arbaş: Mavi gözlü ve sarı saçlı erkek, yaramaz
Arbay: Mütevazi insan.
Arca: Çam ağacı, temiz
Arcan: Pak saf, namuslu
Arda: Asa, işaret için dikilen değnek. Ardıl, daha sonra gelen, halife.
Ardakan: Arda ırmağı civarındakilerin soyu
Ardıç: Hoş kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot
Ardıl: Geriden gelen, daha sonra gelen (ilk ya da birkaç çocuktan daha sonra doğan), evvelkinden daha sonra, akabinde gelen
Ardil: Yürek ateşi.
Aref: Pek maruf, epey bilinen. Arif, anlayışlı ve bilgili
Arel: Dürüst ve pak kimse.
Aren: Kum tanesi.
Arer: Pak ve emniyetli kişi.
Ares: Mitolojide geçen savaş tanrısı
Argın: Yorgun, bitkin
Argon: Ateş rengi.
Arguç: Gururlu.
Argun: İlhanlı hükümdarlarından biri
Argüden: Erdemlilik peşinde olan.
Argüder: Erdemlilik peşinde olan.
Argün: Pak gün, günlük güneşlik, yaşama sevinci veren gün.
Arhan: Pak han, pak yönetici, yiğit han
Arıbal: Arının yaptığı bal, arı balı, tatlı kimse, beğenilen kimse, katışıksız, bal, pak bal, saf bal
Arıbaş: Pak kimse, çalışkan kimse, arı üzere çalışan baş
Arıca: Pakça arı gibi
Arıcan: Pak kimse.
Arıç: Dirlik, sistemlik, barış
Arıel: Dürüst, pak kimse, pak elli
Arıer: Pak er, katışıksız, er, pak kimse
Arığ: Arı, pak, saf, katışıksız, eti yağı erimiş, arık zayıf
Arık: Eti yağı erimiş, zayıf
Arıkal: Pak kal
Arıkan: Saf kan, pak kan, soylu kan.
Arıkar: Yardım, yardımcı.
Arıker: Pak kimse, çelimsiz erkek
Arıkut: Pak ve kutlu
Arıman: Dürüst ve pak kişi
Arısal: Arı üzere çalışkan
Arısan: İsmi, sanı pak kimse
Arısoy: Pak soy, soyu pak kimse
Arış: Kağnı otu
Arıt: Arınmasını sağla, pak bir duruma getir, arılaştır
Arıtan: Pak bir duruma getiren, temizleyen
Arıtaş: Pak taş
Arıyüz: Pak yüz, pak yüzlü
Ari: İran’dan geçerek Kuzey Hindistan’a yerleşen halk yahut bu halktan olan kimse.
Arif: Bilen, bilgili
Aril: Temizlenmek, tohum zarı.
Arin: Pak, saf
Arjen: Volkan alevi
Arjin: Ömür ateşi, yiğit.
Arkadaş: Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren bireylerden her biri, bir işte birlikte bulunanlardan her biri
Arkan: Arı kan, pak kan, soylu kan
Arkın: Artta, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin
Arkış: Haberci. 2.Kervan.
Arkoç: Pak ve kuvvetli.
Arkun: Yavaş, geri kalan.
Arkut: Pak ve uğurlu arı ve kutlu
Arma: Yelken kadrosu, halat, ip, seren, 2. Bir devletin, bir hanedanın yahut bir kentin sembolü olarak kabul
Armağan: Birini sevindirmek, memnun etmek için verilen şey, armağan. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.
Arman: İstek, gaye, dürüst, pak insan, arı insan.
Armanç: Gaye.
Armin: Özgürlük ve barış yanlısı.
Arol: Arı ol, çalışkan ol
Arpad: Arpacık.
Arpağ: Büyü sihir
Arpak: Büyü, sihir.
Arpat: Hun Uygur halkının başkanı. Arpatlar hanedanının kurucusu.
Arpınar: Su üzere pak.
Arsan: Pak adlı
Arsen: Kurtuluş, özgürlük.
Arslan: kuvvetli, yırtıcı.
