Ankara Üniversitesi Bilgisayar Programcılığı kısmından 2016 yılında 3.84 ortalamayla birincilikle mezun olan 31 yaşındaki Selçuk Akkaya doğma büyüme Ankaralı. Mezuniyet daha sonrası yazılım dünyasında toplumsal medya temelli bir epeyce proje üretti, şirketlerde yazılım uzmanı olarak çalıştı. 2019 yılında ani bir kararla beyaz yakalı işinden istifa eden Akkaya, ailesini de karşısına alıp yaşadığı kenti geride bırakarak Ordu’nun Mesudiye ilçesine bağlı Çavdar Köyü’ne yerleşti. 3 kovanla başladığı arıcılık işinde 23 kovana ulaştı, internetten yüzde yüz doğal bal ve propolis satmaya başladı. Çok sayıda bilgisayar programlama lisanı bilen Akkaya artık “Arıların lisanını öğreniyorum” dedi.
PLAZALARI BIRAKIP, KÖYE YERLEŞTİ
28 yaşına geldiğinde plaza yaşantısından sıkılıp yeşilin ortasında bir daha bir hayat kuran Akkaya aldığı radikal sonucu ve geride bıraktığı eğitimiyle ilgili kanılarını şu biçimde anlattı:
“Ankara Üniversitesi’nde birinci olmanın bana yurt haricinde epeyce yeterli okullarda yüksek lisans ve doktora eğitimi için kapı açması ihtimali vardı. Üniversite birinciliği bana iş ömründe kıymetli yollar sundu, iş görüşmelerinde elimi güçlendirdi. Bilhassa toplumsal medya üzerinde ‘otomatik paylaşım’ başta olmak üzere birfazlaca yazılım geliştirdim. Ama ben artık kendimi robot üzere hissediyordum. 2012 yılında yazılımla tanışıp bilgisayara bağlanmadan evvel ne göbeğim vardı ne de fazla kilom. Hareketsiz yaşama kalitesiz besinler da eklenince sonuç 27 yaşında şeker hastalığı belirtileri başladı. Sabah kalkıp işe git, toplantıya gir, bilgisayar başına otur, öğlen ortası yemeğe çık, daha sonra yine akşama kadar çalış, otobüse bin meskene gel. Biraz yemekten daha sonra yat uyu, sonraki gün bir daha tıpkı. Aslında her gün birebir. Güneşi bakılırsamiyordum, pak hava alamıyordum. Öbür türlü bir ömrün var olabileceğini daima düşünüyordum. Aklımın bir köşesinde daima tabiatta yaşamak vardı, bir an ‘yeter’ dedim ve parayı pulu ikinci plana atıp her şeyi geride bırakarak köye yerleştim. Zira kentte kimsenin kimseye tahammülü kalmadı.”
ATLARIN ULAŞIMI BEŞERDEN KONFORLU
Köye yerleşme sonucunın temellerinin lise senelerına dayandığını söyleyen Akkaya, ”Lise senelerımda kent ömründen sıkılmaya başlamıştım. Okurken bir benzincide pompacılık yapıyordum. Oraya atları taşıyan kamyonlar gelirdi. İşten çıkıp metroyu kullandığımda ise insanların kentte atlardan daha konforsuz ulaşım sağladığını gördüm. Herkes sıkış tepiş kendine bir yer bulmaya çalışıyor. Bunun farkına varmamla birlikte kendime ‘bir gün köye yerleşeceğim’ dedim ve yaptım” dedi.
YEDİĞİM EN HOŞ FASULYEYDİ
Selçuk Akkaya köy hayatının birinci günlerini şu biçimde anlattı: “Baharda soğan ve fasulye ektim. Bilhassa fasulyeler fazlaca hoş oldu. hayatımda yediğim en hoş fasulyeydi. Büsbütün doğal, ilaçsız bal ürettim. hayatımda yediğim en hoş baldı. Birinci yılın hatırına aldığım balı eşe dosta dağıttım hiç satmadım. Geldiğimde konutumda buzdolabı, çamaşır makinesi ve sıcak su yoktu. Birinci iki ay amcamların dolabını kullandım. Çamaşırlarımı elimde yıkadım. Banyo ve bulaşık suyunu sobada ısıttım. daha sonrasında beyaz eşya aldım, sıcak su için çatıya güneş paneli taktırdım.”
