Actinopteri
New member
“Sanremo? BelkiFestival kesinlikle küçümsenemez, her zaman faaliyet göstermek için güzel bir alandır. Carlo Conti bize sorarsa, her zaman harika bir fırsattır. Gerçekten de kendimizi öneriyoruz: biz buradayız”. Mariella Nava ve Matteo MontaltoAdnkronos stüdyolarındaki konuklar, muhteşem bir başlangıç yaparak Sanremo festivalinin yeni sanat yönetmenine sesleniyorlar Charles Conti 2025 festivaline katılım için, belki bir çift olarak. Yeni ikili, Mariella Nava'nın yazıp bestelediği, bel canto geleneği adına ülkemizin tarihine ve güzelliğine bir ilahi olan pop romantizmi 'Italia è il mio nome' (Suoni dall'Italia etiketi, Believe dağıtımı) projesiyle tüm platformlarda.
Şarkıya, Saria Cipollitti'nin yönettiği ve Giorgio Capaci'nin grafiksel yeniden yapılandırmalarıyla, Lazio bölgesi Santa Marinella'daki etkileyici Castrum Novum arkeolojik alanında çekilen bir video klip eşlik ediyor ve müzik yoluyla bu klibe katkıda bulunuyor. İtalyan mirasının yaygınlaştırılması ve değerlendirilmesiMaestro tarafından yazılan ve yönetilen değerli bir düzenleme üzerine Biber Vessicchio Maestro Andrea Griminelli'nin sunduğu flüt notaları, hafif lirik müzik sahnesinin ve müzikalin genç yorumcusu Matteo Montalto'nun şarkıcılığı ortaya çıkıyor, Serenante, Roma'daki Sistina Tiyatrosu'nda sahnelenen 'Rugantino'da, anlatılan İtalya'ya renk ve imge katmak için yoğun ve cızırtılı tınısıyla araya giren Mariella Nava'nın kontrpuanı eşliğinde.
“İtalya tarih, güzellik, kültürel zenginliktir – Mariella Nava açıklıyor – Dünyada sevilen, aranan, saygı duyulan, itibar edilen, kopyalanan binlerce yönüyle temsil ediliyor. Bu aşkı ona şarkı söyleterek müziğe döktük. O, aşkı tanımış ve onu tekrar bulma ve tekrar hissetme aciliyetine sahip bir kadın.” Şarkıda “kendinden bahseden İtalya'nın kendisidir ve bunu artık genç olmayan, kendini özellikleriyle, karakteriyle, nitelikleriyle ve basit olmayan ama anılarla dolu tarihiyle anlatan bir kadını canlandırarak yapar.” “Kültürel kimlik hakkında konuşma, kültürel mirası geliştirme arzusuyla doğan bir proje – Matteo Montalto açıklıyor – Müzik ilk kez kültürel yayılmanın bir aracı haline geliyor ve bunu hikayenin hizmetinde olan yeni teknolojilerle birleştiriyor.”
Müzikal olarak “bir pop romantizmi“Kaybolmasını istemediğimiz yazımızı temsil etmek istediğim yer. Asla eski, modası geçmiş, unutulmuş olarak düşünmeyi sevmiyorum çünkü onlar bizim köklerimiz” diye açıklıyor Adnkronos Mariella Nava, 'Spalle al muro' gibi ikonik şarkıların unutulmaz yazarı ve Renato Zero için yazılmış 'Eski', sadece rastgele iki tanesini saymak gerekirse. “Bugünün riski dışarıdan gelenleri çok fazla taklit etmektir, hedefimiz gençlere bunun korunması gereken bir miras olduğunu çünkü gerçekten geçmişimizi, bugünümüzü ve geleceğimizi içerdiğini anlatmaktır”.
Genç Montalto, “bel canto”nun “yaşlı hayranların ayrıcalığı olarak kabul edildiğini, ancak öyle olmadığını” açıklıyor. Gençlerin bu tür vokallerden hoşlanmadığı doğru değil, çünkü güzelliği tanımaya gelince, güzellik tanınır. O bize aittir, biziz”. Umut, dilek, kültürümüzün, daha az bilinen arkeolojik alanların videoları aracılığıyla, müziğin ışığını üzerine çekmek için kültürümüzün yayılmasını sürdürmektir. “Güzel olurdu 'İtalya benim adım' İtalyan kültürünün marşı oldu“, diye meydan okuyor ikili. “Bakan Sangiuliano'ya da seslenelim”. Sonuçta, “Paris'te, Olimpiyatlarda, anın yıldızları Aznavour'a, Edith Piaf'a, büyük Fransız klasiklerine ve onların müzikal köklerine saygı gösteriyor. Biz neden bizimkilere saygı göstermeyelim?”.