Arslaner: Aslaner
Arsoy: Arısoy
Artaç: Utanma hissini baş tacı eden
Artam: iyilikçilik, doğruluk, fazilet.
Artanç: ince ruhlu, hassas, sanatkar.
Artemis: Orman ve savaş tanrıçası
Artuç: Ucuna sivri demir eklenmiş mızrak.
Artuk: Artmış olan, artan, üstün, ünlü Selçuklu emiri
Artun: Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı.
Artunç: Arı tunç, katışıksız tunç.
Aru: Arı, katışıksız
Arukan: Soylu kan, pak kan, arı kan
Arya: Operalarda solistlerden birinin orkestra eşliğinde söylemiş olduği, ekseriyetle kendi ortasında bütünlüğü olan kesim.
Aryüz: Arı yüz, pak yüzlü
Arzık: Dine epey bağlı kimse, uysal, düzgün huylu
Arzüdar: istekli.
Asaf: Vezir. 2. Fazilet, ileri görüşlülük, idarede muvaffakiyet. hz. süleyman’ın ünlü veziri. süleyman (a.s.)’ın en çok güvendiği kişiydi. Neml müddetinde anlatılanlar Asaf üzerine yorumlandı, çabucak sonrasında padişahın vezirlerine Asaf unvanı verildi.
Asal: Bir şeyde öğe olan, temel
Asan: Rahat.
Asar: Vezir, nazır, bakan.
Asgar: Küçük, ufak
Asıf: Çok şiddetli esen rüzgâr
Asıl: En önemli, başta gelen, bir şeyin kendisi, oburu değil, kök, köken, gerçeklik
Asım: Pak, namuslu, sağlam karakterli.
Asi: Başkaldırıcı, dikbaşlı.
Asil: Yüksek hislerle hareket eden kişi; soyu sopu belirli, sağlam soylu kişi demektir.
Aslan: Gürbüz, yürekli, yiğit adam
Aslaner: Yiğit erkek, yiğit kimse, aslan üzere kimse
Aslanhan: Aslanların aslanı.
Asli: Asıl, tek.
Asrın: Bu asıra ilişkin, bu devire uygun
Asri: Çağdaş.
Asur: Mezopotamya’da bir devlet ve bu devletin halkı.
Asutay: Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk
Aşan: Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, Uygur yazıtlarında geçen bir ad
Aşar: Aşıp sarfiyat, öte yana geçer
Aşık: Bir kimseye yahut bir şeye karşı çok sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse.
Aşir: Samimi dost, arkadaş
Aşkan: Renk, beniz
Aşkın: Ölçüyü kaçırmış olan, coşkun. 2. Muadillerinden yeğ, üstün. 3. Fazla
Aşkınay: Ay’ın hayli değişik ve epeyce hoş görünmesi.
Aşkıner: Üstün er, üstün kimse
Ata: Soy
Atabay: Saygıdeğer ve varsıl kimse, Seçuklu periyodunda bir unvan, atabey
Atabek: Selçuklu devrinde şehzadeleri eğiten kimse.
Ataberk: Selçuklu Devleti’nde şehzadelerin terbiyesiyle görevli şahıs, lala.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle misyonlu bireylere verilen ünvan24
Atacan: Müsamahası olan kimse, babacan.
Ataç: Atalardan sürüp gelen
Atadan: Atalardan sürüp gelen, ataç
Ataeli: Cet yurdu, cetlerin doğup büyüdüğü, yaşadığı yer
Atagün: Büyüklerin günü.
Atahan: Büyük yönetici, cet durumundaki han.
Atak: Atılgan yiğit, yürekli
Atakan: Ceddinin kanını taşıyan, ceddinin kanından gelen gücü barındıran88
Ataker: Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit
Atakol: Atılgan ol
Atakul: Cedde kul, cedde kul olan, cet kulu, lala
Atakurt: Kurt soyundan gelen.
Atalay: Çarçabuk ileri atılabilen, yavuz kimse
Atalay/ Atılay: Çarçabuk ileri atılabilen, yiğit kimse
Ataman: Kazak lideri
Atamer: Benim ceddim er kişidir, yiğit ceddim.
