Sizdeki iç sesin sahibi olan anne-babanızın da çocukluğunda yetersiz ve kusurlu hissettirildiği ihtimaline değinmek istiyorum. Tahminen ebeveynleriniz de çocukluğunuzda size yetersiz hissettirerek, sizi küçük düşürerek, kendisi hakkında daha yeterli hissetmiştir. Kendi kusurluluk algılarıyla uğraş etmek için sizin his dünyanızda hasar bırakmış olabilirler. Tahminen de ebeveyniniz size aşağılanmış ve yetersiz hissettirirken kendisini daha üstün ve başarılı hissetmiş olabilir.
Kusurluluk algınızla baş edebilmek için bir alanda üstün olma muhtaçlığı hissedersiniz. Daha başarılı ve kuvvetli hissederek kusurlu olduğunuza dair inancınızı bastırmak istersiniz. Gücü elinizde bulundurarak altta yatan yetersizlik hissini tolere etmek istersiniz. Var olan gözetici kalkan yardımıyla kendinizi daha kuvvetli ve daha az incinmiş hissedersiniz. Lakin yansımanız sıklıkla aldatıcıdır. Hassas yanınız hala sizinledir. Derinlerde kendinizi hala eksik ve kusurlu hissedersiniz. Sırf sizin bildiğiniz gerçek benliğiniz hala kırılgan ve yaralıdır. Dışarıdan kuvvetli görünürken içten içe kusurlu olduğu payla savaşırsınız. Bu savaşın kaybedeni ise gerçek kişiliğinizdir. Zira var olandan daha kuvvetli görünmek son derece yıpratıcıdır.
Kusurlulukla ilgili algılarınız sıklıkla gerçek bir kusur üzerine yapılanmamıştır. Muhtemelen zayıf yanlarınız ebeveynleriniz tarafınca daima olarak vurgulanmış ve bu durum sizde kusurlu olduğunuz inancını ortaya çıkarmıştır. Asıl olan kusurun varlığı değil; anne-babanızın ve ailenin başka üyelerinin size olan yaklaşımı ve size nasıl hissettirdiğidir. Nitekim kusurlu hissettiğiniz bir yanınız olsa bile şayet ki ebeveynleriniz size kâfi ve kıymetli hissettirdiyse kendinizi eksik hissetmez ve bu istikamette bir niyet inşa etmezsiniz.
Kendinize ilişkin kusurluluk algınızı değiştirmek için evvela çocukluğunuzdaki kusurluluk hissinizi anlamaya çalışın. Size bu biçimde hissettiren neydi? Anne – babanızın size olan yaklaşımı mı? Daima olarak eksiklerinize odaklanmaları mı? Sizinle konuşurkenki küçümseyici bakışları mı? Utanma hissinizin altında yatan ebeveynlerinizin sizinle ilgili olumsuz algıları mı? Utanç ve yetersizlik hissinizin kökenini anlamaya çalışın.
Kim sizin kendinizi yetersiz hissetmenize yol açtı? Aile münasebetlerinizi gözden geçirin ve aile bireylerinin size nasıl hissettirdiğini anlamaya çalışın. Sizi en epey örseleyen babanızın eleştirel yaklaşımları mıydı? Yoksa annenizin aşağılayıcı bakışları mı? Ağabeyinizin yanında daima yanlış bir şey yapıyor hissine mi kapılırdınız? Ebeveynleriniz jest, mimik ve davranışlarınızda daima bir kusur mu arardı?
Bu soruların yanıtlarını hatırlamaya çalışın. Kusurluluk hissinizden kurtulmak için neler yaptığınızı gözden geçirin. Tenkitlere karşı çok savunmacı mısınız? Yetişkin hayatınızda kusurlu hissetmemek için en ufak tenkitler karşısında daima açıklamalar yapar mısınız? Kusurluluk ve yetersizlik hissinizi tolere etmek için kendinize kuvvetli bir statü mü oluşturmaya çalışıyorsunuz? Öteki insanların sizi kuvvetli bulması sizin için niye bu kadar değerli? Diğerlerini etkilemek size daha az yetersiz hissettirir mi? Eleştirildiğiniz toplumsal ortamlarda duygusal açıdan tehdit altında mı hissediyorsunuz?