Şarkıya, Saria Cipollitti'nin yönettiği ve Giorgio Capaci'nin grafiksel yeniden yapılandırmalarıyla, Lazio bölgesi Santa Marinella'daki etkileyici Castrum Novum arkeolojik alanında çekilen bir video klip eşlik ediyor ve müzik yoluyla bu klibe katkıda bulunuyor. İtalyan mirasının yaygınlaştırılması ve değerlendirilmesiMaestro tarafından yazılan ve yönetilen değerli bir düzenleme üzerine Biber Vessicchio Maestro Andrea Griminelli'nin sunduğu flüt notaları, hafif lirik müzik sahnesinin ve müzikalin genç yorumcusu Matteo Montalto'nun şarkıcılığı ortaya çıkıyor, Serenante, Roma'daki Sistina Tiyatrosu'nda sahnelenen 'Rugantino'da, anlatılan İtalya'ya renk ve imge katmak için yoğun ve cızırtılı tınısıyla araya giren Mariella Nava'nın kontrpuanı eşliğinde.
“İtalya tarih, güzellik, kültürel zenginliktir – Mariella Nava açıklıyor – Dünyada sevilen, aranan, saygı duyulan, itibar edilen, kopyalanan binlerce yönüyle temsil ediliyor. Bu aşkı ona şarkı söyleterek müziğe döktük. O, aşkı tanımış ve onu tekrar bulma ve tekrar hissetme aciliyetine sahip bir kadın.” Şarkıda “kendinden bahseden İtalya'nın kendisidir ve bunu artık genç olmayan, kendini özellikleriyle, karakteriyle, nitelikleriyle ve basit olmayan ama anılarla dolu tarihiyle anlatan bir kadını canlandırarak yapar.” “Kültürel kimlik hakkında konuşma, kültürel mirası geliştirme arzusuyla doğan bir proje – Matteo Montalto açıklıyor – Müzik ilk kez kültürel yayılmanın bir aracı haline geliyor ve bunu hikayenin hizmetinde olan yeni teknolojilerle birleştiriyor.”
Müzikal olarak “bir pop romantizmi“Kaybolmasını istemediğimiz yazımızı temsil etmek istediğim yer. Asla eski, modası geçmiş, unutulmuş olarak düşünmeyi sevmiyorum çünkü onlar bizim köklerimiz” diye açıklıyor Adnkronos Mariella Nava, 'Spalle al muro' gibi ikonik şarkıların unutulmaz yazarı ve Renato Zero için yazılmış 'Eski', sadece rastgele iki tanesini saymak gerekirse. “Bugünün riski dışarıdan gelenleri çok fazla taklit etmektir, hedefimiz gençlere bunun korunması gereken bir miras olduğunu çünkü gerçekten geçmişimizi, bugünümüzü ve geleceğimizi içerdiğini anlatmaktır”.
Genç Montalto, “bel canto”nun “yaşlı hayranların ayrıcalığı olarak kabul edildiğini, ancak öyle olmadığını” açıklıyor. Gençlerin bu tür vokallerden hoşlanmadığı doğru değil, çünkü güzelliği tanımaya gelince, güzellik tanınır. O bize aittir, biziz”. Umut, dilek, kültürümüzün, daha az bilinen arkeolojik alanların videoları aracılığıyla, müziğin ışığını üzerine çekmek için kültürümüzün yayılmasını sürdürmektir. “Güzel olurdu 'İtalya benim adım' İtalyan kültürünün marşı oldu“, diye meydan okuyor ikili. “Bakan Sangiuliano'ya da seslenelim”. Sonuçta, “Paris'te, Olimpiyatlarda, anın yıldızları Aznavour'a, Edith Piaf'a, büyük Fransız klasiklerine ve onların müzikal köklerine saygı gösteriyor. Biz neden bizimkilere saygı göstermeyelim?”.