Ataner: Senin atan er kişidir, yiğittir
Atanur: Ceddinden aldığı parıltısı taşıyan.
Ataol: Gelecek nesillere baba, cet olasın
Ataöv: Atalar seni övsün
Atar: İleriye fırlatır. 2.Gücü yeten.
Atasagun: Tabiplerin babası, atası
Atasan: Soyuyla ünlü olan, övünen kişi.
Atasay: Atayı say, cedde hürmet göster
Atasev: Atayı, ataları, babayı sev
Ataseven: Atasını, babasını seven
Atasever: Atalarını seven kimse.
Atasevin: Atalarınla sevin
Atasoy: Cet soyu, atadan
Atasöz: Büyük kelamı dinleyen.
Atasü: Asker babası, asker atası
Ataullah: Allah’ın ikram ettiği birinci erkek çocuk, Allah’ın bağışladığı, ikram ettiği, ihsanı, lütfü
Atay: Herkesçe bilinen, tanınmış, ünlü
Ateş: Yanıcı hususların yanmasıyla ısı ve ışığın ortaya çıkması
Atıf: Eğilimli, birine şefkatle eğilen, sevgi duyan / Bir şeye yönlendirilen
Atıl: Fırla
Atılay: Çarçabuk ileri atılabilen, yiğit kimse
Atılgan: kuvvetliklerden ve tehlikelerden yılmayarak ebediyen ileriye atılan, Girişken, tez canlı
Atılhan: Dinamik hükümdar.
Atım: Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık
Atınç: Atılgan, atak
Atik: Çok süratli davranan, çevik
Atilla: Hunların “Tanrının Kırbacı” denilen büyük hükümdarı
Atlan: Cet bin, at sahibi ol
Atlas: Üstü ipek, altı pamuk kumaş, büyük harita.
Atlı: Atı olan, güzel bir ismi bulunan, ünlü, tanınmış, adlı
Atlığ: Ünlü, şöhretli.
Atlıhan: Atlı yönetici.
Attila: Hun imparatoru
Atuf: Birine sevgisi olan, sevgi duyan. Allah’a karşı sevgi duyan
Avar: Orta Avrupa’da hayatış bir Türk uzunluğu.
Avcı: Avlanmayı seven yahut avı kendine iş edinen kişi. 2. Bir şeyi büyük bir istekle izleyen ve bulup ortaya çıkaran tanıtan kimse.
Avedis: Düzgün haber getiren kişi
Aver: Sert ve dik bakışlı kişi.
Avni: Yardım etmek, yardımda bulunmak, yardımla ilgili
Avşar: Bir Türkmen uzunluğu.
Avunç: Teselli, avunma.
Ay Pak: Ay üzere berrak ve pak olan.
Ay Timur: Ay üzere ışıltılı ve demir üzere sağlam.
Ayalp: Ay üzere hoş ve yiğit.
Ayanç: Saygı
Ayas: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, ayaz
Ayata: Eski Türklerin inanışına bakılırsa gökyüzünün ikinci katında oturan ilah, Ay tanrısı
Ayaydın: Çok aydınlık, ay üzere aydınlık, ay ışığı
Ayaz: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, bulutsuz ve Ay ışıklı gecede Çıkan soğuk.
Ayaz Ada: Soğuk ve sakin hava
Aybala: Ay üzere çocuk, Ay üzere parlak ve hoş çocuk.
Aybar: Beşerde hürmet uyandıran görünüş, görkem
Aybars: Ay üzere parlak vegüzel, pars üzere yırtıcı.
Aybay: Ay kadar hoş ve zengin
Aybek: Hindistan kumandanı.
Ayberk: kuvvetli
Aybey: Ay üzere doğan erkek, bey
Aybora: Ay kadar hoş, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına
Ayca: Yüzü ay üzere aydınlık ve hoş olan
Ayçetin: Ay kadar hoş ve çetin.
Aydar: Perçem, Manas destanındaki kahraman.
Aydemir: Demir kadar sert kimse manasındadır.
Aydın: Bilge.
