İrtibat ailede başlar. İnsan bağlarının temelini oluşturan aile içi bağlantı, çocukla bir arada arkadaş etrafına, okula, akrabalara; oradan topluma yansır. Ailenin çocukla irtibatı, kimlik gelişmeninde ve özgüven kazanımında kıymetli rol oynar. Yerinde bağlantıyla çocuk, toplumda bir birey olma hissiyatını kazanır ve bu biçimdece kendine, etrafına paha verir, kişisel ve toplumsal ilgilerini yönetebilir hale gelir.
İrtibat kuramayan ailelerde çocuk, şefkat, merhamet, sevgi üzere duygusal bağlamları öbür yerlerde arayabilir. Bu olumsuz durum husus kullanması, husus bağımlılığı, çok tepkisel davranışlar, aileye karşı öfke üzere sonuçlar doğurabilir. En büyük meselelerden biri olarak görülen nesil çatışmaları, bireyin ya da çocuğun kendini baskılamasıyla, kendini söz edememesiyle sonuçlanabilir. Bir ergen fizikî, cinsel, duygusal manada gelişim gösterirken ailesi tarafınca kıymet verilmediği, anlaşılamadığı ve bir birey olarak görülüp hürmet duyulmadığı takdirde ileride bu durumun yansımaları kendi çocuklarında görülecektir.
Anne ve babanın birbiriyle olan bağlantısı de değerlidir. Anne ve baba birbirine karşı sevgi, hürmet ve bedel çerçevesi ortasında bağlantı kuramadığı takdirde ailede yanlış kodlamalar oluşabilir. Bu durumda ailede bakılırsav dağılımı ve rollerde karmaşa oluşabilir. Anne, babaya baba, anneye karşı fizikî, cinsel, ekonomik manada üstünlük kurmaya çalışmamalıdır. Ailedeki rol ve bakılırsav dağlımı hürmet ve müsamaha çerçevesinde belirlenmelidir. Herkes üstlendiği rolün ve vazifenin gerekliliklerini yerine getirmeli ve birbirlerine paha vermelidirler. Anne babayı, baba da anneyi çocukları karşısında küçük düşürmemeli, birbirlerine destekleyici ve işbirlikçi tavır göstermelidirler. Anne baba içindeki çatışmalara çocuklar dâhil edilmemelidir. Kültürel baktığımızda çekirdek aile kavramı ülkemizde tek başına kullanılmamaktadır. Hala, teyze, dayı, dede, anneanne üzere akrabaların aile irtibatına tesiri kaçınılmazdır. Bu manada kendi çekirdek ailemizin hududunu hakikat çizebilmeliyiz zira aile geleceğin toplumsal mimarıdır; sağlıklı ailede yetişen bireyler, gelecekte sağlıklı ilgiler kurarak toplumun refah içerisinde uyumlu, keyifli yaşamasını sağlayacaktır.
İrtibat kuramayan ailelerde çocuk, şefkat, merhamet, sevgi üzere duygusal bağlamları öbür yerlerde arayabilir. Bu olumsuz durum husus kullanması, husus bağımlılığı, çok tepkisel davranışlar, aileye karşı öfke üzere sonuçlar doğurabilir. En büyük meselelerden biri olarak görülen nesil çatışmaları, bireyin ya da çocuğun kendini baskılamasıyla, kendini söz edememesiyle sonuçlanabilir. Bir ergen fizikî, cinsel, duygusal manada gelişim gösterirken ailesi tarafınca kıymet verilmediği, anlaşılamadığı ve bir birey olarak görülüp hürmet duyulmadığı takdirde ileride bu durumun yansımaları kendi çocuklarında görülecektir.
Anne ve babanın birbiriyle olan bağlantısı de değerlidir. Anne ve baba birbirine karşı sevgi, hürmet ve bedel çerçevesi ortasında bağlantı kuramadığı takdirde ailede yanlış kodlamalar oluşabilir. Bu durumda ailede bakılırsav dağılımı ve rollerde karmaşa oluşabilir. Anne, babaya baba, anneye karşı fizikî, cinsel, ekonomik manada üstünlük kurmaya çalışmamalıdır. Ailedeki rol ve bakılırsav dağlımı hürmet ve müsamaha çerçevesinde belirlenmelidir. Herkes üstlendiği rolün ve vazifenin gerekliliklerini yerine getirmeli ve birbirlerine paha vermelidirler. Anne babayı, baba da anneyi çocukları karşısında küçük düşürmemeli, birbirlerine destekleyici ve işbirlikçi tavır göstermelidirler. Anne baba içindeki çatışmalara çocuklar dâhil edilmemelidir. Kültürel baktığımızda çekirdek aile kavramı ülkemizde tek başına kullanılmamaktadır. Hala, teyze, dayı, dede, anneanne üzere akrabaların aile irtibatına tesiri kaçınılmazdır. Bu manada kendi çekirdek ailemizin hududunu hakikat çizebilmeliyiz zira aile geleceğin toplumsal mimarıdır; sağlıklı ailede yetişen bireyler, gelecekte sağlıklı ilgiler kurarak toplumun refah içerisinde uyumlu, keyifli yaşamasını sağlayacaktır.