ARILARIN SİSTEMİ BİLGİSAYAR PROGRAMLARI GİBİ
“Köydeki sistemimi kurduktan daha sonra meslek olarak arıcılığı seçmemdeki en kıymetli etkenlerden biri harika organizmalar olması” diyen Akkaya şunları anlattı: “Arıların eski mesleğiyle misal bir sistematik yapıda olduklarını “Tek başlarına bir mana tabir etmiyorlar fakat bir ortaya geldiklerinde süper bir güce sahipler. örneğin arı dansı diye bir şey var. Bir arı bir yerde çiçek kaynağı bulduğunda gelip başka arılara dans ederek bunu anlatıyor. Kovanın ortasında bir pislik var ise dışarı atmak için bir arada çabalarlar. Dışarıdan gelen arı hırsızlık hedefiyle geldiyse anlayıp kovana sokmazlar, yolunu kaybedip geldiyse ortalarına alırlar. Her hareketlerinin bir manası, kendi ortalarında bir lisanları var. Tıpkı bilgisayar programlama lisanlarında olduğu üzere arıların da bir ahenk ve ahenk içeren lisanlarını öğrenmeye çalışıyorum ve bu bahiste oldukça yol aldığımı düşünüyorum.”
YAZILIMDA ÖĞRENDİKLERİNİ ARICILIKTA KULLANACAK
Aile bireylerinin sonucunı desteklemediğini ve daima Ankara’ya dönmesini istediklerini söyleyen Akkaya “Aldığım karardan hiç bir vakit pişman olmadım. Boşuna okuduğumu düşünmüyorum. Yalnızca mesleğimi bırakıp yeni bir meslek edindim. Yazılım ve programlamayla ilgili bildiklerimi yaptığım arıcılık faaliyetlerini geliştirmek için kullanmayı düşünüyorum. Hali hazırda benzerleri olsa da kendime uygun bir arı takip uygulaması üzerine çalışıyorum. beraberinde bir de sipariş takibiyle ilgili de bir uygulama geliştirmek için çalışmaya başladım” dedi.
PLAZALARI BIRAKIP, KÖYE YERLEŞTİ
28 yaşına geldiğinde plaza yaşantısından sıkılıp yeşilin ortasında bir daha bir hayat kuran Akkaya aldığı radikal sonucu ve geride bıraktığı eğitimiyle ilgili kanılarını şu biçimde anlattı:
“Ankara Üniversitesi’nde birinci olmanın bana yurt haricinde epeyce yeterli okullarda yüksek lisans ve doktora eğitimi için kapı açması ihtimali vardı. Üniversite birinciliği bana iş ömründe kıymetli yollar sundu, iş görüşmelerinde elimi güçlendirdi. Bilhassa toplumsal medya üzerinde ‘otomatik paylaşım’ başta olmak üzere birfazlaca yazılım geliştirdim. Ama ben artık kendimi robot üzere hissediyordum. 2012 yılında yazılımla tanışıp bilgisayara bağlanmadan evvel ne göbeğim vardı ne de fazla kilom. Hareketsiz yaşama kalitesiz besinler da eklenince sonuç 27 yaşında şeker hastalığı belirtileri başladı. Sabah kalkıp işe git, toplantıya gir, bilgisayar başına otur, öğlen ortası yemeğe çık, daha sonra yine akşama kadar çalış, otobüse bin meskene gel. Biraz yemekten daha sonra yat uyu, sonraki gün bir daha tıpkı. Aslında her gün birebir. Güneşi bakılırsamiyordum, pak hava alamıyordum. Öbür türlü bir ömrün var olabileceğini daima düşünüyordum. Aklımın bir köşesinde daima tabiatta yaşamak vardı, bir an ‘yeter’ dedim ve parayı pulu ikinci plana atıp her şeyi geride bırakarak köye yerleştim. Zira kentte kimsenin kimseye tahammülü kalmadı.”