Aydınalp: Aydınlık ve yiğit.
Aydınay: Ay’ın fazlaca parlak hali.
Aydınbay: Saygın ve de bilgili olan kimse.
Aydınbey: Saygın ve de bilgili olan kimse, bilge kişi.
Aydınel: Aydınlık yer, ışıklı yer.
Aydıner: Aydınlık yüzlü kimse.
Aydınol: Okumuş ve bilgili biri ol.
Aydıntan: Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti
Aydıntuğ: Üzerine ışık düşmüş tuğ.
Aydınyol: Doğruyol.
Aydinç: Ay üzere hoş, ışıklı ve dinç.
Aydoğan: Ay üzere doğmuş olan.
Aydoğdu: Ay üzere doğmuş olan, ay üzere doğan
Aydoğmuş: Ay üzere doğmuş, ay kadar hoş olan
Aydolun: Dolunay üzere.
Ayet: Kuran surelerindeki cümlelerin her biri.
Aygün: Ay üzere parlak ve ışıklı hoş gün
Ayhan: Büyük hükümdar
Ayık: Anlayışlı, uyanık, açıkgöz, zeki
Aykaç: Hoş kelam söyleyen, ozan
Aykal: Aydınlık kal.
Aykan: Kanı ay üzere parlak ve pak Ay Kanlı.
Aykın: Işıltılı kın.
Aykul: Ay üzere kutlu, ay kadar uğurlu
Aykurt: Üzerine ay ışıltısı düşmüş kurt.
Aykut: Ay üzere uğurlu.
Aykutalp: Uğurlu, hamasetli.
Aykutlu: Ay üzere hoş ve uğurlu, uğurlu ay
Ayman: Ay üzere hoş kimse
Aymete: Hun İmparatoru Mete’nin bir ismi.
Aymutlu: Ay üzere hoş ve memnun.
Aypar: Görkem, hürmet uyandıran görünüş, aybar
Aypars: Ay üzere hoş ve pars üzere yırtıcı
Aypolat: Ay üzere hoş ve polat üzere sağlam.
Aysal: Ayla alakalı, ay üzere.
Aysar: Ayın tesiriyle huyu değişen kimse
Aysoy: Aydınlık soydan gelen.
Aysungur: Ay üzere hoş, sungur, üzere, akdoğan üzere avlayıcı kimse
Aytaç: Başında ay üzere ışıklı taç bulunan.
Aytar: Olanları bildiren, haber veren
Aytek: Ay üzere.
Aytekin: Ay üzere parlak ve biricik. Çok kıymetli.
Aytemur: Ay üzere hoş ve demir üzere sağlam
Aytok: Ay üzere hoş ve tok
Aytolun: Dolunay.
Aytop: Yuvarlak ay, nurtopu gibi
Aytuğ: Mızrağın ucuna yapılmış ayın üstüne yapılan tüy.
Aytuna: Ay üzere hoş ve Tuna Irmağı üzere görkemli.
Aytunca: Ay üzere hoş ve Tunca Irmağı üzere görkemli
Aytunç: Ay üzere hoş ve tunç üzere sağlam.
Aytün: Aylı gece
Aytürk: Ay üzere hoş ve Türk üzere kuvvetli
Ayvaz: koca, eş. Hoş, güzel.
Ayyüce: Yücelerdeki Ay
Azad: Bağımsız olan.
Azadi: Bağımsızlık, özgürlük.
Azam: En büyük, ulu.
Azamet: Büyüklük, ululuk, Büyüklük. 2. Gurur. 3. Görkem, heybet. 4. Çalım, kurum. 5. Debdebe.
Azametdin: Dinin büyüklüğü.
Azat: Özgür, kimseye bağlı olmayan.
Azem: Arkadaş. dost.
Azer: Ateş
Azim: Bir şeyler yapmak için kararlı kişi, azmeden, azimli
Aziz: Onur sahibi büyük, Saygıdeğer, Manevi gücü epeyce üstün
Azmi: Kemikli, kemikle ilgili, azim sahibi
Aznavur: Bahadır, kahraman, yiğit.
