Boyun eğiciliğin faal olduğu bağlarda, eşlerden biri daima ötekini mutlu etme eforu içerisindedir. Şayet isteklerini yerine getirmezse eşinin kendisine öfkelenmesinden, onunla duygusal bağının zedelenmesinden ve kendisini reddetmesinden çekinir. Eşinin kendisini onaylaması bu bireyler için ruhsal açıdan besleyicidir. Eşinin kendisini onaylamaması ihtimali ise bu şahıslar için pek tedirginlik vericidir. Kendi istek ve gereksinimlerine öncelik verdiklerinde kendilerini hatalı hissederler. Zira öncelik her vakit karşı tarafın memnuniyetidir. Bu şahıslar için çatışma; en tehlikeli ihtimaldir. Zira çatışmanın sonunda eşinin “olumlu bakış açısını” ve onayını kaybetme fikri ruhsal açıdan çok yıpratıcı bir ihtimaldir. Bu bireyler her vakit aldıklarından daha hayli vermeye eğilimlidirler. Kendilerinden ödün vererek hayata geçirdikleri tüm aksiyonları “fedakarlık” olarak atfederler. Aslında onları yenik düşüren ve tüm güçlerini tabana çeken fiillerini “olması gereken” olarak değerlendirirler.
Kendi hudutlarını aşıp eşlerinin sorumluluklarını da üzerlerine aldıklarında vicdanen rahatlamış hissederler. bu türlü yeterli niyetlerini ve fedakarlıklarını eşlerine ispatlamış olmanın huzuru ile evlilik bağlarını sürdürürler. Kendilerini “doğru eş” olarak tanımlayabilmeleri için eşlerini kendilerinden daha fazla düşünme gereği hissederler. Boyun eğici şahıslar; insanları şad etmeyi temel amaç haline getirmişken kendilerini şad etmeyi ise göz arkası ederler.
Boyun eğici şahısların odak noktaları sıklıkla kendileri değil eşleridir. Eşlerinin memnuniyeti seviyesinde ruhsal tatmin hissederler. Eşlerinin konforunu arttırmak ismine, kendilerinden beklenmeyen bir uğraş içerisinde evlilik hayatlarını sürdürürler. bir süre daha sonra hem bedensel birebir vakitte ruhsal açıdan tükenme sürecine girerler. Onlara nazaran yaptıkları hiç bir şey abartılı değildir hatta kimi birtakım eksiktir. Fakat bu bireyler, yaşadıkları tükenmişlik hissine karşın eşlerini mutlu etme çabalarını olağanlaştırmaya devam ederler.
Kendi hudutlarını aşıp eşlerinin sorumluluklarını da üzerlerine aldıklarında vicdanen rahatlamış hissederler. bu türlü yeterli niyetlerini ve fedakarlıklarını eşlerine ispatlamış olmanın huzuru ile evlilik bağlarını sürdürürler. Kendilerini “doğru eş” olarak tanımlayabilmeleri için eşlerini kendilerinden daha fazla düşünme gereği hissederler. Boyun eğici şahıslar; insanları şad etmeyi temel amaç haline getirmişken kendilerini şad etmeyi ise göz arkası ederler.
Boyun eğici şahısların odak noktaları sıklıkla kendileri değil eşleridir. Eşlerinin memnuniyeti seviyesinde ruhsal tatmin hissederler. Eşlerinin konforunu arttırmak ismine, kendilerinden beklenmeyen bir uğraş içerisinde evlilik hayatlarını sürdürürler. bir süre daha sonra hem bedensel birebir vakitte ruhsal açıdan tükenme sürecine girerler. Onlara nazaran yaptıkları hiç bir şey abartılı değildir hatta kimi birtakım eksiktir. Fakat bu bireyler, yaşadıkları tükenmişlik hissine karşın eşlerini mutlu etme çabalarını olağanlaştırmaya devam ederler.