ATLARIN ULAŞIMI BEŞERDEN KONFORLU
Köye yerleşme sonucunın temellerinin lise senelerına dayandığını söyleyen Akkaya, ”Lise senelerımda kent ömründen sıkılmaya başlamıştım. Okurken bir benzincide pompacılık yapıyordum. Oraya atları taşıyan kamyonlar gelirdi. İşten çıkıp metroyu kullandığımda ise insanların kentte atlardan daha konforsuz ulaşım sağladığını gördüm. Herkes sıkış tepiş kendine bir yer bulmaya çalışıyor. Bunun farkına varmamla birlikte kendime ‘bir gün köye yerleşeceğim’ dedim ve yaptım” dedi.
YEDİĞİM EN HOŞ FASULYEYDİ
Selçuk Akkaya köy hayatının birinci günlerini şu biçimde anlattı: “Baharda soğan ve fasulye ektim. Bilhassa fasulyeler fazlaca hoş oldu. hayatımda yediğim en hoş fasulyeydi. Büsbütün doğal, ilaçsız bal ürettim. hayatımda yediğim en hoş baldı. Birinci yılın hatırına aldığım balı eşe dosta dağıttım hiç satmadım. Geldiğimde konutumda buzdolabı, çamaşır makinesi ve sıcak su yoktu. Birinci iki ay amcamların dolabını kullandım. Çamaşırlarımı elimde yıkadım. Banyo ve bulaşık suyunu sobada ısıttım. daha sonrasında beyaz eşya aldım, sıcak su için çatıya güneş paneli taktırdım.”
ARILARIN SİSTEMİ BİLGİSAYAR PROGRAMLARI GİBİ
“Köydeki sistemimi kurduktan daha sonra meslek olarak arıcılığı seçmemdeki en kıymetli etkenlerden biri harika organizmalar olması” diyen Akkaya şunları anlattı: “Arıların eski mesleğiyle misal bir sistematik yapıda olduklarını “Tek başlarına bir mana tabir etmiyorlar fakat bir ortaya geldiklerinde süper bir güce sahipler. örneğin arı dansı diye bir şey var. Bir arı bir yerde çiçek kaynağı bulduğunda gelip başka arılara dans ederek bunu anlatıyor. Kovanın ortasında bir pislik var ise dışarı atmak için bir arada çabalarlar. Dışarıdan gelen arı hırsızlık hedefiyle geldiyse anlayıp kovana sokmazlar, yolunu kaybedip geldiyse ortalarına alırlar. Her hareketlerinin bir manası, kendi ortalarında bir lisanları var. Tıpkı bilgisayar programlama lisanlarında olduğu üzere arıların da bir ahenk ve ahenk içeren lisanlarını öğrenmeye çalışıyorum ve bu bahiste oldukça yol aldığımı düşünüyorum.”
YAZILIMDA ÖĞRENDİKLERİNİ ARICILIKTA KULLANACAK
Aile bireylerinin sonucunı desteklemediğini ve daima Ankara’ya dönmesini istediklerini söyleyen Akkaya “Aldığım karardan hiç bir vakit pişman olmadım. Boşuna okuduğumu düşünmüyorum. Yalnızca mesleğimi bırakıp yeni bir meslek edindim. Yazılım ve programlamayla ilgili bildiklerimi yaptığım arıcılık faaliyetlerini geliştirmek için kullanmayı düşünüyorum. Hali hazırda benzerleri olsa da kendime uygun bir arı takip uygulaması üzerine çalışıyorum. beraberinde bir de sipariş takibiyle ilgili de bir uygulama geliştirmek için çalışmaya başladım” dedi.