Azrak: Çok az bulunur, değerli
‘B’ İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Manaları
Babacan: Cana yakın, olgun, muteber kimse.
Babaç: Azameti olan, heybetli.
Babayiğit: kuvvetli güçlü. 2. Mert, korkusuz adam, kabadayı. 3. Bir teşebbüste kendine güvenebilecek
Babek: Kafkas kökenli ayaklanma kahramanı
Babür: Hindistan aslanı
Babürşah: Moğol Devleti’ni kuran hükümdar
Badak: Ufak tefek, ufak yapılı
Badakalp: Ufak tefek yiğit
Badi: Rüzgarla ilgili
Bafun: Tunç.
Bagatur: Yiğit, kahraman, batur, alp, bahadır
Bagay: Afacan, yaramaz.
Bager: Karla birlikte esen şiddetli rüzgar, fırtına
Bağatur: Yiğit, kahraman, mert.
Bağdaç: Bağdaşan, uyuşan dost
Bağdaş: Dost, yakın arkadaş.
Bağır: Göğüs. 2. Ok yayı ve dağda orta kısım.
Bağış: Bağışlamak işi yahut biçimi. 2. Bağışlanan şey, hibe.
Bağışhan: Hükmeden bağışlayıcı.
Baha: Kıymet, güzellik
Bahadır: Yiğit, kahraman, atak, gözünü koldan budaktan esirgemeyen
Bahadırhan: Güce ve kuvvete hükmeden.
Bahai: Samimi toplum bağı kuran.Toplumun bir kesimi olan.
Bahattin: Dinin hoşluğu.
Bahir: Derya, deniz
Bâhir: (ba
Bahra: Eski bir hudut kalesi
Bahri: Denizci, denizle ilgili
Bahşı: Alım, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Tabip.
Bahti: Yazgıyla ilgili olan.
Bahtiyar: Memnun, şanslı
Bakanay: Açık, ortada. 2. Gökyüzünde duran ay.
Bakır: Kızıl renkli maden
Bakırhan: Bakır üzere işe yarayan hükümdar.
Baki: Kalıcı, sürekli
Baksı: Alım, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Tabip. bk. Bahşı
Bakur: Kuzey.
Bala: Yavru, çocuk.
Balaban: Bir çeşit yırtıcı kuş, iri cins bir tıp Doğan
Balabey: iri cüsseli ve hürmet duyulan kişi.
Balaman: İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Balamir: Tarihimizde bir kağan, hükümdar
Balatekin: Küçümen ve biricik, küçük şehzade
Balatürk: kuvvetli güçlü Türk.
Balay: Ay yüzlü
Balaz: Ağaç, sürgün.
Balbal: Eski Türklerde kişinin anılması için mezarının yahut birtakım kurganların etrafına dikilen taş.
Balbay: Bal-bay.
Balbey: iyiliksever, hoşgörülü, saygın ve sevecen kişi.
Balcan: Bal üzere sempatik ve tatlı olan.
Baldaş: Bal üzere tatlı, taş, üzere sağlam, sert
Baldemir: Sempatik lakin yeri geldiğinde de demir üzere sert olabilen kişi anlamında
Baler: Bal üzere tatlı kimse, bal üzere erkek, yiğit
Balhan: Bal üzere tatlı yöneten.
Balı: Büyük kardeş. 2. Sevgi gösterilen kimse. 3. Veli, ermiş.
Balıbaş: Ermiş kimse.
Balıbey: Kıymet verilen olgun beyefendi.
Balibey: Paha verilen olgun beyefendi. bk. Balıbey.
Balk: Şimşek. 2. Parıltı, parlayış.
Balkan: Sarp ve geniş ormanlıklarla bezeli sıradağlar.
Balkı: Şimşek, ışık, parlayış.
Balkır: Işıl ışıl parıldar, ışık saçar
Balkırtan: Tan ışığı.
Balkış: Hoş geçen bir kış mevsimi manasında.
Balkoç: Bal üzere tatlı ve şirin yiğit.
Balla: şimşek, ışık, parlayış.