İşte tüm bunlar, sizin kusurluluk hissinizi telafi etmeye çalıştığınızı gösteren davranış biçimlerine örnek oluşturabilir.
Kusurluluk algınızla baş edebilmek için bir alanda üstün olma muhtaçlığı hissedersiniz. Daha başarılı ve kuvvetli hissederek kusurlu olduğunuza dair inancınızı bastırmak istersiniz. Gücü elinizde bulundurarak altta yatan yetersizlik hissini tolere etmek istersiniz. Var olan gözetici kalkan yardımıyla kendinizi daha kuvvetli ve daha az incinmiş hissedersiniz. Lakin yansımanız sıklıkla aldatıcıdır. Hassas yanınız hala sizinledir. Derinlerde kendinizi hala eksik ve kusurlu hissedersiniz. Sırf sizin bildiğiniz gerçek benliğiniz hala kırılgan ve yaralıdır. Dışarıdan kuvvetli görünürken içten içe kusurlu olduğu payla savaşırsınız. Bu savaşın kaybedeni ise gerçek kişiliğinizdir. Zira var olandan daha kuvvetli görünmek son derece yıpratıcıdır.
Kusurlulukla ilgili algılarınız sıklıkla gerçek bir kusur üzerine yapılanmamıştır. Muhtemelen zayıf yanlarınız ebeveynleriniz tarafınca daima olarak vurgulanmış ve bu durum sizde kusurlu olduğunuz inancını ortaya çıkarmıştır. Asıl olan kusurun varlığı değil; anne-babanızın ve ailenin başka üyelerinin size olan yaklaşımı ve size nasıl hissettirdiğidir. Nitekim kusurlu hissettiğiniz bir yanınız olsa bile şayet ki ebeveynleriniz size kâfi ve kıymetli hissettirdiyse kendinizi eksik hissetmez ve bu istikamette bir niyet inşa etmezsiniz.
Kendinize ilişkin kusurluluk algınızı değiştirmek için evvela çocukluğunuzdaki kusurluluk hissinizi anlamaya çalışın. Size bu biçimde hissettiren neydi? Anne – babanızın size olan yaklaşımı mı? Daima olarak eksiklerinize odaklanmaları mı? Sizinle konuşurkenki küçümseyici bakışları mı? Utanma hissinizin altında yatan ebeveynlerinizin sizinle ilgili olumsuz algıları mı? Utanç ve yetersizlik hissinizin kökenini anlamaya çalışın.
Kim sizin kendinizi yetersiz hissetmenize yol açtı? Aile münasebetlerinizi gözden geçirin ve aile bireylerinin size nasıl hissettirdiğini anlamaya çalışın. Sizi en epey örseleyen babanızın eleştirel yaklaşımları mıydı? Yoksa annenizin aşağılayıcı bakışları mı? Ağabeyinizin yanında daima yanlış bir şey yapıyor hissine mi kapılırdınız? Ebeveynleriniz jest, mimik ve davranışlarınızda daima bir kusur mu arardı?
Bu soruların yanıtlarını hatırlamaya çalışın. Kusurluluk hissinizden kurtulmak için neler yaptığınızı gözden geçirin. Tenkitlere karşı çok savunmacı mısınız? Yetişkin hayatınızda kusurlu hissetmemek için en ufak tenkitler karşısında daima açıklamalar yapar mısınız? Kusurluluk ve yetersizlik hissinizi tolere etmek için kendinize kuvvetli bir statü mü oluşturmaya çalışıyorsunuz? Öteki insanların sizi kuvvetli bulması sizin için niye bu kadar değerli? Diğerlerini etkilemek size daha az yetersiz hissettirir mi? Eleştirildiğiniz toplumsal ortamlarda duygusal açıdan tehdit altında mı hissediyorsunuz?
İşte tüm bunlar, sizin kusurluluk hissinizi telafi etmeye çalıştığınızı gösteren davranış biçimlerine örnek oluşturabilir.