Balsan: Sevecen ve hoşgörülü hükümdar manasında.
Baltaş: Bal üzere tatlı, taş üzere sağlam, sert
Bangu: Çığlık, tiz, ses, yüksek ses, bağırtı, yankı
Barak: Akıllı kişi, şaşkın
Baran: Ulu, büyük, yüksek, iri.
Baran Ege: yağmur mevsimi, büyük ulu
Baranalp: kuvvetli yiğit
Baransel: Güce, kuvvete ait
Baray: Ezeli, öncesi olmayan, öncesiz.
Barayı: Öncesi, başlangıcı olmayan.
Barbaros: Büyük denizci, kırmızı sakal
Barça: Hükümdar
Barçın: İpekli bir kumaş.
Barın: Güç, kuvvet.
Barış: Uzlaşma, sulh.
Barışcan: Barışı yürekten isteyen.
Barışkan: Barışçıl
Barışta: Barış vakti doğmuş olan
Barik: Dar, ince, narin. 2. Parıldayan.
Barka: Büyük bir çeşit sandal
Barkal: Sağlam, kuvvetli, sert ol
Barkan: Arap çöllerindeki kumul yapısı
Barkev: Hediye
Barkın: Gezip, dolaşan, seyyah, gezgin
Barksal: kuvvetli, sağlam.
Barlas: Âlâ savaşçı
Bars: Arının oğul vermesi.
Bartık: Heykel.
Bartu: Eski bir hükümdar.
Bartunç: kuvvetli tunç.
Baruk: Evvelden kalan kişi.
Barut: Yanıcı, yakıcı madde
Basim: Sempatik kişi
Baskan: Düşmanı alt etme, yengi.
Baskı: Kuvvet uygulamak
Baskın: Beklenmeyen ani saldırı
Basri: bakılırsan, görme ile ilgili, nazaranbilmek.
Başağa: Ağaların başı, kıdemli
Başar: Yaptığın işlerde muvaffakiyete ulaş, başarılı ol.
Başaran: Ereğine ulaşan, işlerini yapan.
Başat: Hepsinden üstün, benzerlerinden üstün, hâkim, en başta gelen
Başaydın: Aydınlık baş.
Başbay: Çok varsıl kimse, baş zengin
Başbuğ: Eski Türklerde ordunun başındaki kumandanlar ya da hükümdarlar.
Başdemir: Demir üzere sağlam.
Başdoğan: Birinci doğan
Başeğmez: kuvvetli, baş eğmeyen, yenilmez
Başer: Başta gelen kimse, başta gelen er.
Başhan: Hanların başı.
Başkal: Her vakit baş kalasın
Başkan: Baş olan kimse, bir topluluğun başı, önder
Başkara: Başı kara manasında.
Başkaya: Temel, temel ve kaya üzere sağlam.
Başkurt: Başkurdistanıda yaşayan Türk halkı yahut bu halkın soyundan olan kimse.
Başkut: Şanslı, talihli
Başman: İleri gelen, kelamı geçen kimse, bir topluluğun ileri gelen başı
Başol: Başkan ol, başa geç.
Başöz: Asıl hükümdar, öz yönetici.
Başsoy: Liderler soyundan gelen manasında. .
Baştemir: Demir üzere sert lider manasında.
Baştugay: Tugay kumandanı.
Baştuğ: Liderlere yaraşacak kadar hoş tuğ manasında.
Baştürk: Türk ileri gelenlerinden manasında.
Başur: Güney.
Batı: Bir yön
Batıbay: Batıda kelamı geçen, hürmet duyulan kişi.
Batıbey: Batıda kelamı geçen, hürmet duyulan kişi.
Batıcan: İçten ve sevecen kişiliği olan manasında.
Batıhan: Batının sultanı, hanı
Batıkan: Batı’nın Hanı ya da Batı’nın Kanı anlamında
Batın: İç, bilinmeyen, görünmeyen manasındadır.Allah’ın 99 isminden biri.
Batır: Kahraman, savaşçı yiğit.
Batıray: Yiğit Ay, hem yiğit hem ay üzere.
Batırhan: Yiğit han